Midnight DJ

Part 5

Part 5

Babasahin ni DJ Midnight a.k.a Vincent ang mga liham ng kanyang mga letter sender ON AIR. Pero parang magiging style MMK ito o Magpakailanman. Sa makatuwid ay i-nanarrate lang ng kaunti ni Vincent sa umpisa ang isang story pero kapag tumakbo na ito ay POV na ng bidang tauhan sa kwento ang mababasa ninyo. Imaginin niyo na lang nanonood kayo ng MMK na kapag natapos ang introduction ni Ate Charo ay lalabas na yung mga artista gaganap at mabibigyang buhay ang mga eksena sa liham.

May mga s*x scenes din ang story pero siyempre hindi iyon babasahin ni Vincent ON AIR. Dahil sa reality ay narration lang talaga ang binabasa niya. So eto ang explanation kung bakit sa bawat liham ay POV ng bida ang mababasa niya. Para mas exciting, para mas damang damang feelings!

"Ano ka ba Vin, malinaw pa sa sikat ng araw na may nagsend sa iyo ng letter, ang ibig sabihin ay may nagtiwala sa iyo para ishare ang kanyang story. Ang saya diba?" ang wika ni Annabel na hindi maitago ang saya. Samantalang ako naman ay nagtataka lamang at dito ay nagdesisyon akong buksan ang sulat.

"Isang itong liham na base sa karanasan ng sender, marahil ay gusto niyang ibahagi ang aral na natutunan niya dito," ang wika ko.

"Kaya nga diba, at ikaw ang nakita niyang perfect na DJ s***h tao na gagawa noon! Kaya be proud!" ang hirit ni Anna.

"Para tuloy gusto ko na mankwala na may talent nga ako," ang biro ko naman.

"Sus, maniwala ka na dahil marami na kaming nagsasabi nito," ang nakangiti niyang sagot. “Pero alam mo dapat kapag magsisimula ang segment mo ng pagbabasa ng letters ay mayroon kang theme song, para alam ng listeners na magsisimula na ang show mo,” ang dagdag pa niya.

“Anong kanta naman?” tanong ko naman.

“Hmmm, What Matters Most o kaya ay Can You Feel The Love Tonight?” ang mungkahi niya.

“Huwag naman puro international music, mas maganda kung ang patugtugin natin ay yung OPM para promotion na rin ng Original Pilipino Music,” ang sagot ko naman.

“Like what? Hmmm, Mr. DJ by Sharon Cuneta?” tanong niya.

“Hmmm, pwede rin kaso medyo overused na ito at sobrang cliché. How about Freddie Aguilar’s “Kumusta ka aking mahal?” ang tanong ko.

Umupo si Annabel sa kanyang studio at pinatugtog ang kanyang ito saka niya ito maiging pinakinggan. Pumikit pa ito at ninamnam ang lyrics ng kanta, “Sobrang ganda, sobrang fantastic! Eto na lang ang gamitin natin,” ang excited na wika nito.

Ang kanta ay tungkol sa isang tao na kinakamusta ang kanyang minamahal matapos niya itong hindi makasama ng matagal. Ipinakita sa naturang kanta kung gaano niya namimiss ang kanyang kasintahan at kung paano niya nalalagpasan ang araw ng punong puno ng kalungkutan at pangungulila, bagay na bagay ito para sa ating mga letter senders!

KINAGABIHAN.

Ito ang aking ikalawang beses na magbabasa ng liham ng isang misteryosong sender, ang kwento ay kakaiba at hindi ordinaryo. Sana lang ay maunawaan ito at yakapin ng ibang tao. Hawak ko ang liham sa aking kamay ay napapabuntong hininga, ano kaya ang magiging reaksyon dito ng mga makakapakinig? Magustuhan kaya nila? Magkaroon kaya ng positibong feed back? Bahala na, kung hindi maganda ay ititigil ko ang pagbabasa ng ganito liham.

Tahimik..

