EIGHT: เพื่อนข้าใครอย่าแตะ!!

1753 Words

โอ้ววว~ ฉันกำลังช๊อกกับการมาของไอ้เจ้าสัวถ้างั้นเขาก็เป็นลูกชายของป้าเนตรและถ้าป้าเนตรอยากได้ฉันไปเป็นสะใภ้หมายความว่าฉันต้องเป็นเมียนายนั่นช่ะ? เอ่อ บางทีป้าเนตรอาจจะมีลูกสองคนก็ได้เนอะลองถามดูดีกว่า “เอ่อ ป้าเนตรมีลูกสองคนหรือเปล่าคะ?” “ไม่มีฉันคนเดียวจบป่ะ?” จบ...จบแล้วดูถ้าความฝันของป้าเนตรต้องจบลงแล้วล่ะ “อะไรกันสองคนนี้ไม่ถูกกันเหรอ?...แต่ไม่เป็นไรโบราณว่าลูกจะดก^0^” “เอ่อ ป้าเนตรคะ...” Rrrr ขณะที่ฉันกำลังจะทำการปฏิเสธออกไปโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นทันที แหม! เหมือนนัดกันไว้ “ว่าไงไอ้เพียว?” (ฮึก!ฮือออ มึงช่วยกูด้วย) เสียงร้องไห้ดังมาพร้อมกับขอความช่วยเหลือ “เป็นอะไร?” ฉันนี่รีบหยิบกระเป๋าต่างๆเตรียมพร้อมไปหามัน (กะกูโดนผู้ซ้อม ฮือออ) “หะ!? โดนซ้อม!!” (กูอยู่โรงแรม G ฮึกๆ มาหากูหน่อย ฮืออออ) “เออๆเดี๋ยวกูไปหา” ฉันวางสายจากไอ้เพียว “เอ่อ ป้าเนตรค่ะวันนี้สวยคงต้องไปก่อนพอดีเพื่อนมีเรื่องนิดหน่อย แหะๆ ไว้วันหน้าเรามาช้อปปิ้งกันอีกนะคะ” “จ๊ะ รีบไปเถอะอย่างลืมพาเพื่อนไปโรงพยาบาลด้วยล่ะ” “ผมว่าคนที่ต้องไปโรงพยาบาลน่าจะคนที่ซ้อมเพื่อนเธอมากกว่านะครับ” “เงียบไปเลย! งั้นสวยไปก่อนนะคะสวัสดีค่ะ” หลังจากร่ำลาเสร็จเรียบร้อยฉันก็รีบบึ่งรถไปที่โรงแรมตามที่มันบอกมา นี่มันหลอกฉันว่าทำงานแต่ไปกับผู้ชายจนโดนซ้อม มันน่าซ้อมซ้ำซะดีมั้ย? อีเพื่อนตัวดีเอ๊ย! โรงแรม G เมื่อมาถึงฉันก็รีบเข้าไปหามันตามห้องที่มันส่งไลน์มาบอกไว้ ‘ห้อง VIP110’ แหม~เปิดห้อง VIP กันซะด้วยเรื่องเพื่อนทุ่มเทเหมือนเรื่องผู้ชายไหม? แกร๊ด! “ฮือออๆๆ” พอเปิดประตูเข้ามาต้องเจอกับเสียงร้องไห้อันโหยหวนเหมือนผีแม่นาคผัวทิ้งไปออกรบ “เพียว...” “อะอีสวย...” มันเงยหน้าขึ้นมามองฉัน “เชี้ยยย! ไอ้เพียวมึงรีบไปหาหมอกับกูเลย” ชิบหาย! เกือบช๊อกเพราะหน้าเพื่อนตัวเองเกือบจำมันไม่ได้ เละมากแม่มึง “ฮึก! ฮือออ กูเสียจายยย” หมับ! มันพุ่งตัวมากอดฉันแน่นร้องไห้สะอึกสะอื้นใหญ่โต “เออ กูเข้าใจแต่ตอนนี้ไปทำแผลก่อนเถอะนะเชื่อกู” “อืม แต่กูอายอ่ะมึงโดนผู้หลอกไม่พอโดนซ้อมอีก อีเหี้ยเอ๊ย!