คอนโด D
หลังจากที่ฉันครวญครางอยู่กับรองเท้าอยู่พักใหญ่ก็กลับมาคอนโดก่อนหลับไปและตื่นมาช่วงค่ำเลยอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อไปสนามแข่งรถ JS ตามที่ไอ้เพียวนำเสนอมาฉันใส่เอวลอยสีดำรัดรูปแขนกุดด้านในก่อนทับด้วยใส่คอปแขนยาวสีเทามีฮู้ดและกางเกางขาสั้นอวดเรียวขาสวยของฉัน ก่อนตบท้ายด้วยรองเท้าผ้าใบไนกี้สีดำ รุ่นของจีด้ากอนที่มีดอกเดซี่อ่ะ ฉันชอบมากกกกก >.Rrr
“ว่า?” ฉันรับสายไอ้เพียวที่โทรเข้ามา
(มิทราบว่ามึงถึงไหนแล้วคะ?)
“กำลังขับรถจ้า” เปล่ายังไม่ได้ออกจากคอนโดแต่ถ้าบอกไปต้องโดนด่าแน่ๆ
(ให้ไวเพราะกูสองคนจะเมาแล้วโว้ยยยย) ฉันรีบเอาโทรศัพท์ออกจากหูเพราะมันเสียงดังมาก!
“รีบจังว่ะ?” พึ่งจะสามทุ่มเองนะ
(ย้อมใจที่มีเพื่อนอย่างมึง)
“อย่างกู...สวยอ่ะดิ”
(แหวะ!! รีบมา ติ๊ด!) วางสายใส่เฉยยยยย
เมื่อวางสายจากไอ้เพียวเรียบร้อยฉันก็ออกเดินทางอย่างจริงจังสักทีหลังจากที่โกหกมันไป ซอรี่จริงๆ เพื่อนเลิฟ ฉันตั้งค้นหมายตำแหน่งของสนามแข่งรถซึ่งมันหาง่ายมากอาจจะเพราะที่นี่มีคนไปเยอะก็ได้เพราะมีคนเช็คอินที่นี่เกือบล้านแหนะ เมื่อตั้งตำแหน่งเสร็จก็ออกเดินทาง....
30 นาทีต่อมา
สนามแข่งรถ JS
ฉันมาถึงที่สนามแข่งรถเรียบร้อยแล้วถ้าสงสัยว่ามั่นใจได้ยังไงมั่นใจสิเพราะรถแข่งเต็มไปหมดเลย บางคันนี่อย่างแพงเลยเมื่อหาที่จอดรถเสร็จก็เดินเข้าด้านตามป้ายที่ติดไว้ว่า ‘ทางเข้า’ พอเดินเข้าเรื่อยๆก็เจอกับสแตนสำหรับผู้ชมขนาดใหญ่ ที่นี่ถือว่าเป็นสนามแข่งที่ได้มารตาฐานพอสมควร รถที่มาที่นี่ก็เจ๋งๆทั้งนั้น นักแข่งอย่างฉันนอกจากจะแข่งแล้วต้องดูและตรวจสภาพรถของตัวเองได้ และที่สำคัญต้องซ่อมได้ถึงแม้จะไม่ได้เก่งมากแต่ก็ควรรู้ไว้บางไม่ใช่ขับอย่างเดียวไม่งั้นมันไม่เท่ และคนอย่างน้ำสวยไม่เท่อยู่ไม่ได้ค่ะ
“อีสวยมึงจะเดินสวยยยอีกนานไหมหะ!?” ไอ้เพียวเจ้าเก่ามันกำลังยืนเท้าเอวด่าฉันบนสแตน
“ยุงจะหามพวกกูไปแดกแล้วจ๊ะ” มิลินเสริม
“แล้วมาทำอะไรตรงนี้?”
“มารอมึงนั่นแหละกลัวหาพวกกูไม่เจอ” เพียวตอบคำถามของ
“ขอบใจน้า ป่ะข้างในกันเถอะ”
“อืม”
เราเดินเข้ามาในส่วนด้านในซึ่งมันเป็นเหมือนบาร์ไว้นั่งดื่มและสามารถมองลงไปเห็นสนามแข่งรถ โคตรเจ๋ง!
“วันนี้มึงจะแข่งมั้ย?”