Matapos ang dalawang love songs ay ready na ako ON AIR, muli akong nagpakilala sa kanila at binati ang dapat batiin. “Ngayon ay isa na naman pong espesyal na gabi ang ating matutunghayan dahil muli tayo magbabasa ng isang liham mula sa isang misteryosong sender na tatawagin natin sa pangalang “Mr. Crush”. Ang liham ay dumating sa akin kanina lamang at nais niya ito ibahagi sa inyong lahat,” ang wika ko sabay pindot ng music na “Kumusta ka aking mahal” bilang background habang ako ay nagsasalita.

“Ang liham na ito ay napaka ekstraordinaryo, hindi ito yung tipikal na love story ng paghanga ng isang tao. At ang liham na ito ay tiyak na magbubukas sa inyong kaisipan na maraming mukha at pagkakakilanlan ang pag ibig. At ang liham na ito ay isang halimbawa doon.

“Kung minsan, dumadaan sa buhay ng isang tao na tayo hahanga at magmamahal ng isang taong nakikita lang natin sa malayo. Ito yung taong magpapasaya sa atin sa araw, magbibigay ng inspirasyon at kung minsan ay siya rin ang magpaparanas sa atin ng unang pag-ibig. Narito po ang lihim na ipinadala ni Mr. Crush na sumasalamin sa mahalagang araw na kanyang natutunan.

DEAR MIDNIGHT,

Narinig ko ang kwento ni Carlo at kung paano niya ipinahayag sa kanyang minamahal ang kanyang nararamdaman. Naantig ang aking puso at labis akong humanga kaya naman na-inspired akong ibahagi ang aking karanasan noong ako ay nag aaral ng kolehiyo sa aming Universidad.Ang aking kwento ay kakaiba ngunit alam kong kapupulutan ito ng aral, sana ay nakikinig ang mga kapwa ko mag-aaral. Ako po si Miguel 18, isang discreet bisexual na tubong Sampaloc Manila. Ito po ang aking kwento.

Siya si Sam 23, Matangkad, maputi, maganda ang mata at nakakabighani kung ngumiti. Lagi akong lihim na tumitingin sa kanya mula sa malayo. Pag nakikita ko sya ay kakaibang saya ang nararamdaman ko, kahit hindi nya ako kilala o hindi man ako parte mundo nya ay mananatili syang inspirasyon at kaligayahan ko.

Umaga palang ay nakatambay na ako sa harap aming bahay para abangan si Sam. Tuwing umaga kasi ay nag jojoging ito at naka suot lamang ng sando at maiksing short. Hubog na hubog ang magandang katawan nito at lalong pang nag pagwapo sa kanya ang pawisang katawan. Pag nakikita ko sya ay ibayong kaba at saya ang nararamdaman ko. Yung kinukumpleto nya ang araw mo.

2nd year college ako sa kursong BS Accountancy at si Crush naman ay nasa 4th year na, nag hinto kasi ito kayat medjo natagalan sya sa pag graduate. Member sya ng Basketball team sa Campus. At talaga namang tinitilian sya ng babae man o mapa bading. Cyempre ako rin ay lihim na tumitili para sa kanya.hehehe.. Hayyy hanggang tingin nalang talaga ako.

Isang araw nagkatabi kami ni Crush sa hallway ng campus. Nagulat ako ng bigla syang ngumiti sakin. Kaya ngumiti rin ako sa kanya. At kumaway ito at sinabing "Tol tara late na tayo!!".. Parang nabasag ang salamin ng mundo ko. Medjo napahiya ako dun. Hindi naman pala ako ang kinakawayan at nginigitian nya kundi yung kabarkada nyang nasa likod nya. Isang malaking "Ammmfff" talaga iyon para sa akin.

