แค้นรักวังจันทรา

ตอนที่ 5 เทพบุตรจากแมนฮัตตัน 1

ทะเลสาบออนแทรีโอด้านทิศตะวันตก

ในยามนี้ร่างสูงใหญ่ของอลัน กำลังยืนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ที่เรียงรายทอดยาวเป็นระยะๆ บริเวณทะเลสาบออนแทรีโอเรียบร้อยแล้ว ด้วยเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวของเขาทำให้อลันมาถึงทะเลสาบออนแทรีโอโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน

ดวงตาสีสนิมเหล็กกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณโดยรอบ สถานที่แห่งนี้เหมือนในความฝันของเขาไม่ผิดเพี้ยน จะแตกต่างกันตรงที่ไม่มีร่องรอยของน้องชายเขาปรากฏเหมือนที่เขาฝัน

“เหมือน เหมือนที่เราฝันทุกอย่าง แต่ทำไมถึงไม่มีร่องรอยของเจตน์” ชายหนุ่มรำพึงด้วยความประหลาดใจก่อนจะสบถออกมาเบาๆ

“หรือว่าเราจะบ้าแล้ววะ มาเชื่อความฝันเป็นตุเป็นตะ แต่ไม่ใช่สิ! ไอ้สถานที่แห่งนี้มันก็มีอยู่จริงเหมือนกับที่เราฝันเปี๊ยบเลย มันจะต้องมีร่องรอยบางสิน่ะ ถ้าเชื่อมั่นในลางสังหรณ์ มันก็จะต้องมีอะไรผิดสังเกต”

ชายหนุ่มยืนบ่นพึมพำอยู่คนเดียวท่ามกลางสายตาของเหล่าผู้ติดตาม กำลังยืนมองด้วยความสงสัยว่าเจ้านายของเขากำลังตามหาน้องชาย แต่น้องชายกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย แม้กระทั่งพวกเขาก็ยังคาดไม่ถึง

เวลาผ่านไปอย่างเนิ่นนาน จนท้องฟ้าเริ่มจะมืด การค้นหาเป็นอันต้องยุติลง อลันแหงนคอมองท้องฟ้าที่กำลังเริ่มมืดลงอย่างช้าๆ ในเวลานี้เขาทั้งสงสัยระคนแปลกใจว่าเหตุใด

น้องชายของเขาและคนที่ติดตามมาด้วยจู่ๆ ถึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วเหมือนเขาจะนึกอะไรบางอย่างออก พร้อมหันกลับไปถามบอดี้การ์ดที่เขาสั่งให้คอยติดตามน้องชายเขาทุกฝีก้าวตั้งแต่ลงเครื่องจากสนามบินจนถึงที่ทะเลสาบออนแทรีโอ

“พวกนายเห็นน้องชายของฉันมีคนติดตามมาด้วยใช่ไหม แล้วเห็นหน้าตาหรือถ่ายวิดีโอเอาไว้หรือเปล่า” ชายหนุ่มสอบถามด้วยความรวดเร็ว

รวดเร็วดั่งใจคิด บอดี้การ์ดที่คอยเฝ้าติดตามน้องชายฝาแฝด รีบนำโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือ เดินเข้ามาหาอลันพร้อมรายงานเจ้านายทันที

“พวกเราติดตามคุณเจตน์ไม่คลาดสายตาเลยครับ พวกเราบันทึกวิดีโอเอาไว้ให้ท่านด้วย” บอดี้การ์ดพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์มือถือส่งให้นายของตนทันที

อลันรับโทรศัพท์มือถือพร้อมกดดูวิดีโอที่บอดี้การ์ดถ่ายเอาไว้อย่างละเอียด ภาพในวิดีโอทำให้คิ้วเข้มเรียงตัวสวยของชายหนุ่มขมวดเข้าหากันทันที ก่อนจะหันกลับไปถามด้วยความรวดเร็ว

“คนที่มาด้วยกับเจตน์ไม่ได้นั่งเรือไปด้วยกัน ถ้าเช่นนั้นหมายความว่าผู้ชายคนนี้ยังอยู่ที่บ้านพักตากอากาศล่ะสิ แล้วมีใครคอยเฝ้าเอาไว้หรือเปล่าห๊ะ!” อลันเอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนจะได้ยินคำตอบ

