พยศรักดวงใจมาเฟีย

บทที่4.ยัดเข้ากรงทอง....

ทิชากรลืมไปว่าเวลานี้เธออยู่ในอิตาลีและชายหนุ่มผู้นี้ทรงอิทธิพลที่สุด เขาไม่กลัวกฎหมาย ไม่กลัวเจ้าหน้าที่ของรัฐ ไม่กลัวกลุ่มอิทธิพลเพราะเขายิ่งใหญ่อยู่เหนือทุกสิ่ง จะมีใครกล้าเอาผิดเขาล่ะ เมื่อเคลวินเป็นผู้ทรงอิทธิพล จนไม่มีใครกล้า พวกเขาเข็ดขยาดกับมหาอำนาจแบบชายหนุ่ม ที่มีทั้งเงินและอาวุธอยู่ในมือ ธุรกิจสถานบันเทิงเป็นสิ่งที่ทำให้เคลวินผงาดอยู่ในโรม ไม่มีใครกล้าเพราะอาจไม่มีตาไว้มองพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ไม่มีจมูกไว้สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ไม่มีปากไว้กินอาหารรสชาติเอร็ดอร่อย เพราะฉะนั้นอยู่ห่างๆ เขาเป็นการดีที่สุด

“ถ้าเธอรอดออกไปจากเงื้อมมือของฉันนะแม่นกน้อย เธอจะลากฉันเข้ากรงฉันก็คงต้องยอม”

ชายหนุ่มไล่ต้อนกวางสาวปราดเปรียวด้วยความสนุกสนาน เขาพูดเยาะหยันทิชากรและกระโจนพรวดเดียวเข้ารวบเธอจนล้มลงไปบนพื้นพรมทั้งคู่

ปั่ก!!

เสียงกระแทกกับเสียงล้มดังสนั่น ทิชากรหวีดร้องดังลั่น แต่...จะมีใครกล้าเข้ามาช่วยเธอล่ะ เมื่อตอนนี้ เวลานี้เธออยู่ในกำมือของมหาอำนาจ

“ว้าย! ช่วย...อ่วย”

เสียงกระอึกกระอักหลุดออกมาจากปากอิ่มที่ถูกปิดสนิท เคลวินคำรามลั่น เมื่อทิชากรฝังเขี้ยวแหลมคมกับอุ้งมือของเขา เธอกัดมือฝังคมเขี้ยวสุดแรงเกิด กดและดึงจนได้ลิ้มรสเลือดสดๆ กลิ่นคาวเลือดแผ่กระจายทั่วอุ้งปาก รสมันเฝื่อนๆ ชวนอาเจียนแต่เธอก็ไม่คิดจะปล่อย เมื่อมันคือทางรอดทางเดียวที่พอจะทำได้

เคลวินยกมือข้างที่ว่างบีบปลายคางของคนใต้ร่างสุดแรงเกิด เขาเจ็บแปลบทั่วอุ้งมือที่ถูกยัยหมาบ้ากัดเสียจมเขี้ยว เสียงคำรามของหมาป่าดังก้อง เอาสิ!! มาลองดูกันสักตั้งว่าเขาจะปราบพยศเธอได้หรือไม่ ให้มันรู้ไปว่าจอมมารผู้ยิ่งใหญ่จะเอาชนะผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวไม่ได้ แรงโทสะทำให้ชายหนุ่มหมดความยั้งคิด หลังสามารถสลัดมือออกมาจากปากจิ้มลิ้มนั้นได้ ชายหนุ่มแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม เขาลดมือเปื้อนเลือดลงและกระชากเสื้อที่ทิชากรใส่อยู่สุดแรง

แค๊วก...

กระดุมเสื้อขาดแหล่งหลุดกระเด็น ชายหนุ่มเหวี่ยงชายผ้าที่ขาดติดมือมาไปที่มุมห้อง เขากดลำตัวบอบบางด้วยร่างกายใหญ่โต ดวงตาสีคาราเมลลุกวาบ ก่อนจะหรี่ลงเมื่อได้ยลผิวกายนวลลออใกล้ๆ

“ยะ... อย่านะ ได้โปรดอย่าทำฉันเลย”

ทิชากรต่อมน้ำตาแตก เธอสะอึกสะอื้นด้วยความหวาดกลัวสุดชีวิต ร่างกายสั่นระริก หวาดกลัวชายหนุ่มจนแทบจะสิ้นสติ

“ไม่เก่งต่อไปล่ะคนสวย ฉันอยากจะรู้ว่าเธอมีฤทธิ์อีกเท่าไหร่ กำลังสนุกเลย”

เคลวินลดหน้าลงเขากระซิบเสียงเคร่งแนบกลีบปากอิ่มตรงหน้า มือเปื้อนเลือดยกขึ้นชูจนลิ่มเลือดหยดใส่ผิวหน้าของทิชากร เขาใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยดเลือดและป้ายใส่ปากของคนใต้ร่าง ดวงตาคมดุจ้องมองปฏิกิริยาของเธอด้วยความสะใจ!

ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำตาเหมือนเกร็ดเพชรระยิบระยับในหน่วยตา ก่อนจะรินไหลอาบพวงแก้มเป็นทางยาว เธอคงไม่มีทางรอด!! เมื่อช่องทางหนีถูกปิดสนิท ใครจะเข้ามาช่วยเธอได้ล่ะ เมื่อกำลังอยู่ในอาณาจักรของเขาและกำลังตกเป็นรอง เสียเปรียบไม่มีทางสู้!!

เสียงสะอื้นไห้ของทิชากรไม่ได้ทำให้เคลวินรู้สึกอะไรเลย ตอนนี้...เวลานี้...เขากำลังสนุกกับชัยชนะที่สามารถทำให้คนตัวเล็กหวาดกลัว และกำลังจะได้ลิ้มรสหวานหอมจากเธอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า กลิ่นกายที่โชยออกมาจากตัวเธอหอมอ่อนๆ เป็นกลิ่นสะอาดๆ ไม่เหมือนกับกลิ่นน้ำหอมหรือโคโลญ มันคล้ายกับแป้งกระป๋องที่เขาเคยใช้ตอนเด็กๆ ปลายจมูกโด่งกดลงบนผิวเนื้อระหว่างอก เขาซุกหน้าแนบอกอิ่มและทิชากรรีบโก่งตัวหนี แต่...มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เมื่อตอนนี้เธอถูกกดตรึงด้วยลำตัวหนาหนักของชายหนุ่ม

เคลวินแลบลิ้นเลียผิวกายที่หมายตา ทิชากรสะดุ้งเยือก!! ดวงตาเหลือกโพลง ปลายลิ้นเปียกชื้นไล้เลียผิวกายจนเธอรู้สึกแปลกๆ มันวูบไหว ขนอ่อนบนร่างกายลุกชัน ชายหนุ่มตวัดลิ้นชิมรสหอมหวาน ของผิวกายเนียนเรียบ รสหวามซ่านทรวงจนเขาอยากจะฝังตัวในเรือนกายบริสุทธิ์นี้โดยเร็ว

ปลายนิ้วแข็งแรงกระตุกบราเซียสีเนื้อแรงๆ จนมันหลุดติดมือมา เปิดเผยความอวบอัดที่เขาคะเนไว้มันสมกับที่หวัง เต้าทรวงอวบใหญ่หลุดผึ่ง! เมื่อสิ่งที่ห่อหุ้มถูกกระชากออกไป ความกลมกลึงและหนั่นแน่นเสียดแทงนัยน์ตาของชายหนุ่มจนตาพร่า ปลายยอดหดเกร็งสั่นไหว ยอดอกสีชมพูระเรื่อสมดังใจ เหมือนเอากลีบกุหลาบเนียนละเอียดมาทาทาบ สีขาวนวลอมชมพูระเรื่อเตะนัยน์ตา เคลวินกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงไปในลำคอ เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนจะลดตัวลงกระดกปลายลิ้นรวบกลืนเต้าทรวงอวบอัดไว้ในอุ้งปาก

“อะ อ๊า อะๆ”

เสียงคราง! เสียงใคร ทิชากรบิดกายหนี ร่างกายเธอเกิดปฏิกิริยาเหมือนโดนไฟฟ้าอ่อนๆ ช๊อตร่างกายจนกระตุก แต่ไอ้เสียงน่าเกลียดที่ได้ยินอยู่นี่นะเสียงใครกันล่ะ? เสียงหวานแหลมเหมือนเสียงลูกแมวตัวเล็กๆ ที่กำลังครางอย่างมีความสุขหลังพวกมันดื่มนมอุ่นๆ ในจานจนพุงกาง เธอตะแคงหูฟังเสียงนั้นและพยายามปฏิเสธอย่างหนัก ว่ามันไม่ใช่เสียงของตัวเอง!! ไม่นะ ไม่ๆ ...

