2
1484 Words
“ครีม...นี่ตั๋วเครื่องบินพี่จัดการให้ทุกอย่างแล้วนะ แล้วนี่ก็คืออัลบั้มรูปของคุณชาย เช็นตรงนี้นะ อย่าลืมล่ะ อ้อ! ลืมไปที่พักพี่ก็จัดการให้ครีมเรียบร้อยเหมือนกัน ครีมพักได้นานเท่าที่ใจอยากจะพัก ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องห่วง คุณต้นจัดการเองจ้ะและขาดไม่ได้เลยก็คือเงินขวัญถุง”
พิมพิชชายื่นตั๋วเครื่องบิน อัลบั้มรูปและซองบรรจุเงินให้กับน้องสาวสีหน้าของคนที่พูดเบิกบานและตื่นเต้นยิ่งกว่าคนที่จะได้ไปเจอกับเดวิส แคนดี้เสยอีก ถ้าไม่ติดว่าติณณพัฒน์สามีจอมหึงไม่ยอมให้ศรีภรรยาไปพบกับคู่อริเก่า เธอไม่มีวันให้น้องสาวไปแทนแน่นอน ครั้นจะสละสิทธิ์เป็นผู้โชคดีได้ดินเนอร์สองต่อสองกับนายแบบหนุ่มรูปหล่อแห่งยุค พิมพิชชาก็เสียดายโอกาสงามๆ อย่างนี้ เธอจึงให้พิมวดีน้องสาวไปแทน ไม่เสียสิทธิ์แถมได้ลายเซ็นของคุณชายในฝัน
“พี่พิมให้เงินครีมเยอะจังเลยนะคะ” พิมวดีพูดเมื่อเปิดซองดูดเงินที่พี่สาวให้เธอไว้ใช้จ่าย
“ถือว่าเป็นรางวัลที่น้องสาวพี่เรียนจบด้วยไง”
พิมพิชชาเอ่ยบอกน้องสาวเธอรอวันนี้มานานแล้ว วันที่น้องสาวจะประสบความสำเร็จในการศึกษา ความหนื่อยล้าที่เธอทำมาทั้งหมดหายเป็นปลิดทิ้ง ความสุข ความตื้นตันใจเข้ามาแทนที่
“ขอบคุณพี่พิมมากนะคะที่ทำเพื่อครีมมาตลอด ครีมสัญญาค่ะว่าจะนำลายเซ็นกับภาพหล่อๆ ของคุณชายมาฝากพี่พิมซักโหลสองโหลดีมั้ยคะ”
“ดีมากจ้ะ ดีมาก ถ้าไม่ติดว่าคุณต้นเขม่นพี่อยู่ พี่ไปเองแล้ว”
พูดไปก้หันซ้ายหันขวากลัวคนขี้หึงจะได้ยิน พิมวดียิ้มขำกับกิริยาของพี่สาว ติณณพัฒน์ยอมพิชชาพรทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องที่ภรรยาขอไปกระบี่เพื่อเจอกับคู่อริเก่า ที่เป็นเพื่อนรักเพื่อนแค้นกันมาตั้งแต่พี่เขยของเธอเรียนอยู่ประเทศอังกฤษ
“พี่พิมคะ เรื่องที่ครีมสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อังกฤษ พี่พิมเห็นว่ายังไงบ้างคะ”
พิมวดีได้โอกาสคุยเรื่องที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศในระดับชั้นปริญญาโท หลังจากที่เธอสอบชิงทุนจากบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งได้
“ทำไมต้องใช้ทุนคนอื่นด้วยล่ะ ถ้าอยากเรียนต่อพี่จะส่งให้ครีมเรียนเอง” เสียงของติณณพัฒน์ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะมาหย่อนก้นนั่งบนโซฟาใกล้ๆ ร่างของพิชชมพิชชาภรรยาสาว
“ครีมเกรงใจค่ะ” พิมวดีบอกพี่เขยตรงๆ
