Wildfire Romance (WBC#4)

Kabanata 6

'You say it best when you say nothing at all.'

-Nothing Hill-

.

Rizalyn's POV

.

"How do I look?" I smiled at Vanny and her lips twisted. Mukhang hindi yata maganda ang ginawa ko sa sarili.

"Sobra ka naman, dai! Halika ka nga rito!" Hila niya sa pony tail na buhok ko.

"Aray! Ano ba!" Pasigaw ko. Masakit kaya ito.

"Aww, sorry po, senyorita!" Malakas na tawa niya sabay bitaw sa akin. Pinaupo niya agad ako at nakaharap ako ngayon sa malaking salamin.

I twisted my lips in dismay when I realised what I had done to myself. I went overboard, and I looked crazy!

"Mukha kang pokpok, Riz. Okay lang sana kung hindi ka anak ng isang ma-impluwensyang tao. Pero anak ka ng tatay mo! Kaya umayos ka oi!" Sabay suklang niya sa buhok ko.

"And so? Hindi rin naman ako makikilala ni Nestor ano!" Ngiwi ko.

"Well, that's partly true. Kaya nga ginagawa natin ito dahil ayaw mo'ng mapahiya sa kanya 'di ba? You don't want to expose yourself to him, telling him that you are Rizalyn Joy Borres, the woman who falls head over heels in love with him!" Pabagsak na boses niya at nanlumo lang din ang puso ko.

Naalala ko lang ang kahapon at ang lahat nang kabaliwan ko sa kanya. Para yata akong si amazona, at ito siguro ang ayaw niya.

"This is your last chance and you don't want to be expose. Mas mabuti na hindi ka niya makilala. Turuan mo na lang ng leksyon ang first love mo. At kung hindi pa rin oobra, at magpapakasal pa din siya. Ay, wala na! Quits na 'te!" Ngiwi niya.

"G-ganoon ba? Sa t-tingin mo?" awang ng labi ko.

"Oo. . . Alam mo, Riz, hindi naman bulag ang mga lalaki. Alam kong alam ni Nestor na ginagamit lang siya at ang kasal nila ni Glorisha para sa negosyo at pamilya. Matalino siya. Kilala ko na ang pamilya nila dahil madalas ang Mama niya at si Ma'am Irene na nagsasama sa bawat exhibition at bidding nang mga ma-impluwensyang tao sa mundo. . . They're team! Ayaw nilang ikasal ang anak niya sa wala."

Natahimik na ako at tulala akong nakatitig sa mukha ni Vaninay sa repleksyon ng salamin sa harapan ko. Inayos niya ang blonde na buhok ko at pabuhayhay ito. Kinulot ang dulo at inulit ang make-up sa mukha ko.

Vanny might be innocent and clueless but she knows more than anyone. Matagal na siyang nanilbihan kay Mama, at siya lang din ang inaasahan ng pamilya niya.

She once told me that my step-mother is half and half. Half angel, half devil. Ewan ko lang kung totoo ba, dahil mabait naman si Mama sa akin simula nang tumira ako sa puder ni Papa.

"Ayan tapos na!" ngiting ayos niya. Napakurap ako at gumuhit ang ngiti sa labi ko. Maganda ang pagkakaayos niya.

"Thank you, Van. Ang galing mo talaga."

"You're welcome."

I stood up and look at the time in my wristwatch. I need to be there by six and I still have an hour to go. I need to see Pamella first. Hindi na sana dapat kasama si Pamella dahil ako na ang papalit. Pero nagpadagdag ang bruhang Glorisha ng human size figure cake, at hindi ko alam kung ano ang plano niya rito.

"I have to go. I will see you late tonight!" I said in a hurry and grabbed my pouch.

"Hoy, Rizalyn! Tawagan mo ako ha!" Pahabol niya at tumango na ako.

IT WAS spotless when I arrived. Pamella is standing at the side of the club. May kasama siyang isang babae, pero staff ito sa tingin ko.

