เห้ย!! กี่ครั้งแล้วนะ กี่ครั้งแล้วที่เขาลืมตัว ลืมใช้อุปกรณ์ป้องกัน ฉิบหายแล้ว!! เสียงอุทานดังขึ้นในใจหลังได้รับความสุขสม สมใจตัวเอง แต่...เขากลับฉุกใจขึ้นมาครามครัน ให้ตายเถอะ... เขาเคยเป็นคนที่ระมัดระวังตัวเองด้วยดีมาตลอด แล้วทำไม อะไรกันล่ะทำให้เขาลืม!! ลืมสิ่งสำคัญที่ปฏิบัติตัวมานานปี เพียงเพราะแค่มีทิชากรอยู่ใกล้ๆ ไอ้ที่เคยทำเขากลับไม่ทำ ลืมแบบสนิทใจด้วยซ้ำ ลืมแบบไม่น่าจะลืม!! เวรล่ะ หากเกิดอะไรขึ้นต่อไปนี้คงได้แต่โทษตัวเองอย่างเดียว ไม่น่า...มันคงไม่โชคร้ายแบบนั้นหรอก!! เคลวินทอดถอนใจ เขาลุกพรวดพราดขึ้น ก้าวดุ่มๆ ตรงไปยังห้องน้ำกว้างแบบลุกลน
ทิชากรปรือเปลือกตาขึ้นมอง เธอได้ยินเสียงถอนลมหายใจแรงๆ จากคนด้านข้าง มันคงใกล้ถึงเวลาของเธอแล้วสิ ถึงเวลาถูกเขี่ยทิ้งเหมือนเศษขยะ เพราะเขาไม่เคยมีปฏิกิริยาแบบนี้หลังจากหลับนอนด้วยกัน แต่...วันนี้ดูเขาหุนหัน อารมณ์เสีย เธอคงไม่เพียงพอกับความต้องก
