เกมรักร้ายของนายปีศาจ

ดาวVSเดือน

ตอนที่ 4 ดาวVSเดือน

“เอ๊ะ นายมาอยู่นี่ได้ไงไอ้ขี้เก๊ก”

ไอรินเอ่ยถามอย่างตกใจเมื่อเห็นหน้าเควินมาเสนออยู่ตรงเก้าอี้แต่งหน้าสำหรับ ดาว/เดือน สาขาวิศวะโยธาของพวกเขา ใช่วันนี้ไอรินถูกนัดมาถ่ายรูปเพื่อโพสต์ลงบอร์ดของสาขาในฐานะดาวสาขาที่ถูกเลือกเฟ้นมาจากรุ่นพี่ แต่เธอก็ต้องเลิ่กลั่กเมื่อเห็นเดือนของคณะเป็นเจ้าเควินคนนี้

“ไม่สุภาพเลยนะครับ มาเรียกคนอื่นแบบนั้น”

เควินพูดจาเวินเว้อแถมยังวางมาดโคตรน่าหมั่นไส้จนไอรินต้องกลอกตามองบนกับความมันหน้านั่น เขาคงคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะวิ่งเข้าหาไอ้ท่าทางน่าหมั่นไส้นั่นหมดสินะ แต่ไม่ใช่ไอรินคนหนึ่ง

ถามว่าชอบคนหล่อมั้ย เธอก็ต้องบอกว่าชอบอยู่แล้ว แต่พอได้สัมผัสนิสัยโดยผิวเผินของเขามันดูไม่น่าคบเอาซะเลย ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เธอรู้สึกขยาดและไม่อยากข้องแวะ แต่ทำไมหมอนี่ถึงได้มาคอยแต่จะข้องแวะเธอนะ ยิ่งคิดยิ่ง งง

“ฉันต้องสุภาพกับคนไร้มารยาท มองเหยียดฉันตั้งแต่ยังไม่รู้จักกันแบบนายมั้ย”

ไอรินต่อปากต่อคำแบบไม่เกรงกลัว เควินชักสีหน้านิดหน่อยและพยายามกดอารมณ์โมโหลงอย่างเห็นได้ชัด

“ยอมรับนะว่าเราเริ่มต้นกันได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไอริน แต่ว่าจากนี้ฉันก็อยากทำความรู้จักกับเธอและเป็นเพื่อนเธอนะ”

“หืม???”

ไอรินเลิกคิ้วเชิงถามว่าเป็นไปได้หรอ แล้วอยู่ๆ มาพูดจาดีกับเธอแบบนี้เนี่ยนะ น่าสงสัยชะมัด แต่ด้วยความที่ว่าไม่อยากมีปัญหากับลูกชายของคนที่มีหุ้นส่วนในมหาลัยนี้เกินครึ่ง เธอจึงเริ่มชั่งใจและคิด

“อยากรู้จักและเป็นเพื่อนงั้นหรอ”

เธอย้ำถามคำพูดของเขา

“ครับ ถ้าเธอไม่ติด”

เขาผุดยิ้มมุมปาก ความหล่อเวลายิ้มนั่นก็แลดูน่าหลงใหล หล่อเกินเบอร์ไปมาก เฮ้ย ไม่ได้ดิ นั่นเจ้าเควินเลยนะ ถ้าเผลอใจไปมีหวังเจ็บทั้งตัวทั้งใจแน่ ไอรินเรียกสติตัวเองได้แล้วผุดยิ้มมุมปากเช่นกัน

“หึ ฉันก็แค่ไม่อยากมีศัตรู ถ้าเป็นไปได้ก็แค่อย่าสร้างปัญหาให้ชีวิตอันสงบสุขของฉันพอ”

เธอยิ้มให้เขา ถึงแม้จะดูไม่จริงใจมากแม่มันกลับทำให้คนมองเกิดใจเต้นขึ้นมาดื้อๆ น่าจะเพราะยัยนี่หุ่นน่าฟัดแหละ เขาคิดแค่นั้นแล้วยิ้มตอบ

ฉันนี่แหละ จะเป็นปัญหาใหญ่ที่สุดในชีวิตเธอเลย คอยดู เขาคิดแล้วแสร้งยิ้มให้กับคนตัวเล็กกว่า

การถ่ายรูปเป็นไปได้ด้วยดี วันนี้คีย์ไม่ได้มาด้วยเพราะเขาเองก็ถูกหลอกล่อให้ลงประกวดเดือนสถาปัตย์เหมือนกันและมีภารกิจต้องทำซะงั้น นั่นเป็นโอกาสที่เควินจะได้เริ่มแผนการสักที

ขืนชักช้าเจ้าพวกนั้นมาปาดหน้าแน่ๆ ต้องรีบรวบรัด พวกเพื่อนๆ เขาก็โปรไฟล์ดีใช่ย่อยถ้าปล่อยโอกาสแบบนี้หลุดมือไปก็ใช่ว่าจะหาได้อีก คิดแล้วเขาก็เดินเข้าไปหาไอรินที่พึ่งเสร็จจากการถ่ายรูปออกมาหมาดๆ

“ไอ เย็นนี้ไปหาอะไรกินมั้ยครับ?? พวกของหวาน”

“หืม?? ไองั้นหรอ ใครให้นายเรียกฉันแบบนั้น”

