บัณฑิตาไม่ยอมเข้าใจ และทำใจยอมรับในกฎกติกาเหล่านี้ไม่ได้ หญิงสาวสรสารเจ้ากระต่ายพวกนั้นจับใจ ยิ่งได้นึกถึงภาพตอนที่เห็นเลือดแดงสดๆ ไหลรินออกมาจากผิวกายของพวกมัน ตรงบริเวณที่ถูกอุ้มเล็บอันแหลมคมของสัตว์ที่ชีคฮาริคและใครๆ ต่างก็ยกย่องให้เป็นนักล่า ก็ยิ่งสงสารเจ้ากระต่ายพวกนั้นจับใจ จนมาพาลโกรธกับคนที่ได้ยืนค้ำหัวเธออยู่ในขณะนี้
“ไข่หวานไม่ดูแล้ว ไข่หวานอยากกลับบ้าน หรือไปที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่ลานประลองแห่งนี้”
“เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น งานเลี้ยงยังไม่เลิกรา เจ้าจะกลับก่อนไม่ได้”
ชีคฮาริคทรงตวาดลั่น พร้อมกับยื่นมือไปขยุ้มตรงบ่าเล็ก แล้วออกแรงดึงให้บัณฑิตาได้ลุกขึ้นยืน
“อย่ามาบังคับไข่หวาน...ไข่หวานจะไม่กลับเข้าไปดูการแข่งขันอีกแล้ว”
บัณฑิตาตะคอกเสียงห้วนจัด พลางเหลือบสายตาไปมองเจ้านกเหยี่ยวที่เกาะอยู่บนต้นแขนของชีคฮาริค หญิงส