Inayos ko muna ang sarili bago ako bumaba rito. I have nothing with me except my little pouch holding my key and card. I feel excited yet, nervous at the same time. I know this is plain stupid, but my heart is weak, and when it comes to Nestor, I am not Rizalyn Sauvetterre - Dela Merced but a mere Rizalyn Joy Borres.

Matalino ako. May ambisyon sa buhay at magaling sa lahat ng bagay. I can easily find money if needed, and I can do everything for whatever purposes that I wanted. But when it comes to my heart, I always lost the bet. Mahina ang puso ko pagdating sa lalakin gustong-gusto ko. Kaya madalas ay dehado ako.

My life was peaceful being a Borres, and it became complicated and twisted when I carried the last name of Sauverette - Dela Merced.

"Pam!" I said and waved my hands.

"Riz!" She smiled and did the same.

"Pasensya na. Kanina ka pa ba?"

"No. We just arrived. By the way, this is Michelle. She's in charge of the bachelor's party tonight."

"Okay." I nodded and extend my hand for Michelle. Pormal siya at mukhang decenteng babae sa tingin ko.

"Are you ready?" She smiled, and I nodded.

Sa likod na bahagi kami dumaan para makapasok sa loob at nagpalit ng damit. I had to dress up as one of the staff, but it was a different approach. My dress is sexy and seductive, the same as Michelle's. Pamella dressed up the same as us. This is their work and living, and I know people like them are just doing their job.

Nasa sa' yo raw iyon kung gusto mo'ng magpagamit sa customer mo. Hindi raw namimilit ang trabaho dahil sariling desesyon mo ito.

I laughed a little bit when I saw myself in the mirror.

Paano pa ba ako makikilala ni Nestor nito? E, maliban sa iba na ang lahat sa akin ay maskara pa ako.

"Do we have to wear a mask?" I look at Pamella while fixing my mask.

"Yes, it's a bachelor's party and Sir Faust ordered us to wear a mask. . . Alam mo na, masyadong konserbatibo si Sir Faust. Gusto ko nga ang idea niya dahil pinoprotektahan nito ang sarili namin sa trabaho."

I nodded and couldn't disagree about it. Faust Kennedy has a point, and he's one of the best gentleman engineers that I've met before

Iilan lang ang kilala ko sa mga kaibigan ni Nestor at kasama na si Engr Kennedy Faustino.

KABADO ako sa sarili nang pumasok ako sa loob kasama si Pamella. We served their foods and the drinks were provided from the mini bar inside the area. May isang bartender na lalaki rito at nakita ko agad si Faust na nakaupo sa mini bar sa gilid. Natahimik sila nang pumasok kami ni Pamella dahil nakuha namin ang atensyon nilang lahat.

I don't think Faust recognised me like how Nestor didn't recognise me at all.

My heart is pounding so hard inside me like crazy. Pakiramdam ko kasi ay nakatitig si Nestor sa akin. Hindi ko naman siya nakikita dahil nakayuko ako at kay Pamella lang din nakatitig ang mga mata ko.

"What's with the mask?" tanong ng isa sa kanila, at hindi ko siya kilala.

He looks well-mannered, clean, firm and strict.

"Ask Faust. I think it has something to do with him," tugon nang isa sa kanila, siya ang lalaking katabi ni Faust.

Inilapag ni Pamella ang pagkain sa mesa at ganito din ang ginawa ko

"I think it's better for the girls to cover their faces." Faust smirked and shook his head while the rest of the boys laughs.

"That's not a problem to me. I can still see their beauty," tugon ng isa na nasa tabi ko lang. Napatingin agad ako sa kanya at napangiwi ako sa sarili.

"Let me remind you, boys, that this is Rylie Nestor Ferrante's bachelor's party. Not yours, Nathaniel and not ours," si Faust sa kanila.

I smile of what he said at them. Tama nga naman siya. Napaka-ideal nga naman niya talaga.

