SEVEN: ว่าที่ลูกสะใภ้

1733 Words

ฉันมองหน้าเจ้าสัวเล็กน้อยอย่างลังเล...ซะเมื่อไหร่ปืนก็ได้ตายง่ายตายไว เยี่ยม!! “เอามาดิ นายมีป่ะ?” ฉันแบมือไปตรงหน้าของเจ้าสัวเมื่อเสนอฉันก็สนองงง อิอิ “ยะอย่านะ...ฉันขอร้องฉะฉันสัญญาจะไม่มาให้เธอหะเห็นหน้าอีกนะ...นะน้ำสวย” ไอ้เคนคุกเข่าตรงหน้าฉันยกมือไหว้ขอร้อง หึ “เอาไปสิ...ยิงเป็น?” หมับ! เจ้าสัวยื่นปืนมาให้ก่อนถาม “ระดับนี้แล้ว แต้งกิ้ววว^_^” ฉันยิ้มกว้างส่งไปให้เจ้าสัวก่อน...เซแต้งกิ้วไปที ฉันรับปืนมาก่อนจะปดแม็กเพื่อเตรียมยิงฉันเคยเป็นนักกีฬายิงปืนด้วยนะ แต่ชอบความเร็วมากกว่าเลยมากเอาดีด้านการแข่งรถอย่างเดียวแทนส่วนปืนก็ไปยิงบ้างบางโอกกาสหรือว่างๆก็ไปซ้อมมือที่สนาม อ๋อ ที่บ้านฉันมีสนามยิงปืน สนามบาส สนามบอล เรียกได้ว่ามีครบทุกอย่างเพราะมีบริเวรบ้านมากกว่า 5o ไร่ ย้ำแค่บริเวรบ้านไม่รวมตัวบ้านนะรวยเกินอ่ะครับน้องๆ^O^ “ยะอย่า!!!!” ปัง! ปัง! ปัง! “อีสวยยยยย!!!” “มึงยิงมันจริงๆเหรอ?” เพื่อนฉันมันวิ่งมาจากไหนไม่รู้น่าตาตื่นมาเชียว “เปล่า...อ้าว! ฉี่แตกเลยเหรอ?” ฉันตอบเพื่อนทั้งสองก่อนมาไอ้เคนที่ตอนนี้นอนฉี่แตกอยู่ “ฮืออออๆ” แถมร้องไห้อีกต่างหาก=0= “ไสหัวไปซะ...แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันบอกมันก่อนจะหันมาหาเจ้าสัวเพื่อเอาปืนคืนแต่... “ไปไหนแล้วเนี่ยยย?” หายหัวไปแล้วจ่ะ “มึงกลับกันเถอะกูมีเข้าเวรเช้า ห้าวว~” มิลินบอกก่อนจะห้าวหวอๆ “พวกมึงกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวกูปืนไปคืนก่อน” “มึงไปคนเดียวได้มั้ยพอว่ากู...” เพียวมันทำท่าทางเลิ่กลักมองซ้ายมองขวาจนไปจบที่ผู้ชายคนนึง...ที่กำลังโบกมือให้ไอ้เพียวอยู่ ส่วนก็ยิ่มเขินอย่าง... “ตอแหลจริงๆมึง จะไปไหนก็ไปไป๊!” “ย่ะ! อีมิเดี๋ยวกูไปส่งไปกันเถอะกูรีบบบบ” แล้วมันก็พาเพื่อนเดินตามผู้ชายออกไป “เห้อออ~” ฉันเดินเข้ามาภายในบาร์อีกครั้งเพราะต้องการหาไอ้เจ้าเข้าที่มันหายไปไหนไม่รู้ในตอนนี้ มองซ้ายแลขวาก็มิพบเลยเจ้าค่ะ “หาไอ้เจ้าสัวเหรอครับ?” ผู้ชายคนนึงหล่อมากเหมือนกันมาถามหน้าคุ้นๆ อ๋อ! เพื่อนเจ้าสัวที่เคยเห็นในผับวันนั้นไง “ค่ะ ไม่ทราบว่าพอจะรู้ไหมคะว่าไอ้เจ้าเข้ามันอยู่ไหน?” “เจ้าเข้า? ฮ่าๆๆ ไม่เคยมีใครกล้าเรียกมันแบบนี้เลยครับเนี่ยฮ่าๆๆๆ” เขาขำอย่างเอาเป็นเอาตายมันใช่เวลาไหม? ฉันอยากกลับไปนอนแล้วง่วงงงงง~ “สรุปว่า...” “อ่อ โอเคๆเดี๋ยวตามผมมาเลยครับกำลังไปหามันพอดี” “ค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฉันกล่าวขอบคุณตามมารยาทถึงแม้จะดูแรงแต่ฉันมีมารยาทนะแม่สอนมาดีค่ะ! “ผมบีกันนะคุณชื่ออะไรล่ะ?” เขาถามขณะที่กำลังเดินไปหาเจ้าสัว “น้ำสวย” “ชื่อแปลกแต่เข้ากับคุณดีนะครับ” “ค่ะ ฉันสวยสมชื่ออยู่แล้ว” ฉันตอบไปอย่างมั่นหน้าถ้าผู้หญิงบางคนมาได้ยินอาจจะอยากเข้ามาตบฉันก็ได้ โฮ๊ะๆ เราเดินมาที่ห้องนึงก่อนที่บีกันจะเปิดเข้าไปก็พบว่าในห้องมีผู้ชายสองคนคือเจ้าของผับวันนั้นและเจ้าสัวโดยทั้งคู่มีผู้หญิงนั่งตักอยู่ทั้งคู่ ฉันจะไม่อะไรผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่... นิสา... หลังจากวันนั้นข่าวก็ออกกันใหญ่โตและจบลงด้วยความเลิกรากับไอ้...ไอ้อะไรนะ? เจสันป่ะ? ช่างเถอะ สงสัยจะหาเป้าหมายใหม่และดันเป็นเจ้าสัวซะด้วย หึ พรึ่บ!! “ว้ายยย! อะไรกันเนี่ยยย?” ฉันเดินไปผลักนางก่อนจะนั่งตักเจ้าสัวแทน “เดี๋ยวตก...” เจ้าสัวบอกก่อนจะเอาแขนมาโอบเอวฉันไว้ “นายชอบแบบนี้เหรอ?” ฉันหันไปถามเจ้าสัว “ไม่ชอบ...มานั่งเองไล่ก็ไม่ไป” “อุ๊! หน้าด้านจังเนอะ?” ฉันหันไปเยาะเย้ยยัยนิสา “น้ำสวย!!!” มันยืนขึ้นก่อนจะตะคอกใส่ฉันอย่างโมโห “ทำไมเหรอ หืม? โกธรเหรอ?” ฉันกอดอกเชิ่ดหน้าอย่างท้าทายฉันไม่กลัวมันหรอกเหอะ! “แก!!มันยุ่งทำไมหะ? นี่มันคนของฉันย่ะ!!” มันพูดก่อนมองมาหาเจ้าสัวส่วนนายนั่นไม่สนใจอะไรนอกจากกินแต่เหล้า “คนนี่ของฉันย่ะ เนอะเจ้าสัว?” ฉันมองเขาอย่างกดดันอย่าพูดว่าไม่ใช่ออกนะไม่งั้นฉันน่าแตกแน่ๆ “...?” “เนอะ? เจ้าสัว...” ฉันกัดฟันแล้วนะ! “อืม” เยส!! แค่นี้ก็พอแล้วชนะใสใส “กรี๊ดดด! ฝากไว้ก่อนเถอะ!” มันเดินกระทืบเท้าออกไปเลย ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าโว้ยยยย “ลงได้ยังหนัก-_-” “ปากเสีย! เดี๋ยวตบปากแตก! ชิ!” มาบอกผู้หญิงหนักได้ยังไง “มาทำไม?” หน้าตายมากกกกกก แต่ยังหล่ออยู่ ชิ! คนบ้าอะไรทำหน้าอะไรก็หล่อ “โอ๊ะ! เกือยลืม....เอามาคืน” ฉันใส่ปืนคืนเจ้าสัวนายนั่นก็รับไป “แค่นี้?” “อืม...” “งั้นลงไปได้แล้วเหน็บแดกแล้ว” “เหอะ!! ไปก็ได้ไอ้แก่!!!นั่งตักแค่นี้เหน็บกิน!” ฉันจบฉันก็ลงจากตักของเขารีบก่อนรีบวิ่งออกไปเดี๋ยวเขาจับรองเท้าฉันปาทิ้งอีก ฝังใจ!!! พูดถึงแล้วช้ำ ฮือออออ~ หลายวันต่อมา คอนโด D “โอ๊ยยยยย~ฉันเบื่อ!!” ฉันนอนเป็นง่อยมาหลายวันแล้วค่ะเพราะไม่มีอะไรทำส่วนเพื่อนก็ทำงานกันจนไม่มีเวลามาเล่นกับฉันเลย ฮืออออ อยากแข่งรถแงง T-T แต่ที่นี่ไม่มีการจัดการแข่งขันเลยนอกจากจะไปแข่งเถื่อนนั่น เห้อออ~ ที่จริงฉันมีอีกอาชีพนะคือถ่ายแบบแต่ว่าฉันถ่ายที่เมืองนอกมากกว่าที่นี่เลยไม่มีใครจ้างไปทำงานเลย หือออ อยากทำงานบ้างงงง “ออกไปข้างนอกดีกว่ามั้ยนะ?” “ไปไหนดีอ่ะ?” ห้างสรรพสินค้า D ไม่รู้ว่าจะไปไหนคิดไม่ออกบอกไม่ถูกมาเดินห้างค่ะ! ฉันมาเดินช้อปปิ้งเพื่อใช้เงินที่มีมากในบัญชี โฮ๊ะๆ “ป้าค่ะ!! แกขนาดนี้แล้วไม่ต้องใช้หรอกค่ะอย่างว่าแต่ใช้เลยมีปัญญาซื้อหรือเปล่า?” ระหว่างที่ฉันกำลังเลือกกระเป๋าอยู่ก็ได้เสียงเหมือนคนกำลังทะเลาะกันอยู่มั้ง....