“เกรงใจทำไม คนกันเองทั้งนั้น ครีมเป็นน้องสาวของพิมก็เท่ากับเป็นน้องของพี่ด้วย พี่เต็มใจนะ เซฟเฮ้าส์ของพี่ที่อยู่ลอนดอนก็มี ไม่ต้องไปที่เช่าเขาอยู่ด้วย ปลอดภัยอีกต่างหากเวลาครีมไปอยู่ที่โน่น พิมจะได้ไม่เป็นห่วง เรื่องค่าใช้จ่ายระหว่างเรียนก็เหมือนกันพี่จะออกให้เอง ครีมมีหน้าที่เรียนอย่างเดียวก็พอ สละทุนให้คนอื่นดีกว่านะ”
ความสุขของพิมพิชชาถือว่าเป็นความสุขของเขาด้วย การส่งเสียพิมวดีให้ร่ำเรียนศึกษาถือว่าเป็นหน้าที่ของเขาเช่นกัน พิมพิชชาหันมายิ้มกับความมีเมตตาของสามี ก่อนจะกล่าวเสริมอีกแรง
“นั่นสิครีม พี่ว่าสละทุนที่ครีมได้เถอะนะ เปิดโอกาสให้คนที่เขาไม่มีโอกาสจริงๆ ได้ไปเรียนต่อดีกว่า ใช้เงินของทุนคุณต้นน่ะดีแล้ว พี่จะได้หายห่วง ไปอยู่ไกลหูไกลตาแบบนั้นมันอันตราย ถ้าหากครีมแอยู่เซฟเฮ้าส์ของคุณต้นพี่จะสบายใจ หมดห่วงถ้าหากครีมจะไปเรียนต่อที่โน่น” พิมวดีทำท่าครุ่นคิด เปิดปากรับความปรารถนาดีของพี่สาวและพี่เขย
“ก็ได้ค่ะ ครีมจะไปสละสิทธิ์ทุนที่ครีมสอบได้ค่ะ”
คนที่เป็นพี่สาวยิ้มเต็มใบหน้า ทำให้สามีหนุ่มพลอยยิ้มตามไปด้วยเขารู้ดีกว่าภรรยารักน้องสาวมากแค่ไหน อะไรที่เป็นความสุขของภรรยาเขาทำให้ได้หมด ยกเว้นเรื่องที่จะไปพบเดวิส แคนดี เป็นเรื่องที่เขาไม่มีวันยอม
“พี่จะให้คนของพี่จัดการเรื่องติดต่อมหา’ ลัยที่โน่นให้นะ เอาที่ดีที่สุดก็แล้วกัน ครีมก็ไปทำเรื่องหนังสือเดินทางไว้รอได้เลย เรื่องอื่นพี่ จัดการให้”
“ขอบคุณพี่ต้นกับพี่พิมมากค่ะที่เมตตาครีมมาโดยตลอด ครีมไม่รู้จะ ตอบแทนพี่ต้นกับพี่พิมยังไงดี” พิมวดีพนมมือไหว้ทั้งสองด้วยความซาบซึ้ง ใจ น้ำตาปริ่มขอบตา
“เอาใบปริญญาโทมาให้พี่กับพิมดูก็พอ อย่างอื่นพี่ไม่ต้องการ”
“ใช่ ความสำเร็จของครีมคือความสุขของพี่” พิมพิชชาไม่ต้องการให้ พิมวดีมาตอบแทนอะไรเธอ เพราะเป็นหน้าที่ของพี่สาวคนนี้ที่จะต้องดูแล น้องสาวอยู่แล้ว
“ค่ะ ครีมจะทำให้ได้ค่ะ ครีมจะนำใบปริญญาโทกลับมาให้พี่ต้น พี่ พิม ดูให้ได้ค่ะ”
พิมวดีรับคำเสียงหนักแน่น มั่นใจว่าตนเองต้องทำได้ไม่มีพลาด เรื่องภาษาไม่ใช่อุปสรรคของเธอเลย เป็นเพราะหญิงสาวฝึกฝนและเรียน การอ่าน พูดและเขียนได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษซึ่ง เป็นภาษาสากล ญี่ปุ่น เกาหลี จีนและอิตาลี
“จะไปงานเลี้ยงฉลองจบไม่ใช่เหรอ พี่ว่าไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันงาน”
“ค่ะพี่พิม พี่ต้นคะ ครีมขอตัวก่อนนะคะ” สาวน้อยนิสัยดีเดินขึ้นไป ยังชั้นบนของบ้านทันทีที่พูดจบ โดยมีสองสามีภรรยามองตามไปด้วยความ เอ็นดู
