◄David's POV►
It has been a few days mula ng magising ako na madilim lang ang buong paligid ko, and the reality of my blindness still feels like a cruel joke. I can't accept it, not yet. I just don't want to burden Allison with my true feelings, kaya nagpapanggap ako na okay na sa akin ang lahat. But deep down, it hurts to know that I might never see again. The thought of living in perpetual darkness terrifies me. Ginagawa ko ang lahat para makita nila na unti-unti ko itong tinatanggap, pero ang lahat ay pagpapanggap ko lamang.
Sa totoo lang, kung hindi lang dahil kay Allison, ay mas nanaisin ko na lang ang mamatay dahil hindi ko kaya ang ganito. Hindi ko kaya na puro lamang kadiliman ang buong paligid ko. Hindi ko kayang mabuhay na hindi ko man lamang nakikita ang babaeng mahal ko. Hin