เหมือนว่าคุณป้าคนนั้นจะโดนด่าอยู่คนเดียว “มันมากไปหรือเปล่าหนูฉันจะมีปัญญาซื้อหรือไม่มีมันก็ไม่น่าจะไปหนักหัวหนูนะ” อุ๊! แรงเว่อร์ถูกใจน้ำสวยนัก “อีแก่สงสัยต้องโดนตบสักทีมั้ง!!!” ยัยนั่นง้างมือจะตบคุณป้าฉันเลยเข้าไปช่วย หมับ!! “นิ!! มันห้างสำหรับคนมีระดับมีการศึกษาคนชั้นต่ำอย่างเธอเข้ามาได้ยังไงนะ?” “เสือก!!โอ๊ยยยย” ฉันบิดข้อมือเธอ “ไสหัวไปซะ!” “ต่ำพวกแกมันต่ำ!!” หนอยยย “นี่ช่วยแหกตาดูหน่อยว่าของที่พวกฉันใช้เนี่ยราคาเท่าไหร่ชุดของคุณป้าถึงมันจะเรียบแต่ดูหรูมีสไตร์ราคาเบาๆแค่แสนห้าจ๊ะ เธอไม่มีตาเหรอ? หรือว่าเป็นพวกตาต่ำถ้าแยกระหว่างของแท้ของปลอมไม่ออก” “ฉันมองออกย่ะ!!!” “แล้วทำไมยังใช้แบรนด์เนมก็อปละนั่นใบนั่นใช่ 199 หรือเปล่า?” “อุ๊! ปกติป้าไม่ใช้นะของก็อปแบบนั้น” คุณป้าก็ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย “พวกแกรุ่มฉันเหรอ?” แล้วนางก็เดินกระทืบออกไปสงสัยจะเขินใช้ของก็อป ที่จริงฉันไม่ได้ดูถูกหรอกนะใครมีกำลังซื้อแบบนั้นก็ซื้อแบบนั้นแต่ไม่ใช่มาทำสันดานแบบนั้นฉันไม่ชอบย่ะ!!! “ยังไม่ได้ตบเลยไปซะแล้ว” ฉัยบ่นนึกว่าจะแน่ที่แท้แค่อวดดี “ไม่มีเรื่องก็ดีแล้วจ๊ะ ขอบใจมากนะที่หนูเข้ามาช่วย” “ไม่เป็นไรค่ะ หนูเต็มใจ” เปล่าหรอกชอบเสือกเฉยๆ ฮิฮิ “หนูชื่ออะไรจ๊ะ?” “น้ำสวยค่ะ แล้วคุณล่ะคะ?” ฉันถามกลับเพราะรู้สึกถูกชะตาคุณป้าแปลกๆเหมือนจะสไตร์เดี๋ยวกัน “ป้าชื่อเนตรจ๊ะ เรียกว่าป้าเนตรก็ได้” “ค่ะ แล้วนี่ป้าเนตรรีบไหมคะ?” หาเพื่อนช้อปปิ้งก่อน “ไม่จ๊ะ ทำไหมเหรอ?” “จะช่วยไปช้อปปิ้งค่ะพอดีสวยไม่มีเพื่อนเลย” “ได้สิ” จากนั้นเราก็ช้อปปิ้งกันเต็มที่เพราะสไตร์เราตรงกันพูดคุยกันถูกคอมากกกบอกเลยงานนี้หมดเป็นแสนเพราะป้ายุเก่งมาก แต่ฉันก็ยุป้าเนตรเหมือนกัน “หนูสวยชุดนี้สวยไหม?” “สวยมากค่ะเข้ากับป้าเนตรสุดๆ” “เอาชุดนี้จ่ะ” ป้าคิดเงินเรียบร้อย “น้ำสวยนี้ทั้งน่ารัก คุยเก่งแถมสวยด้วยนะ” เมื่อช้อปปิ้งเสร็จก็มานั่งพักกันที่ร้านกาแฟ “ไม่ใช่แค่สวย หนูรวยและเก่งมากค่ะ!!!” “ป้าชอบหนูจัง...มาเป็นสะใภ้ป้ามั้ย?” โอ้วววว โดยสู่ขอแบบนี้คนสวยใครๆก็อยากได้เป็นสะใภ้ >.“น้ำสวย..นี่ลูกป้าจ๊ะ...เจ้าสัว” “หะ0_0!?” พรึ่บ!! เงยหน้ามองไอ้เจ้าสัวจริงๆด้วย! “หึ” ยิ้มมุมปากทำไมย่ะ!!?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more