พิมวดีมีนัดกับเพื่อนๆ ร่วมชั้น นัดจะไปฉลองความสำเร็จในการจบ การศึกษาในระดับชั้นปริญญาตรีที่โรงแรม เลี้ยงฉลองก่อนที่เพื่อนๆ จะ แยกย้ายกันไปทำตามความฝันของตัวเอง บ้างเรียนต่อ บ้างก็ทำงาน บาง คนก็อยากจะท่องเที่ยวให้ชุ่มปอด ก่อนที่จะลงมือทำงานอย่างจริงจัง ส่วน เธอนั้นเลือกที่จะต่อเติมเสริมความรู้ หาประสบการณ์ในต่างแดน ตามที่ใจฝันไว้
ห้องธาราเทียน ห้องจัดเลี้ยงขนาดสามสิบถึงหกสิบที่นั่ง ภายใน โรงแรมแกรนธารา โรงแรมชั้นหนึ่งริมแม่น้ำเจ้าพระยาคือสถานที่จัด งานเลี้ยงฉลองเรียนจบการศึกษาในครั้งนี้ โต้โผใหญ่ไม่ใช่ใคร วัชริศ ลูกชายเจ้าของเครื่องดื่มบำรุงร่างกายชื่อดัง ที่สั่งจองห้องจัดเลี้ยงพร้อม อาหารและเครื่องดื่ม ในโอกาสที่เขาและเพื่อนๆ จบการศึกษาในระดับชั้น ปริญญาตรี งานนี้วัชริศทุ่มไม่อั้น
“ครีม ทางนี้ครีม” เสียงทุ้มของเจ้าภาพดังขึ้น พร้อมกับตัวที่เดิน แกมวิ่งมาหาเพื่อนสาว
“มากันครบแล้วเหรอ” พิมวดีถามขึ้น เนื่องจากเธอมาช้ากว่าที่ นัดหมายไว้เกือบครึ่งชั่วโมง
“มาครบแล้ว ครีมเข้าไปในงานดีกว่านะ เพื่อนๆ รออยู่” พิมวดีเดิน เข้าไปในงานพร้อมกับวัชริศเพื่อนสนิท
“ครีมทำไมมาช้าจังเลยล่ะ” กอแก้วเพื่อนสนิทอีกคนเอ่ยถามเมื่อ เพื่อนสาวเดินมาถึงโต๊ะ
“รถติดน่ะ”
“เอ้า! ดื่มฉลองความสำเร็จกันหน่อย”
กอแก้วพูดพร้อมกับส่งแก้วแอลกอฮอล์ให้เพื่อนสาว พิมวดีกำลังจะ เอื้อมมือไปรับ ทว่ามือของวัชริศยื่นมาจับแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของกอแก้ว ก่อนจะส่งแก้วน้ำส้มให้หญิงสาวแสนดีแทน จากนั้นก็หันมาต่อว่ากอแก้ว เพื่อนสนิท
“แกจะบ้าหรือยังไงแก้ว ให้ครีมกินเหล้าเนี่ย รู้อยู่ว่าครีมกินเหล้าไม่ เป็น”
“ฉันรู้หรอกน่าว่าครีมกินเหล้าไม่เป็น แกแหกตาดูให้ดีก่อนชายว่าฉัน ส่งอะไรให้ครีม สปาย มันคือสปาย”
“สปายมันก็มีแอลกอฮอล์เหมือนกัน แม้ว่าจะมีน้อยแต่ก็ถือว่ามี เพราะฉะนั้นมันก็เมาได้ไม่ใช่เหรอ แกอย่างเถียงให้ครีมกินน้ำส้มน่ะดีแล้ว พิมไม่เหมือนแกนี่” วัชริศเถียงสู้ “ฉันเป็นยังไง ไอ้คุณชาย บอกมาดีๆ นะ บอกไม่ดีมีตบ”
กอแก้วรู้ดีว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนดีเทียบเท่าพิมวดี โดยเฉพาะผู้หญิง อย่างเธอที่ต้องปากกัดตีนถีบ ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัว ด้วย การเป็นนักร้องในผับแห่งหนึ่ง คุ้นเคยกับการดื่มสุรา เนื่องจากบางครั้งเธอ ต้องไปนั่งกับแขก พูดคุยและดื่มสุราเป็นเพื่อน แต่ไม่มีอะไรเกินเลยมาก กว่านี้
- Writer
