FIVE: ผลของการท้าทาย

877 Words

ฉันกับเขามองกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนสุดท้าย... “มองกันอยู่ได้เป็นปลากัดกันเหรอคะ?” เพียวมันยื่นหน้าเข้ามาอย่างสงสัย “ปล๊าววววนิ เห็นคุณดีเจมองเลยกลับบ้าง” ฉันยักไหล่นิดน้อยก่อนตอบ “เหอะ! คนนี้ของฉันย่ะ” เจ้าแม่ปากแดงกอดแขนายเจ้าสัวไว้แน่นแท่งทองคำมั้งหวงจังเลยแม่คุณ “ฉัน...ไม่สนใจผู้ชายของเธอย่ะ” ฉันมองหัวจดเท้าก่อนตอบออกไป “หึ!” “ไปๆแยกแยะค่ะ ดิฉันมีงานต้องทำอีกกกกก” ฉันถูกไอ้เพียวลากออกมาฉันตาฉันยังจ้องกับนายเจ้าเข้าอยู่ เพียวลากฉันออกมาได้สำเร็จแล้วแต่ฉันยังลากมันไปช้อปปิ้งอยู่เหตุผลเพราะ... “ก็กูเหงานิ” ฉันบอกมันเพราะเพียวมันเอาแต่บ่นๆที่ฉันเอาแต่ลากมันไปลากมันมารู้ว่าเพื่อนมีงานแต่ฉันเหงานี่~ “แล้วมึงไม่ไปเป็นแข่งละรถค่ะเพื่อนนนนน” มันเท้าเอวใส่ฉัน “ที่นี่ไม่มีแมทซ์แข่งนี่นา แล้วฉันจะไปแข่งที่ไหนอ่ะ?” ปกติแล้วฉันจะอยู๋ที่ต่างประเทศมากกว่าไม่ค่อยได้มาที่ไทยเท่าไรเลยไม่ค่อยรู้จักที่ทางมากนักถึงจะเรียนที่นี่ม.ต้นก็เถอะ เพื่อนที่นี่ยังมีแค่สองคนเลยแต่อย่าว่าแต่ที่นี่เลยที่ไหนฉันมีก็ยัยสองคนนี่เป็นเพื่อนเท่านั้น “มึงสนใจการแข่งเถื่อนป่ะ?” มันถามฉัน “เป็นยังไงอ่ะ?” “เขาจะจัดแข่งกันทุกวันรางวัลจะอะไรก็ได้ไม่ว่าจะเงิน รถหรือผู้หญิง” “แต่กูไม่สนใจผู้หญิงนะ” “อีห่า มึงก็ไปแข่งเอาอย่างอื่นสิโว้ยยยย~” ที่จริงฉันก็เคยได้ยินเรื่องการแข่งรถเถื่อนมาบ้างเหมือนกันมันมีอยู่ทุกประเทศนั่นแหละ ได้ยินมาว่าไม่มีกฎกติกาแข่งใครชนะเป็นพอของรางวัลก็ตามที่เพียวบอก เงิน รถ ผู้หญิง บางที่ก็ยาถ้าเถื่อนๆหน่อยหน่ะนะ ว่าแต่ที่นี่ก็มีด้วยแหะน่าสนใจ... “ที่ไหนอ่ะ?” “สนามแข่งรถ JS” ชื่อมันชวนคุ้นๆจังวะ? “น่าสนใจ” “ถ้ามึงสนใจคืนนี้ไปเลยมั้ย?” เมื่อเพื่อนเสนอมาขนาดนั้นแล้วละก็... “เอาดิคืนนี้เจอกันที่สนามแข่ง” “มึงไปถูกเหรอ?” “สมัยนี้เขามีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เรียกว่า GPS แล้วจ๊ะเพื่อน” ปึกๆ ฉันตบไหล่มันเบาๆก่อนเดินออกมาโดยมีเสียงมันร้องโวยวายอยู่ข้างหลังมันไม่อายคนบ้างหรือไง? “อีตัวแสบบบบบ ถ้าไม่ใช่เพื่อนนะกูตบไปแล้วย่ะ” เพียวมันขู่ว่าจะตบฉันวันละล้านรอบแต่ไม่เคยตบจริงๆสักที จากนั้นฉันกับเพียวก็เดินช้อปปิ้งเสื้อผ้าต่ออีกนิดหน่อย ไหนๆคืนนี้ก็จะออกไปแข่งรถทั้งทีขอเป็นนักแข่งสาวสุดแซ่บหน่อยแล้วกัน อิอิ ฉันแยกจากเพียวแล้วหลังจากที่เดินไปส่งมันที่ร้านไม่ได้อยากเดินไปส่งแต่เป็นทางผ่านไปที่ลานจอดรถพอดีต่างหาก ฉันเดินเรื่อยๆไม่รีบเพราะกำลังคิดว่าคืนนี้จะแต่งตัวยังไงให้น่าจดจำดีแค่คิดก็สนุกแล้ว หมับ!! “ว้ายยย! อะไรเนี่ยปล่อยนะ!!” จู่ๆก็มีผู้ชายมาลากแขนฉันเฉยเลยรู้ว่าสวยบอกกันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องฉุดเลยเจ็บแขนนะ! “...” ไม่ตอบอีก ปึก! ผลักฉันชนที่กำแพง “นี่! นาย...เจ้าเข้า0_0!” นึกว่าใครตกใจหมดเลย “ฉันชื่อเจ้าสัว...” “จะเจ้าอะไรก็ช่างแล้วมาลากกันแบบนี้ทำไม?” ฉันถามอย่างสงสัยนึกว่ากำลังหวานอยู่กับแฟนสาวเจ้าแม่ปากแดงซะอีก “เห็นว่าชอบท้าทาย...” เขาพูดนิ่งๆ “แล้วยังไงอ่ะ?” “เลยอยากรู้ว่าเก่งจริงหรือแค่...เรียกร้องความสนใจ” ใครเขาไปเรียกความสนใจนายนี่ว่ะ? “ใครเขาสนใจนายกัน อื้ออออออ 0-0” เจ้าสัวจับคางฉันก่อนจะกดจูบลงมาอย่างแรง เขาบดขยี้พยายามแทรกลิ้นเข้ามาแต่ฉันไม่ยอมหรอก “อ๊ะ! ไออ้า!!” ไอ้บ้าเอ๊ยยยยเขากัดปากฉันและสอดลิ้นเข้ามา จ๊วบบบบ~ ฉันพยายามดิ้นทั้งทุบทั้งตีแต่ก็ไม่เป็นผล ไอ้เจ้าสัว!!! “หวานดี...แต่ไม่เห็นเก่งเท่าไหร่ หึ!” เขาผลักออกก่อนพูดและยิ้มมุมปาก “อะอะไอ้บ้าเจ้าเข้าเอ๊ย!!!” “ทีหลังอย่าอวดเก่งถ้าไม่อยากโดนแบบนี้อีก...” เขาก่อนเดินหันหลังออกไปหนอยยยยย อย่าคิดว่าจูบแล้วฉันจะกลัวนะเว้ย!!! ปึก!! ฉันถอดเท้ารองข้างนึงก่อนปาไปใส่หัวไอ้เจ้าซวยนั่น!!! แต่ฉันคิดว่าเขาจะเฉยและเดินหนีไปแต่ว่า... “เห้ยยย!!” เจ้าสัวมันโยนลงไปในแม่น้ำข้างห้างเรียบร้อยแล้ว “หึ!” “ไอ้เจ้าสัว! ไอ้บ้าเอ๊ยยยย นั่นมันหลุยส์วิตตองราคาสามแสนเลยนะ!!!!” โอ๊ยยยยย แล้วใครมันมาสร้างแม่น้ำตรงนี้ว่ะ!!! ไอ้เจ้าเข้าตัวดีก็หนีไปแล้วด้วยแล้วใครจะรับผิดชอบ ฮือออออ หลุยส์วิตตองลูกแม่!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more