“เราทิ้งคนคอยเฝ้าไว้ 1 คน ครับท่าน ก่อนหน้านี้ประมาณ 30 นาที พวกเราโทรสอบถามความคืบหน้าก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่มีใครออกมาจากห้องเลยครับ แล้วก็รู้สึกจะเงียบจนผิดปกติเสียด้วย”

คำตอบของเหล่าบอดี้การ์ดเล่นเอาอลันมึนตื้บขึ้นมาทันทีทันใด นี่มันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายฝาแฝดของเขากันแน่

“พาฉันไปบ้านพักตากอากาศหลังนั้นเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มสั่งพร้อมก้าวเดินนำหน้า ไปทางเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวของเขาเพื่อไปยังบ้านพักของน้องชายพร้อมผู้ติดตาม 2 คน เพื่อนำทางเขาไปยังจุดหมายที่ต้องการ พร้อมบอดี้การ์ดคนอื่นๆ พากันแยกไปขึ้นเรือเร็วที่ใช้แล่นสำหรับทะเลสาบ ตามเจ้านายของพวกเขาไปติดๆ

บ้านพักตากอากาศ

บ้านพักตากอากาศสุดแสนหรูหรา สไตล์บ้านไม้ ตัวบ้านเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว มีระเบียงยื่นลงไปในน้ำสำหรับทำกิจกรรมกลางแจ้ง หลังบ้านมีโรงจอดเรือ ห้องนั่งเล่นสามารถเปิดประตูแบบบานพับให้กว้างออกเพื่อรับลมที่พัดมาจากทะเลสาบ และมีเตียงนอนเล็กๆ อีก 2 เตียง ที่พอจะนอนก็เอาผ้าม่านลง

ถัดไปมีเตียงนอนใหญ่ขนาดคิงส์ไซส์วางไว้สำหรับพักผ่อน ถัดไปเป็นห้องรับประทานอาหารมีโต๊ะรับประทานอาหารขนาด 10 ที่นั่ง จุคนนั่งสังสรรค์ได้ไม่ใช่น้อย

แถมยังมีห้องครัวและบาร์แบบเอาท์ดอร์เสียด้วย มองไปโดยรอบตัวบ้านแทรกตัวอยู่ในธรรมชาติที่ยังอุดมสมบูรณ์โดยรอบ ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ เนินเขาและสายน้ำจากทะเลสาบ ถ้าเป็นเวลาปกติมหาเศรษฐีหนุ่ม อลัน แอนเดอร์สัน คงดื่มด่ำกับธรรมชาติที่รายล้อมบ้านพักตากอากาศหลังนี้มากเลยทีเดียว แต่สำหรับเวลานี้มันกลับไม่ใช่

ร่างสูงใหญ่ของอลันยืนเอามือไพล่หลังตรงระเบียงที่ยื่นลงไปในน้ำสำหรับทำกิจกรรมกลางแจ้ง สายตาของเขามองไปที่หลังบ้านที่เป็นโรงจอดเรือตลอดเวลา ในขณะที่ภายในบ้านกำลังตามหาเพื่อนร่วมทางจากเมืองไทยที่ติดสอยห้อยตามน้องชายฝาแฝดของเขามาจากเมืองไทย

ใบหน้าคมคร้ามเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด อลันกำลังปะติดปะต่อข้อมูลทุกอย่างที่เขาได้รับรู้จากการส่งสายข่าวไปสืบครอบครัวของเขาทางเมืองไทย เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้กับน้องชายฝาแฝดของเขา มันต้องเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงอะไรบางอย่างกับทางเมืองไทย ซึ่งเขาต้องล่วงรู้ให้ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่!