Oras ng aming 1st subject noon ang Business Statistic, laking gulat ko ng bigla syang pumasok sa classroom namin at naupo sa tabi ko. May binabalikan pala syang subject na naiwan nya noong nakalipas na sem. "jusko Lord!!! Thank you!!" ang sigaw ng puso ko. Nakaramdam ako ng pagka kilig noong mga oras na iyon. Syempre nag pakitang gilas ako. Sagot ako ng sagot. Solve dito at solve don ang aking ginawa. Hangang hanga nga ang aking professor dahil napaka active ko daw lagi at mas lalo ngayon.

Hanggang dumating ang araw na kausapin ako ni Crush. "tol, patulong naman sa solution di ko kasi maintindihan" ang sabi nito. "Yeah sa wakas ito na ang araw na pinaka hihintay ko. Ang mapansin ako ni Crush. I worked sooo hard for this haha" yan ang sabi ng aking isip. Edi ayun nga tinuruan ko sya. Medjo nadidistrak lang ako sa mukha nya dahil ang gwapo nya talaga.

"tol favor naman, pwede bang pa gawa naman ako ng assignment madami kasi akong gagawin eh" ang paki usap nito. Xiempre naman. "OO" agad ang sagot ko. Hindi ako makakatanggi. At walang way para tumanggi ako. How can I say no, eh crush ko siya.

Edi ayun nga ginawan ko sya ng assignment. At naging close na kami. Minsan sabay na kami kumakain ng lunch at minsan naman sabay kami ng mimiryenda. Eh anu naman kung libre ko? Bale wala naman ang gastos kumpara sa sayang dulot kapag kasama ko siya.

Lumipas pa ang ilang araw at lalo pa kaming naging close. Maalaga pala siya at maasikaso. Kaya naman pati Quiz at projects nya ako na rin gumagawa. Minsan inaabot ako ng 3am sa pag ttype ng project nya sa laptop. Pero bale wala ang pagod basta makita ko lang siyang masaya.

Isang araw pauwi na ako ng bahay nung makita ko si.Crush. Susuray suray siya sa sobrang kalasingan. Nag inuman daw kasi sila ng basketball team. Naawa naman ako dahil hilong hilo sya kaya ako na ang hatid sa kanya sa apartment nya. Pag dating doon ay hiniga ko sya at pinunasan ng basang damit para mawala ang espiritu ng alak na lumukob sa kanya.

Tahimik...

"Tol; may gusto ka sakin hano?" ang pagbasag nya sa katahimikan

Hindi ako naka imik parang binusalan ako nung mga oras na iyon.

Hindi na rin naman sya kumibo siguro ay nakaramdam ng pag kahiya. Maya maya, bigla nitong binaba ang kanya short at inilabas ang kanya matigas na ari. Parang sasabog ang aking dibdib s sobrang kaba. Lalo na nung makita ko ang ari nito. Maputi at mahaba napapaligiran ang makapal ng buhok.

"Subo mo" ang utos nya. "ayoko po" ang sabi ko habang iniiwas ang aking mukha

"Wag kana maarte. Alam kong gusto mo ko. Isubo mo na!!" pilit nyang binaba ang ulo ko sa ari nya.

Wala na akong nagawa kaya isinubo ko ito. Hindi ako makapaniwala dati sinisilayan ko lang sya. Ngayon pati ari nya subo ko pa. Ilang minuto rin akong nag taas baba sa kanya nang bigla nyang hawakan ang ulo ko at umayuda sya ng bayo. Binayo nya ang bibig ko. Marahas at wala syang pakialam kung nasusuka na ako. May maya, tumindi ang unggol nito at bigla syang nilabasan. Sinagad nya ito sa aking lalamunan dahilan kaya nalunok ko ang katas nya. Pagkatapos ng tagpong iyon ay nakatulog na sya at nilisan ko ang flat nya.

Makalipas ang isang linggo ay balik ulit kami sa normal ni Crush. Tulad ng dating gawi, sabay kami kumakain, at sabay na umuuwi sakay ng jeep. Isang araw, lumapit ito sa akin, wala na daw siyang ibang malalapitan, nang hihiram sya ng pera sa akin pambayad ng project para sa finals nila. Gagawa pala sila ng isang miniature na model ng isang hotel at isusubmit nila ito bago ang end ng sem.

