รินรดาละล้าละลังอยู่บริเวณบขส.ขนาดเล็กของอำเภอหนึ่ง เธอดูนาฬิกาที่ข้อมือหลายครั้งสลับกับหยิบโทรศัพท์มือถือมาคอยเช็คดูว่าเครื่องดับหรือเปล่า เธอลงรถทัวร์ตั้งแต่เช้ามืดจนตอนนี้จะแปดโมงเข้าไปแล้ว ยังไม่เห็นมีใครมารับเธอตามที่นัดหมายไว้ ถึงจะชอบบรรยากาศชนบทแต่การนั่งรออยู่เกือบสองชั่วโมงแบบนี้ไม่ได้ทำให้เธอซาบซึ้งกับความสดใสตรงหน้า
กระเป๋าเสื้อผ้าสำหรับสามวัน โน้ตบุ๊กที่เซฟงานสำหรับติดต่อลูกค้า หญิงสาวถอนหายใจเมื่อมองไปที่ข้าวของที่ตัวเองหอบมาจากกรุงเทพฯ นั่งรถทัวร์มาสิบชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย เมื่อสี่หรือห้าวันก่อนเธอได้รับมอบหมายจากคุณวิทยาให้มาเสนองานให้ลูกค้าที่จังหวัดศรีสะเกษ
“ลูกค้าสนใจส่งสินค้าออกต่างประเทศพร้อมทำสัญญากับสามปี แต่มีคนมาเสนอหลายเจ้าอยู่เหมือนกัน รินไปคุยกับลูกค้าให้เขาเซ็นสัญญากับเราให้ได้นะ บริษัทเราจะได้มีเงินมาหมุนจ่ายให้พนักงาน รินก็รู้ว่าช่วงนี้เราขาดสภาพค