เสียงฝีเท้าของผู้ติดตามคนสนิท กำลังเดินทางเข้ามาหาชายหนุ่มทางเบื้องหลัง ก่อนจะหยุดยืนพร้อมรายงานความคืบหน้าให้เขาได้รับทราบ

“ค้นหาจนทั่วบ้านพักแล้วครับนายท่าน ไม่มีใครอยู่ในบ้านพัก แม้แต่ข้าวของเครื่องใช้ของคุณเจตน์ ที่พวกเราเห็นคุณเจตน์นำติดตัวมาด้วยเป็นกระเป๋า 1 ใบ ก็ไม่เห็น คนที่ติดตามมาจากเมืองไทยก็ไม่เห็น ไม่มีร่องรอยอะไรเลยครับ”

อลันหันกลับมาทันทีเมื่อได้ยินการรายงานเช่นนั้น ชายหนุ่มมองเข้าไปในบ้านพักตากอากาศที่บัดนี้แสงสว่างจากหลอดนีออน ทำให้บ้านสว่างไสวมองเห็นได้อย่างแจ่มชัดไปทั่วบริเวณ ไม่เหมือนกับวินาทีแรกที่เข้าก้าวเข้ามาที่มีแต่ความเงียบและความมืด

“คนที่ติดตามน้องชายของฉันมาจากเมืองไทยไม่ได้ออกไปกับเจตน์ แต่เขาอยู่ในบ้านพัก แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครอยู่ที่บ้านพัก ข้าวของเครื่องใช้ของน้องชายฉันก็หายไปด้วย แน่ใจแล้วเหรอว่าไม่มีใครออกไปจากบ้านพัก และไม่มีใครเข้ามาที่บ้านพักหลังนี้อีก มันเป็นผี หรือมันหายตัวไปได้อย่างนั้นเหรอไง!” ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงเคร่งเครียด

“พวกเรากำลังสงสัยว่าคุณเจตน์กำลังโดนใครสักคนวางแผนหลอกล่อเพื่อทำอะไรบางอย่าง ระหว่างเรียกค่าไถ่ กับ...เอ่อ...ฆาตกรรมอำพรางครับนายท่าน” เสียงของบอดี้การ์ดเอ่ยไม่เต็มเสียงเท่าใดนัก เพราะล่วงรู้ว่าเจ้านายของพวกเขาในขณะนี้กำลังมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว

“ฉันก็คิดแบบนั้น ไม่มีใครที่ไหนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้ได้หรอก แสดงว่าต้องมีการเตรียมแผนล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี แต่มันกำลังคิดจะทำอะไรน้องชายฝาแฝดของฉัน และคนที่อยู่เบื้องหลังมันรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นพี่ชายฝาแฝดของเจตน์” ชายหนุ่มกล่าวออกมาพลางใช้ความคิดตาม ก่อนจะได้ยินเสียงวิ่งและร่างของบอดี้การ์ดกำลังตรงดิ่งมาทางระเบียงริมทะเลสาบ และทันทีที่มาถึง

“คนของเราที่เฝ้าอยู่ในสนามบิน แจ้งกลับมาว่าเห็นคนที่ติดตามคุณเจตน์มาจากเมืองไทย ตอนนี้อยู่ที่สนามบิน จอห์น เอฟ เคนเนดี้ แล้วครับ ทางด้านนั้นกำลังคอยติดตามอยู่ครับว่าจุดหมายปลายทางกำลังจะไปที่ไหน” สิ้นเสียงรายงานความคืบหน้า CEO หนุ่มแห่งแอนเดอร์สัน ถึงกับยืนนิ่งงันไปเลยทีเดียว

“ผู้ชายคนนั้นออกจากบ้านพักตากอากาศหลังนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร และออกไปได้อย่างไงกัน ทั้งๆ ที่คนของเราก็คอยซุ่มเฝ้าดูอยู่ มันหายตัวได้อย่างนั้นเหรอถึงสามารถไปโผล่ที่สนามบินได้ ฉันต้องรู้คำตอบเรื่องนี้ให้ได้! ให้ตายสิ! มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายของฉันกันแน่!”

ชายหนุ่มสบถออกมาทันที ก่อนจะนิ่งเงียบเหมือนเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง และถ้าหากการคาดเดาของเขาใกล้เคียงความเป็นจริง บางทีเขาอาจจะต้องทำอะไรบางอย่างเสียแล้ว

อลัน แอนเดอร์สัน ค่อยๆ กวาดสายตามองไปโดยรอบของบ้านพักตากอากาศ ที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติที่สมบูรณ์ สถานที่ซึ่งน้องชายฝาแฝดของเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีวันที่เขาจะอยู่เฉย และเขาต้องล่วงรู้ทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ชายหนุ่มเอ่ยสั่งการทันที