“ดูก่อน” ฉันบอกก่อนรับแก้วค็อกเทลมาจิบ ย้ำแค่จิบเพราะไม่แน่ใจเหมือนว่าจะแข่งมั้ยถ้ามีอะไรน่าสนใจก็อาจจะแข่ง แต่ถ้าไม่มีก็ไม่
เรานั่งคุยกันไปดื่มกันไปนิดๆ มองสนามแข่งที่ยิ่งดึกยิ่งคึกคักคนก็เยอะทั้งหญิงทั้งชาย
“ไฮ~นึกว่าใครน้ำสวยของผมเนี่ยเอง” แค่ได้ยินเสียงอ้วกก็มาจุกอยู่ที่คอแล้ว
“...”ฉันหันไปมองเล็กน้อยแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไปหันกลับมาดื่มเหมือนเดิมมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม
“ไม่เอาน่าอย่าเงียบใส่ไอแบบนี้สิยูก็รู้ว่าไอคิดยังไงกับยูอย่าเย็นชานักเลย”
“ไอๆยูๆอยู่ได้พ่อแม่นายไทยแท้อย่ามากระแดะรำคาญ!”
“น้ำสวย!!!” มันขึ้นเสียงใส่ฉันอย่างน่ารำคาญ
“ไปไกลๆซะ ไอ้ลิงแสม!” คนบ้าอะไรทาลองพื้นซะเทาแถมยังทาแก้มแดงอีกเข้าใจว่าเป็นผู้ชายดูแลร่างกายตัวเองแต่ช่วยดูแลน่าหน่อยเถอะ
หมับ!!!!
“มากไปแล้วนะ! น้ำสวยอย่าคิดว่าฉันยอมหน่อยจะทำอะไรก็ดะ..” เพี๊ยะ!!!
“ต้องโดนตบกี่ครั้งเหรอ? ถึงจะจำว่าอย่ามาโดนตัวฉันไอ้เคน!” ฉันฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของไอ้เคนมันเป็นนักแข่งรถเหมือนกันแต่ไม่ค่อยได้แชมป์เท่าหรอกนะ แต่แม่งชอบดึงหน้าชิบ!! มันแสดงท่าทีว่าชอบฉันมากมายแต่ที่จริงมันแค่ต้องการฟันฉันเพื่อไปคุยอวดกับเพื่อนมันเท่านั้นแหละ คิดว่ามาที่นี่แล้วจะไม่เจอแล้วนะแต่ลืมไปที่นี่เมืองไทย หงุดหงิดวุ้ว!
“ฉันว่านายรีบไสหัวไปดีกว่านะก่อนที่น้ำสวยมันจะโมโหมากกว่านี้” มิลินที่เงียบมองสถานการณ์อยู่ก็เตือนไอ้เคน
“หึ ฉันไม่ไปน้ำสวย...มาแข่งกัน” มันเริ่มท้าฉัน
“...แล้วฉันจะได้อะไรล่ะ?”
“ถ้าเธอชนะจะขออะไรฉันก็ได้...แต่ถ้าเธอแพ้ต้อง ‘นอน’ กับฉันคืนนี้” มันไม่พูดเปล่าแต่ทำหน้าหื่นใส่ฉันด้วยการมองโล้มเลียไปทั่วร่างกายฉัน เหอะ!
ขยะแขยง!!
“แกจะบ้าหรือไงหะ!!” เพียวยืนขึ้นอย่างโมโห
“ว่าไงกล้าหรือเปล่า?” ไอ้เคนมันไม่สนใจสิ่งที่เพียวแสดงออกมาแต่หันมาถามฉันแทน
“เอาสิ...”
“อีสวย!!” / “น้ำสวย!!” เพื่อนฉันเรียกฉันเสียงหลงเลยแหะ หึ
“งั้นอีกสองเกมเจอกัน...” มันพูดจบก็จะเดินออกไปสงสัยอยากเท่...
“เดี๋ยว...ฉันขอของฉันเลยได้มั้ย?”
“ว่ามาสิ?” มันหันหน้ามองฉัน
“ถ้าฉันชนะ...ชีวิตนายฉันขอแล้วกัน หึ”
แต่ฉันเท่กว่าย่ะ เพราะตอนนี้ไอ้เคนหน้าซีดไปแล้วคงเข้าใจสินะว่า ‘ขอชีวิต’ มันหมายถึงอะไร...
“อะเอาสิ เพราะยังไงเธอก็ไม่มีวันชนะฉันหรอก” เสียงสั่นปานเจ้าเข้ามาทำเก่ง ถุย!!
เวลาใกล้เริ่มแข่ง
ฉันต้องเอารถมาตรวจเช็ดก่อนลงแข่งซึ่งที่นี่มีพนักงานค่อยดูแลความสะดวกอยู่ซึ่งบริการทับใจมากกก
“ว้าย!!ผมเพิ่งเคยเห็นรุ่นนี้ครั้งแรก” พนักงานดูแลรถคนนึงบอกอย่างตื่นเต้น
“งั้นก็ดูไว้เยอะๆเพราะฉันไม่รู้ว่าจะได้มาที่นี่อีกเมื่อไหร่” ฉันไม่ใช่คนหวงรถอยู่แล้วถ้าใครสนใจและชื่นชอบมันจริงๆ ฉันก็พร้อมสนับสนุนซัพพอร์ตเต็มที่
“ครับ!!!”