ฮือออ” “เออๆ หาอะไรคุมหน้าไปก่อนมึง อ่ะ” ฉันส่งผ้าขนหนูของโรงแรมให้มันคุมหน้าก่อนจะเดินออกไป “ขอโทษนะคะแต่ว่าลูกค้าไม่สามารถนำสิ่งของของทางโรงแรมกลับไปได้นะคะ” ระหว่างที่กำลังทำเรียนเช็กเอ้าท์ให้เพียวพนักงานโรงแรมก็ทวงผ้าขนหนูที่ปิดหน้าของไอ้เพียวเอาไว้ “เดี๋ยวฉันจ่ายเพิ่มแล้วกันค่ะ...พอเพื่อนฉันโดนซ้อมมา” ฉันกระซิบบอกและยอมจ่ายค่าผ้าขนหนูไปก่อนจะพามันไปโรงพยาบาล โรงพยาบาลเอกชน “ฮึก! เจ็บจังคุณหมอช่วยมาดามใจเพียวริคุหน่อยได้มั้ยคะ?” “ช่วยเลิกแรดและให้หมอเขาทำแผลดีดีดิและเพียวริคุห่าไรมึงชื่ออย่างกับหมา” พึ่งโดนซ้อมมาเมื่อกี้แรดอีกแล้วเพื่อนกู ปัง!! “อีเพียวมึงโดนผู้ซ้อมมาเหรอ?” มิลินมันทำงานอยู่โรงพยาบาลนี้เปิดประตูเข้ามาถาม “สุภาพหน่อยครับพยาบาล” หมอดุมิลิน “ขอโทษค่ะ แต่นี่มันเพื่อนลิน ลินห่วง” “แต่คุณก็ไม่ควรมาเสียงดังและหยาบคายในโรงพยาบาลนะครับ” “ค่า คุณหมอ” “เอาล่ะ หมอคนนี้ของอีมิไปแล้ว” ไอ้เพียวกอดอกมองบน “ฮ่าๆ” ฉันขำกับท่าทางของไอ้เพียวที่มันเหมือนจะนกอีกแล้ว “มันโอเคไหมว่ะมึง?” มิลินหันถามฉัน “มึงก็ถามมันสิว่ะ” “กูโอเคมึงเสียไปแค่ล้านห้าจิบๆ แต่เจ็บใจทำไมมันต้องมาซ้อมกูด้วย ฮือออ หมอค่ะเพียวริคุเสียโฉมไม่อ่ะ?” เกลียดชื่อมันจริงๆเลย “ไม่ต้องห่วงครับ คุณเพียวจะกลับมาสวยเหมือนเดิมและไม่มีแผลเป็นแน่นอนเดี๋ยวหมั่นทายาที่หมอให้ไปก็พอ” หมออธิบาย “ขอบคุณมากนะคะคุณหมอที่ทำแผลให้เพื่อนลิน” “เป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วครับ” หมอพูดก่อนเอามือไปจับหัวมิลินเล่นอย่างเอ็นดู “โทษนะคะ แต่อย่าพึ่งมาหวานตอนนี้ค่ะ!!!” เพียวมันมองบนอีกครั้ง “งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ” หมอเดินออกไปเหลือแค่เราสามคน “เหลามาอีมิ!” “เอาเรื่องมึงก่อนค่ะไอ้เพียวทำไงถึงโดนซ้อมแถมโดนหลอกอีก” “เออๆ มึงจำผู้ชายที่กูตกได้เมื่อวันที่มึงไปแข่งรถได้มั้ย?” “อืม อย่าบอกนะว่าคนนั้น” “อืม ตอนแรกกูแค่จะคุยๆไปเฉยๆแหละ แต่มันแซ่บไงมึงกูต่อจนมันเลยมาเป็นอาทิตย์มันก็ขอเงินก็บ้าง จ่ายนั่น จ่านนี่กูก็ยอมนะแต่วันนี้มันพาชะนีมานอนโรงแรมด้วยเงินของกูที่มันเพิ่มขอมาเมื่อเช้าบอกแม่ไม่สบาย