บ่าวชายแบกเสลี่ยงมาหยุดที่ลานข้างวัด ปานฤทัยเห็นว่ายังมีเสลี่ยงของเรือนอื่นที่หยุดลงที่นี่เช่นกัน แต่ละคันมีบ่าวชายหนึ่งคนนั่งเฝ้าไว้ แต่ละคนล้วนนั่งก้มหน้าเมื่อเธอก้าวลงยืนบนพื้น ทำให้เธอได้รู้ธรรมเนียมอีกหนึ่งข้อของที่นี่ว่า บ่าวชายทุกคนไม่มีสิทธิ์จ้องหน้าแม่หญิงของเรือนอื่น
“ทางนี้เจ้าค่ะแม่หญิง”
มุ้ยกวักมือเรียกอย่างตื่นเต้นจนปานฤทัยอดยิ้มไม่ได้ แต่ก็เข้าใจดีเพราะในยุคโบราณอย่างนี้ไม่มีสถานที่เที่ยวอะไรมากนัก งานเทศกาลหรืองานประเพณีต่าง ๆ ใช่ว่าจะมีทุกวัน ฉะนั้นเวลามีงานบุญแต่ละที บรรดาหนุ่มสาวส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเจ้านายหรือบ่าวย่อมต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา
หญิงสาวเดินตามมุ้ยกับแปงไปท่ามกลางการห้อมล้อมของบ่าวหญิงชายที่สิงห์คำจัดเอาไว้ให้ แม้จะรู้สึกแปลกไปบ้างเพราะไม่คุ้นเคย แต่พอหันไปมองแม่หญิงบ้านอื่นก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน จึงพยายามปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป
“เขาลอยบัวกันที่นี่หรือ”
เธอถามขึ้น