Naawa naman ako sa kanya. Since, wala naman akong gagawin, AKO na ang nag volunteer na gumawa ng project nya. Syempre pati gastos ako na rin. Laking tuwa nya noong mga oras na iyon. Hulog daw ako ng langit. Inakap ako nito at hinalikan sa pisngi.

Lumulundag ang puso ko sa sobrang saya. Para akong nanaginip noong mga sandaling iyon.

Midnight, ang totoo hindi ako marunong gumawa ng miniature kaya nag patulong kay papa sa pag hiwa ng mga kahoy. Nag bayad din ako ng painter para mas lalong maging buhay ang desenyo ng paligid nito. Halos 3 araw akong naka subsob sa pag gawa. Pag nakakaramdam ako ng pagod ay naiisip ko lang na napapasaya ko sya at napapangiti ay biglang bimabalik ang lakas ko. Halos inabot ng 1 week ang paggawa ko ng project nya. Xiempre para sa kanya ito. Dapat espesyal.

Dumating ang araw ng submission. Binigay ko sa kanya ang project na iyon. At tuwang tuwa siya dahil napaka ganda daw nito. Syempre masaya ako dahil nagustuhan naman nya kahit papano..

Noong hapon na iyon ay nakita ko si Crush na pauwi na. Dala nya ang miniature model na pinag hirapan ko. Siguro ay tapos na itong ipresent. Ang balak ko sana hihingin ko nalang para maidisplay sa kwarto ko. Kaya naman hinabol ko siya.

Pag dating ko sa kanto, nakita kong may kausap si Crush na babae. At inabot nya ang miniture na pinag hirapan kong gawin. "Ayan hon, pinag hirapan kong gawin yan para sayo. Tingnan mo nga puro kalyo na ang kamay ko sa pagod sa paggawa nyan."

Parang sumabog ang dib-dib ko nung mga oras na iyon. Yung bagay na pinaghirapan ko ay hindi para sa kanya kundi para sa GF nya. Unti unting tumulo ang luha ko. Naiinis ako dahil napaka tanga ko. Lahat ginagawa ko para sa kanya pero ako?? Nananatiling "WALA" sa paningin nya.

Ibayong lungkot ang lumukob sa akin noong mga sandaling iyon. wala akong ginawa kundi umiyak at kimkimin ang sama ng loob ko sa kanya. Dalawang araw din akong hindi pumasok sa eskwela. Naloko na nga ako. "Crush na nga lang Broken hearted pa ko".

Lumipas ang mga araw. Kasabay ng pag momove on, unti unting napamatay ang pag hanga ko kay Sam. Hanggang sa dumating ang araw na naging ordinaryo nalang siya sa aking paningin. Nag tataka siya kung bakit ako nag iba. Hindi na ako sumasama sa kanya at hindi na rin nya ko naiisahan.

"tol, gusto kita. Bumalik kana sa dati" ang pag mamaka awa nito. Para itong isang maamong inosenteng tupa.

"Gusto mo ko dahil kailangan mo ko diba? Taga gawa ng project mo para sa Girlfriend mo"

Hindi ito na imik. Para syang binusalan noong mga oras na iyon..

Tahimik..

Lumakad ako at hinakawan ko ang balikat nya at sinabing "sayang..marami pa kong kayang gawin para sayo. Inaamin ko crush kita noon. Pero lumipas na ito kaya manigas ka ngayon.!!" At lumakad ako palayo sa kanya ng naka ngiti dala ang mga aral na natutunan ko noong mga oras na kasama ko siya..

May dalawang dahilan daw kung bakit natin nakikilala ang isang tao. Pwedeng babaguhin nila tayo O tayo mismo ang mag babago sa kanila. Tulad ko,marami ang natutunan kong aral sa mga sandaling nakikilala ko ang isang taong nag pabago ng lahat..

Si Crush..

Itutuloy.