รถของฉันของเป็น Lamborghini Sian ที่ให้แรงม้ามากถึง 819 แรงม้า และผลิตออกมาจำกัดเพียง 63 คันเท่านั้น ส่วนราคาอย่ารู้เลยเดี๋ยวช๊อก หึ
“เอ่อ ได้เวลาแข่งแล้วครับ” มีเจ้าหน้ที่ในสนามเดินมาบอกฉัน
“ค่ะ”
“ฮัลโหลเทสๆการแข่งขันสุดท้ายสำหรับคืนนี้เป็นการแข่งขันระหว่างเคนเท้าไฟและสาวสวยไม่ขอเอ่ยนามของรางวัลคือ....!!! เอ่ย ชะชีวิตครับ~” พิธีกรอึกอักซะตลกเชียว
3! 2! 1! Go!!!!!
บรื้นนนนน~บรื้นนนนน~
เมื่อสัญญาณบอกการออกตัวดังขึ้นฉันก็ออกตัวเช่นกับไอ้เคนแต่มันออกนำไปก่อนแล้วเพราะฉันไม่ชินเลยต้องสำรวจเส้นทางก่อนเพราะสนามมันไม่ได้เหมือนกันไปซะหมดไอ้เคนมันอาจจะชินน่าท่าคงมาแข่งที่นี่บ่อย
รอบ 2
เมื่อผ่านรอบแรกไปฉันก็เหยียบคันเร่งมิดเพราะชำนาญทางแล้ว หึ หลังจากนี้ต่างหากของจริง!!!
“ไอ้เคนเอ๊ย!” ฉันเหยียดมาจี้ท้ายรถมันโดยใช้เวลาไม่ถึง 3 นาทีด้วยซ้ำและเหมือนมันจะเริ่มเลิ่กลั่กแล้วแหะเพราะมันส่ายรถไปมาคิดว่าฉันกลัวหรือไง?
“ชนก็ชนดิไม่มีปัญญาอยู่แล้ว”
ฟิ้ววววว~
สุดท้ายฉันก็แซงมาได้เพราะมันไม่กล้าวัดเพราะกลัวรถพังละมั้ง... ฉันเร่งเครื่องเต็มที่เพราะไม่เล่นกับเด็กน้อยแล้วทั้งที่จริงมันอายุมากกว่าฉัน 3 ปี
ฟิ้ววววว
“Lamborghini Sian คันงามเข้าเส้นชัยไปแล้วครับ!!!!!!!”
เฮ้!!!! วู้ววววว!! สุดยอดดดดเลย!!!
เสียงของพิธีกรประกาศคนชนะซึ่งก็คือฉันเอง....น้ำสวยคนสวยคนงานแห่งสนามแข่งรถ หึ
ปึก!!
ฉันลงจากรถก่อนจะเดินไปหาบุคคลที่พ้ายแพ้อย่างไอ้เคน
“สุดยอดมากครับ!!” พนักงานที่ดูแลรถฉันเดินมาชม
“อืม ขอบใจ” ปึก ปึก ฉันตบบ่าเบาๆก่อนจะเดินมาหาคนที่กำลังหัวเสียอยู่บนสนาม...
“โถ่เว้ยยย!!!” ปึก!!! มันปาหมวกกันน๊อกลงพื้น
“ไง?”
“ธะเธอคงไม่พูดจะจริงหรอกใช่มั้ย?” มันถามเสียงสั่นปากสั่นหน้าซีดไปหมดเพราะความกลัวกำลังเข้าครอบง่ำจิตใจมัน
“จะตายด้วยอะไรดีน้า? เหล็ก...ไม้...หรือขับรถชนดี?” ฉันไม่ได้ฟังสิ่งที่มันกำลังแพล่มแต่คิดว่าจะหาอุปกรณ์อะไรดี...
ไม่ได้อยากอะไรรุนแรงแต่ไอ้เคนมันทำตัวรำคาญเกินไปเบื่อ...
ตุบ!!! มันคุกเข่าลงกับพื้น
“ฉะฉันขอโทษแต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉะฉันจะไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก..”
“เหล็กแล้วกันเนอะ?” ฉันคว้าท่อเหล็กข้างสนามมาได้ก่อนจะง้างมือสุดแขน...
“อย่า!!!!!” หมับ! ใครมันมาขัดใจฉัน!!ด้วยการจับมือฉันเอาไว้
ควับ!
“เจ้าสัว?” มาได้ยังไงว่ะ?
“ใช้เหล็กตีมันนานตาย...เอาปืนมั้ยนัดเดียวอยู่...”
“หะ?”
“ว่าไงจะเอาชีวิตมันไม่ใช่เหรอ?”