Natapos na si Pamella at tumalikod na. Mabilis ang ginawa kong paglingon sa paligid, at dismayado ako sa sarili dahil hindi ko nakita si Nestor. Pero okay lang, dahil mamaya ako naman ang makakasama niya.

Lumabas na kami at nag-inggay sila. Bumalik kaming dalawa ni Pamella sa staff area at naging abala siya. Samantalang ako? Heto, nakaupo sa gilid at nakatitig ang mga mata ko sa cellphone sa ibabaw ng maliit na mesa rito. Naghihintay ako sa mensahi ni Belinda at ang oras na din ang tinitigan ko.

.

After an hour and a half, I stood up and went outside for some fresh air. May maliit na balkonahe ang gusaling bahagi na ito at katabi lang mismo ito ng pribadong VIP room na kung saan ang bachelor's party ni Nestor.

Mula rito ay rinig ko ang hiyaw at sigaw ng mga boses nila, at purong mga lalaki ito. Rinig ko rin mula kay Pamella kanila sa pag-uusap nila ni Michelle, na may pustahan na nangyayari sa loob at wala ni isa sa kanila ang may gusto ng babae ngayong gabi.

Isang babae lang daw ang gusto nila, at ito ay para sa magiging groom.

Pinagtagpo ko ang kamay at malalim ang ginawang pagbuntonghininga ko sa sarili.

I shut my eyes and took a few deep breaths to calm myself. Until, my phone beeps. . . It was a message from Belinda.

Her message to me:

Glorish is coming there at ten. Make sure to get Nestor out before that time.

Nangunot ang noo ko nang mabasa ito at agad kung tinitigan ang oras sa relo. Trenta minutos na lang bago mag alas dyes.

And why would she come? Did she perhaps change her mind and want to be the woman for his groom tonight?

Huh, no freaking way!

I took my last deep breath and was ready to get inside the room, but I paused as I froze for a moment when I saw Nestor on the other side of the balcony.

"Yes, bro, I know, and that doesn't matter. . . Everything will change once we get married. You played, and I played a lot for a need. And tonight will be the last. Pinangako ko na ang sarili ko kay Glorisha pagkatapos ng gabing ito. I don't feel like getting out for another woman except her. And it's okay with me if she will be my woman tonight. I don't need anyone," tugon niya sa kabilang linya.

"Did you say, Rizalyn?" Pagpatuloy niya at bahagya ang ginawa niyang pagtawa.

Napangiti ako at gumuhit ang kinang at pag-asa sa puso ko. Hindi ko inakala na maririnig ko ang pangalan ko sa kung sino man ang kausap niya ngayon sa cellphone. Siguro kilala ako ng taong iyon.

"Rizalyn. . . She's nothing, bro. Stop that. There was nothing special between us. . . She's just - " Napayuko siya at sandaling natahimik.

"Let's not talk about her. How's the farm?" pagpatuloy niya. Iniba niya agad ang usapan.

Hearing him say those words made my heart sink deeper. It was painful to bear, and my tears started to pool in the side of my eyes.

I wish I could evaporate and vanish in thin air. But I won't and will never be.

I was what? Nothing? Nothing at all. . . s**t 'te!

'the touch of your hand says you'll catch me whenever I fall. . . you said it best when you say nothing at all.'

That music played in the background from the kitchen area breaks my heart into million pieces.

I am crying a river in silence while watching him.

Naalala ko lang ang video, and sinabi ni Belinda, at ang lahat ng sakit at hinagpis na nararamdaman ko.

Huh, yes, he played a lot. . . And he just played with my heart?

Kung malas ka nga naman talaha sa pag-ibig ano? Pesti talaga o!

Sandali ang ginawa kong pagtitig sa nakangiting mukha niya at namuo ang mas matinding galit sa loob ko.

I admit it. I was so blind because I loved him so much. But for him to say that he just played with my feelings? I don't think I deserve that.

My tears fell nonstop, and my hand fisted while looking at him in silence.

I will make you pay, Nestor. . . It's now or never. Your happy day is over! Sigaw ng isip ko.

.

C.M. LOUDEN