เธองงกับท่าทีและการแสดงออกของหมอนี่มาก เขาถือวิสาสะเรียกชื่อเธอห้วนๆ ไหนจะ ไอ้การเข้ามาทักทายแล้วมาชวนไปหาของหวานกินเนี่ยนะ มุกไหนวะ เธอได้แต่คิดแล้วเอียงคอมองเขา

“เอ้าก็เราเป็นเพื่อนกันแล้วนี่ครับ ฉันก็แค่อยากเรียกให้พวกเราดูสนิทกันมากขึ้น”

เอิ่ม…ไอรินขมวดคิ้วเป็นปมมองหน้าเขาอย่างพินิจ แล้ววันนี้ก็เลิกก่อนเวลาด้วยสิเพราะได้สิทธิพิเศษที่เหนื่อยมา เอาไงดีนะ ของหวานก็ไม่ได้กินนานแล้ว แล้วเจ้าหมอนี่น่าจะพาไปเลี้ยงของแพงๆ แน่

นี่ฉันไม่ได้เห็นแก่กินนะคะทุกคน แต่ว่าเด็กชุมชนอย่างฉันจะไปกินของอร่อยๆ บ้างมันก็แทบไม่มีโอกาส ไม่อยากให้มองว่าเห็นแก่กิน จริงๆ แล้ว...ฉันก็เห็นแก่กินจริงๆ งื้ออออ ไอรินคิดแล้วเริ่มคล้อยตามคำชวนของคนตัวโตจอมเจ้าเล่ห์คนนี้

และสุดท้ายเธอก็ตามเขามาจนได้

"อยากกินอะไร"

ชายหนุ่มถามขึ้นมาเมื่อพาเธอมาถึงห้างดังแห่งหนึ่ง อาการของไอรินคือเหมือนเด็กได้เข้าไปที่ดิสนี่แลนด์ยังไงอย่างนั้น เธอดูตื่นเต้นกับทุกสิ่งอย่าง ทุกสิ่งอย่างจริงๆ ขนาดรูปปั้นผู้พันที่อยู่หน้าร้านขายไก่ทอดยัยนี่ยังตื่นเต้นแล้วเข้าไปถ่ายรูปคู่ซะงั้น

เควินมองเธอด้วยสายตาเอ็นดู เอาจริงๆ เขาต้องมองเหยียดยัยเด็กบ้านจนคนนี้สิถึงจะถูก แต่พอเห็นท่าทีไร้เดียงสาของเธอที่วิ่งวุ่นไปมาเควินก็อดเอ็นดูไม่ได้แถมรอยยิ้มนั่นยังสดใสเกินบรรยายเล่นเอาคนมองแอบใจเต้น

"นี่ พอแล้วมั้ย แล้วสรุปอยากกินอะไร"

เมื่อถามไปครั้งหนึ่งแล้วไอรินที่มัวแต่ตื่นเต้นไม่ยอมตอบเขา เขาถึงปรามเธอและถามย้ำอีกรอบ

"งื้ออ อย่าดุสิ อยากกินเค้กไอติมค่ะ"

ไอรินยิ้มสดใสพลางมือก็กดถ่ายรูปรัวๆ แถมยังถ่ายติดรูปคู่กับเขาอีกตั้งหลายรูป อะไรกันความสดใสนั่น คนตัวโตได้แต่ส่ายหัวแล้วลากแขนเธอมายังร้านไอติมทันที

เธอสั่งมาอย่างจุใจ เพราะไหนๆ ก็มีคนเลี้ยงแล้ว ไม่จำเป็นต้องเกรงใจคนรวยแบบเขา เธอตั้งหน้าตั้งตากิน กิน กิน แล้วก็กินจนลืมสังเกตคนที่นั่งเท้าคางมองเธอทุกอิริยาบถ เมื่อรู้สึกตัวเธอจึงเหลือบตามองอย่างรู้สึกผิด

"เอ่ออ ฉันกินมากไปใช่มั้ย" เธอมองหน้าเขาแล้วถามขึ้น เควินมองไปยังถ้วยไอศกรีมเปล่าที่วางเรียงรายอยู่แล้วผุดยิ้ม

"กินเยอะระวังอ้วนนะครับ" เขาพูดแล้วคลี่ยิ้ม เป็นยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

"ไม่หรอกน่า นานๆ ที" ไอรินพูดแล้วก้มหน้ากินต่อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาอีกครั้ง "แล้วนายไม่เห็นกินเลย"

"ฉันไม่ชอบของหวาน" เขาพูดพร้อมกับเท้าคางและมองออกไปที่กระจกบานใหญ่นอกร้าน

เอ๋า แล้วมาชวนเธอกินของหวานทำไมนะ ไอรินได้แต่คิดแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ การพูดและถามเยอะไม่ใช่ไสตล์ของเธอ

หลังจากกินของหวานกันพวกเขาก็พากันเดินเที่ยวนิดหน่อยถึงเวลาหนึ่งทุ่ม ไอรินก็ชวนเควินกลับเพราะเธอต้องไปทำงานที่ร้านบะหมี่สองทุ่ม พวกเขาพากันออกมาที่ลานจอดรถ แต่ก่อนจะได้เปิดประตูเข้ารถ ไอรินกลับโดนประชิดตัวโดยไม่ทันตั้งตัว

เควินคว้าเอวบางไว้ด้วยมือสองข้างยากจะดิ้นหลุดและยกตัวหญิงสาวที่มีความสูง 158 เซนต์ขึ้นแล้วประกบริมฝีปากลงไปแบบไม่ให้เธอตั้งตัว

จุ๊บบบบ