ถุ้ย! แม่ทูนหัวสิ อีห่ากูเลยตามมาตบสุดท้ายก็ตามที่มึงเห็นนั่นแหละ มันซ้อมกู ฮือออ~” “เห้อออ~มึงอยากได้เงินคืน?” มิลินถาม “ไม่!! แค่ล้านห้าบาทสองนาทีก็หาได้แล้วย่ะ แต่กูอยากให้มันเจ็บเหมือนกูบ้าง!” “อยากให้มันเจ็บตัวหรือเจ็บใจล่ะ?” เรื่องแบบนี้น้ำสวยถนัดนัก “เจ็บตัวหน้ามันต้องเละเหมือนกู! โอ๊ยยยย” ใส่อารมณ์ซะเจ็บมั้ยละมึง “เดี๋ยวกูจัดให้^0^” สนามแข่งรถ JS ช่วงสามทุ่มของวันฉันก็มาที่สนามแข่งรถแห่งนี้เพราะไอ้เพียวบอกว่ามันชอบมาที่นี่เพราะอะไรไม่ได้จำ...แต่มันชอบมาที่นี่ ที่มาวันนี้เพื่อประกาศเพื่อนข้าใครอย่าแตะเพราะกูแตะได้คนเดียวหนอยยยกล้ามากมาหลอกเพื่อนฉันเดี๋ยวเจอ!! แต่ไม่มีใครมากับฉันหรอกนะเพราะไอ้เพียวกำลังเจ็บและต้องรักษาตัวส่วนมิลินมันก็อยู่กับไอ้เพียวนั่นแหละฉันให้ดูแลไอ้เพียวเผื่อคิดสั้น ว่าไป๊! ไอ้เพียวมันไม่คิดสั้นหรอกไม่ใช่ว่าจะโดนหลอกครั้งแรกสักหน่อยโดนมาเยอะแล้วมันอ่ะ แต่โดนซ้อมอ่ะครั้งแรก หึ “วอดก้า” ฉันนั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ก่อนสั่งเหล้าที่มีฤทธิ์ร้ายแรง แต่สำหรับฉันมันเหมือนน้ำวิเศษเพิ่มพลังให้ฉันมากกว่า จากปกติที่ฉันกล้าอยู่แล้วมันคูณพันไปเลย! “วอดก้าได้แล้วครับ” “ขอบคุณค่ะ^-^” ส่งยิ้มอ่อยไปทีนึงบาร์เทนเดอร์ที่นี่ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ฉันนั่งกินเหล้าไป 3 ช็อดแล้วเป้าหมายก็มาแล้ว มาพร้อมกับผู้หญิงซะด้วยน่าจะคนที่ไอ้เพียวดูสีน่าที่มีความสุขนั่นสิ มันน่าทำลายชะมัด มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นฉันเกลียดสิ่งนั้นที่สุดเลย “เบียร์ขวดนึงค่ะ” “วอดก้าตบด้วยเบียร์จะไม่ไหวนะครับ” บาร์เทนเดอร์บอกฉัน “เป็นห่วงเหรอคะ?” ฉันเท้าคางมองไปที่บาร์เทนเดอร์สุดหล่อ “เอ่อ..” เลิ่กลั่กแถมน่าแดงอีก น่ารักจัง “ล้อเล่นค่ะ...แต่ฉันไม่เมาง่ายๆหรอกค่ะหรือถ้าเมานั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการขอเบียร์ด้วยค่ะ^_^” อ่อยนิดหน่อยพอจิตแจ่มใสพอ “เบียร์ได้แล้วครับ” “ฮึกๆๆ อ่าอร่อย” ดกทีเดียวหมดขวด นัดถือๆ พร้อมรบ!!! พรึ่บ! ฉันลุกจากเก้าอี้พร้อมกับขวดเบียร์เปล่าเดินไปหาไอ้หน้าสบู่ใช้แล้วและ... เพล้ง!! กรี๊ดดดด “โอ๊ยยยย ใครวะ!!?” ไม่ต้องสงสัยฉันตีขวดไปที่หัวมันเองแหละ อิอิ “อันยองง^0^~” “แกเป็นทำอะไรแฟนฉันหะ!!?” นังผู้หญิงจับไอ้หน้าตู้เห้าเอาไว้อย่างเป็นห่วง “มึงออกไปก่อน...เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึงออกมาอีหนู” ฉันกวัหมือหย่อยๆ “กูไปทำอะไรให้มึง!! โอ๊ยยยเจ็บสัส!” “โน๊ โนจ๊ะ มึงไม่ได้ทำกูแต่ทำเพื่อนกู!!!” ปึก! ปึก! ฉันกระโดดกระทืบมัน “ฮึกๆ ชะช่วยกูดิ” มันเรียกพวกให้มันช่วย ก็มาดิครับคนเดียวก็ซัดได้อ่ะครับบบบ พลั๊ว! ตุบ! ตับ! ใครเข้ามาฉันทั้งถีบทั้งเตะไม่เว้นหญิงหรือชายทั้งนั้น ผู้ชายเตะเป้า ผู้หญิงท้องน้อย คนละทีอยู่ไม่ต้องเปลืองแรง “แหะๆ ไม่มีใครเข้ามาล่ะเนอะ?” เหนื่อยเหมือนเพราะเริ่มเมาด้วยแหละ “ฉะฉะฉันขอโทษ” “ไม่รับว่ะ” พลั๊ว! พลั๊ว! พลั๊ว! “เพื่อนกูเจ็บมึงต้องเจ็บยิ่งกว่า!!”พลั๊ว!พลั๊ว! ฉันซัดมัดไม่ยั้งทั้งตีนทั้งมือมาหมด ปัง!!!! เพล้งงง กึก! ฉันชะงักเมื่อเสียงปืนดังขึ้นฉันหันไปมองพบว่าแฟนไอ้หน้าถนนไทยกำลังจะเอาตีฉัน อ้าว...ได้ดิ หมับ!! “โอ๊ยยยย~” “จะตีกู?” เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! หน้ามือหลังมือไปดิ “พอ...” ควับ!! เจ้าสัวที่ยืนถือปืนอยู่บอก แปลว่าคนยิงปืนเมื่อกี้คือเจ้าสัวเหรอ? “ขออีกแปบ...อยากตายแทนผัวก็ไม่บอก” ปึก! ปึก! ฉันกระชากหัวมันไปโขกผนัง “กรี๊ดดด จะเจ็บปล่อย” “จำไว้อย่ามาเสือกขณะที่กูกำลังยุ่ง!!!” เพี๊ยะ! ปัก! ลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยฉันหันไปทางไอ้หน้าถนนลาดยางอีกครั้ง “พอแล้ว” พรึ่บ!! “เฮ้ย! เจ้าสัวปล่อยยยย” นายเจ้าสัวอุ้มฉันพาดบ่าแต่ฉันกินเหล้าเข้าไปไงจะอ้วก “อยากเป็นฆาตกรหรือไง?” “มันไม่ตายหรอก! ปล่อยก่อนจะอ้วก!” “นิ่งๆ....พวกมึงเคลียร์พื้นที่ด้วย” ไม่ฟังฉันและหันไปสั่งลูกน้อง(มั้งนะ?) “ไอ้เจ้าสัว!!!” เพี๊ยะ!! มะมันตีตูดฉันอ่ะ0_0 “อย่าดื้อให้มากเดี๋ยวกูทุบหัวแบะ” ปัก!! “ถีบแทนไปแล้ว...” แล้วเจ้าสัวก็อุ้มฉันออกมาแต่ว่า... “อ้วกกกก” เต็มหลัง... “น้ำสวย!!!” “ก็บอกแล้วว่าจะอ้วกอ่ะ-0-”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more