“ไปสืบให้ได้ว่าบ้านพักตากอากาศหลังนี้ใครเป็นเจ้าของ ฉันจะซื้อบ้านพักตากอากาศหลังนี้พร้อมพื้นที่รอบบ้านทั้งหมด พวกนายผลัดกันเฝ้าและคอยตามหาน้องชายฝาแฝดของฉัน เบาะแสอะไรที่เกี่ยวข้องเก็บรายละเอียดให้หมด” ชายหนุ่ม เอ่ยบอกพร้อมหันไปทางบอดี้การ์ดที่รายงานข่าวจากสนามบิน พร้อมเอ่ยสั่งสำทับ

“ส่วนผู้ชายที่ติดตามน้องชายของฉันมาจากเมืองไทย ปล่อยให้มันกลับไป คอยดูว่ามันจะไปไหนให้คนของเราติดตามมันอย่าให้คลาดสายตา และถ้ามันไปเมืองไทยก็ให้คนของเราทางเมืองไทยคอยเฝ้าติดตามมันตลอดเวลาและไปตรวจสอบประวัติของมันทั้งหมดเอามาให้ฉันด้วย”

“รับทราบครับนายท่าน” เสียงขานรับจากบรรดาบอดี้การ์ดตอบรับ ก่อนจะรีบแยกย้ายไปทำตามคำสั่งที่ได้รับมา

ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดสายตามองไปยังบ้านพักตากอากาศตรงหน้า ในขณะนี้เขาตัดสินใจได้แล้วที่จะลงมือทำอะไรสักอย่าง เพื่อความกระจ่างและสิ่งที่เขาต้องรู้ให้ได้ว่า น้องชายฝาแฝดของเขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยแบบนี้มีสาเหตุมาจากอะไรกันแน่

มือหนาสอดมือล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบโทรศัพท์มือถือพร้อมกดโทรสั่งการ และทันทีที่ปลายสายรับ CEO หนุ่มแห่งแอนเดอร์สัน เอ่ยสั่งการเลขาด้วยความรวดเร็ว

“เจนนิเฟอร์ คุณจองตั๋วเครื่องบินไปประเทศไทยให้ผมหน่อย เอาสายการบินที่สามารถไปถึงประเทศไทยให้เร็วที่สุด ผมไม่ชอบนั่งอยู่บนเครื่องบินนานๆ ส่วนเรื่องที่พักทางประเทศไทย คุณปรึกษาหารือกับพ่อบ้านประจำตระกูลของผม ให้หาที่พักเป็นการส่วนตัวในเมืองไทยให้ผมด้วย ส่วนงานทางด้านนี้ให้เรียกประชุม กรรมการบริหารบอร์ดเข้าประชุมใหญ่วันพรุ่งนี้ เพื่อที่ผมจะสั่งงานให้กับที่ประชุมบอร์ดให้ได้รับทราบ”

“ท่านประธานจะไปประเทศไทยสักกี่วันค่ะ ดิฉันจะได้จัดเตรียมที่พักได้ถูกต้องค่ะ”

“ยังไม่มีกำหนดวันกลับ เอาเป็นว่าคุณหาที่พักซึ่งสามารถรองรับทุกอย่าง และสามารถทำงานผ่านทางเมืองไทยมาถึงนิวยอร์ก,แมนแฮตตัน และถึงรัฐอื่นๆ ได้ ไปจัดการตามที่ต้องการมาให้ได้”

อลันสั่งการเสร็จกดปิดสายทันที ใบหน้าคมคร้ามที่ชวนมองและน่าหลงใหลในยามปกติ ทว่าในยามนี้ดุดันและถมึงทึงอย่างเห็นได้ชัด ภายในใจเต็มไปด้วยคำถามมากมายนานัปการ

“ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วเจตน์หายไปไหน! ถ้าหากคนทำมันวางแผนชั่ว ลวงเจตน์มาถึงที่นี่ ฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ว่าใครมันเป็นคนทำ!” ชายหนุ่มรำพึงอยู่ภายในใจ

สายตายังคงจับจ้องบ้านพักตากอากาศและทะเลสาบออน แทรีโอที่อยู่เบื้องหน้าของเขา ราวกับว่าถ้าค้นหาคำตอบจากสายน้ำนั้นได้ เขาก็จะแหวกสายน้ำนั้นเพื่อให้ได้คำตอบนั้นกลับมา