เคลวินดื่มด่ำกับความหนั่นแน่น เขาขย้ำเต้าทรวงเต่งตึงเหมือนจะกลืนมันทั้งหมด ปากหนาหยักครอบงำความอวบอัด เขาดูดกลืนอย่างตะกรุมตะกาม ขยับซ้ายวนขวา เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนกว่าจะพอใจ ฟอนเฟ้นจนจะงอยถันเปียกชุ่มด้วยน้ำลายเหนียวๆ ปลายยอดขึ้นสีจัดเนื่องจากชายหนุ่มลืมตัว เผลอตัวขบเม้มจนสาวเจ้าสั่นเทา เธอครางเสียงหวานแอ่นตัวขึ้นเบียด ร่างกายสั่นแล้วสั่นอีกเพราะชายหนุ่มปรนเปรอไม่หยุดหย่อน

กางเกงหลวมโพรกถูกกระตุกด้วยมือใหญ่ พอปมที่ผูกไว้คลายออก มันจึงถูกดึงออกไปจากร่างกายได้อย่างง่ายดาย สะโพกตึงแน่นถูกฝ่ามือร้อนระอุลูบไล้ มันร้อนวูบวาบไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าปลายลิ้นสากระคายที่วนเวียนอยู่ที่เนินหน้าอกของตัวเอง ทิชากรพยายามที่สุดที่จะไม่คล้อยตามการชักจูงของชายหนุ่ม เธอพยายามฝืนความรู้สึกรัญจวนที่กำลังโจมตี ความกลัวทำให้เธอกัดฟันแน่น เม้มริมฝีปากตัวเอง กัดเนื้อในอุ้งปากปลุกสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับคืนมา มือเล็กๆ ยกขึ้นผลักแผงอกกำยำ เธอพยายามที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากพันธนาการดั่งปลอกเหล็ก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจช้าเกินไป เพราะสติที่เหลืออยู่กำลังจะลอยหายไปการที่ชายหนุ่มยุ่มย่ามบนร่างกายของเธอไม่ยอมหยุด มันพาให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ มันหวามไหว วูบวาบ...

“ปะ... ปล่อยนะ อย่า!! ได้โปรด อย่าทำฉันเลย”

เสียงแหบพร่าร้องห้าม เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะรสเสน่หาใช่ไหม!

“หึๆ ...”

เคลวินแค่นหัวเราะ จะให้เขาหยุดการกระทำนี่หรือ คงไม่ได้

ชายหนุ่มแค่นยิ้ม เขาผงกศีรษะขึ้นมองหน้าหวานที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์เสน่หา ดวงตากลมโตหรี่ปรือมันเต็มไปด้วยกระแสพิศวาสไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเขา แต่ดูเถอะ...ดู ทั้งๆ ที่ร่างกายเธอตอบสนองเขาอย่างดี หล่อนก็ยังไม่วายออกฤทธิ์ยังพยายามจะปรามเขาอยู่ตลอด ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก เขาสอดปลายนิ้วแกร่งร้อนที่ขอบบิกินนี่ เพียงแค่ออกแรงนิดๆ บิกินนี่สีดำสนิทก็หลุดติดมือมา ชายหนุ่มยกชิ้นส่วนเล็กแค่ฝ่ามือขึ้นโบกไปมาตรงหน้าของทิชากร แค่นยิ้มใส่ตาของเธอ และเริ่มปั่นป่วนร่างกายช่วงล่างก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ตัว และเริ่มต่อต้านซ้ำอีกครั้ง

เรียวขาเรียวยาวถูกดันจนเปิดอ้า เคลวินแทรกตัวกั้นกลางเขาเบียดร่างกายร้อนระอุกับเรือนกายอวบอุ่น มือหนวดปลาหมึกยุ่มย่ามบนตัวอ่อนระทวยเขาจับ จูบ ลูบ คลำ ขยำ เคล้นคลึงจนทิชากรปั่นป่วน ช่องท้องของเธอบิดเกร็งและร่างกายหวิวไหว ตายแน่!! เธอต้องตายแน่ๆ ไม่มีทางไหนจะหนีออกไปจากกรงเล็บของจอมมารอย่างเคลวินได้เลยสักทาง

ปลายนิ้วแกร่งร้อนสอดหายกลางกลีบผกาเบียดชิด

“อ๊ะ!”