ตัวละครใหม่
1122 Words
บ้านคุณไฟ
ผมนั่งรอเวลาที่หนูแพรไหมจะมาเมื่อรถของผู้จัดการเธอเข้ามาก็มีรถของคุณธนาขับตามมาติดๆ ผมยืนอยู่บนชั้นสองของบ้านเมื่อดูปฏิกิริยาของทุกคน
“ไอ้ยิวลงไปต้อนรับทุกคน ระวังอย่าให้ใครเข้าใกล้แพรไหม”
“ครับคุณไฟ”
ตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าใครที่คิดร้ายกับเธอตอนนี้ผมต้องระวังให้มากที่สุด เธอในชาตินี้ไม่เหมือนชาติก่อน
“สวัสดีครับคุณไฟ” ธนาหนุ่มใหญ่ที่พยายามตื้อให้คุณไฟทำของใส่นักการเมืองที่เป็นคู่แข่งแต่ไฟไม่ยอมทำให้ เพราะตนยืนยันว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับของต่ำ
“ครับคุณธนาเชิญนั่งก่อนครับ”
“วันนี้ผมอยากจะคุยเรื่องการเลือกตั้ง ผมอยากชนะผมต้องจ่ายเท่าไร่”
[จะกี่ภพกี่ชาติสันดานมึงก็ไม่เคยเปลี่ยน]
“ผมจะทำอะไรได้ ของแบบนี้อยู่ที่ประชาชนไม่ใช่ผม”
“คู่แข่งผมมีแค่ไอ้องอาจคนเดียว แค่ให้มันป่วยหรือหายไปคุณไฟทำได้อยู่แล้ว”
“ผมทำไม่ได้หรอกครับ คุณมาผิดที่แล้ว”
“2ล้าน ทำได้ไหมครับ”
“คุณประเมินผมต่ำเกินไปคุณธนา ของต่ำผมไม่ทำถ้าคุณอยากชนะคุณต้องช่วยเหลือตัวเอง”
สีหน้าของคุณธนาดูไม่ค่อยพอใจที่ถูกปฏิเสธ และคนที่ผมไม่อยากให้เข้ามาก็ดันเดินเข้ามาทำให้ผมต้องจ้องหน้าคุณธนาเอาไว้
“ขอโทษคะฉันเอาขนมมาไหว้พ่อแก่”
ผมพยักหน้าให้เธอจากนั้นไอ้ยิวก็เข้ามาช่วยเธอ แต่หันกลับมาดันเห็นคุณธนามองหนูแพรอย่างมีเลศนัย
“คุณธนานี่ลูกศิษย์ผมรบกวนให้เกียรติเธอด้วย”
“ฮ่าๆ นี่คุณแพรไหมดาราสาวใช่ไหมครับ”
“ค่ะ”
“ไม่น่าเชื่อนะครับว่าเด็กสมัยใหม่อย่างคุณจะเชื่อของพวกนี้ด้วย”
“ดิฉันต้องเล่นบทคุณหญิงทอไหม เลยมาดูการทำงานของคุณไฟอีกอย่างที่นี่ค่อนข้างสงบฉันซ้อมบทได้ดี ส่วนเรื่องความเชื่ออยู่ที่วิจารณญาณของแต่ละบุคคลด้วย ขนาดคุณธนานักการเมืองชื่อดังยังมาเลย” ฉันหันไปยิ้มให้คุณธนาก่อนจะหันไปมองคุณไฟที่ยิ้มเหมือนกันแต่ก็ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มเพื่อกลบเกลื่อน
“ผมจะให้เวลาคุณไปคิดอีกหน่อยดีกว่า ถ้าอยากได้เงินเท่าไหร่ก็บอกผม!!”
หลังจากที่คุณธนาไปยิวก็ปรบมือให้แพรไหมที่เธอสามารถตอกหน้าคุณธนาจนหน้าเสียจนต้องหนีกลับไป
“ไอ้ยิว” ผมหันไปมองหน้ามันมึงนี่นะให้ท้าย เคยเตือนแล้วว่าให้ระวังปาก
“คุณหนูแพรครับช่วงนี้รู้สึกแปลกๆไหม”
“ไม่นะคะ แต่จะมีสะดุ้งตื่นช่วงกลางดึก อาจจะเป็นเพราะฉันห่วงเรื่องงานด้วยกลัวตื่นไม่ทัน”
“ถ้ารู้สึกไม่ดี ฝันร้าย บอกผมนะ”
ทั้งสองมองสบตากันทำให้แพรไหมเห็นภาพแปลกๆในหัว ภาพของสาวคนนึงที่กำลังร้องไห้ทำให้เธอน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว
“ไหวไหมครับ” ผมเช็ดน้ำตาให้เธอทำให้เราสองคนอยู่ใกล้กันความหวั่นไหวในใจ ความโหยหา ความคิดถึงของผมมันเพิ่มขึ้นอยากจะดึงเธอเข้ามากอด อยากจะหอมแก้มของเธอแต่ผมก็ทำได้แค่หันหน้าหนี
“ขอโทษค่ะ ฉันอินกับบทอีกแล้ว”
ผมมองตามคุณหนูแพรไหมเธอเดินลงไปนั่งที่ศาลา ผมเลยต้องทำสมาธิไม่ให้ตัวเองหวั่นไหวอีก เมื่อผมเริ่มทำพิธีถอนของไอ้ยิวก็เริ่มอธิบายการทำงานของผมให้คุณหนูแพรไหมฟัง เธอจดทุกอย่างที่เธอสงสัยไว้ถามกับผมหลังจากเสร็จพิธี
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วผมก็ต้องมาส่งเธอที่คอนโดแต่จู่ๆก็มีรถตู้ทึบพุ่งออกมาตัดหน้า ทำให้ผมต้องรีบรวบตัวของคุณหนูพายเอาไว้ ริมฝีปากผมประกบเข้าที่แก้มของเธอ ทำให้เราสองคนหยุดนิ่งกันทั้งคู่ หัวใจของผมและเธอเต้นแรงผิดปกติเหมือนเครื่องจักรที่เริ่มทำงาน
“คุณไฟ คุณหนูแพรครับเป็นอะไรหรือเปล่า!”
“เกิดอะไรขึ้น!” ผมรีบถามไอ้ยิวก่อนจะปล่อยเธอออกไปจากอ้อมแขน
“มีรถตัดหน้าครับ ผมว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว"
“อืม ระวังตัวไว้มันเริ่มแล้วล่ะ”
“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้น”
“มีคนคิดไม่ดีกับคุณและผมถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้คุณมาอยู่กับผม เพราะคุณอยู่คอนโดคนเดียวมันอันตราย”
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คอนโดที่ฉันอยู่มีระบบความปลอดภัยสูง คุณสบายใจได้”
ต้องรอให้ตัวเองเดือดร้อนก่อนหรือไง ผมทำได้แค่ปล่อยเธอไปก่อนแต่ก็ให้ลูกน้องคอยดูเธออยู่ห่างๆ
วันเปิดกล้อง
ผมถูกเชิญมาร่วมพิธีวันนี้ผมได้เห็นหนูแพรไหมใส่ชุดที่ผมกำชับเอาไว้ว่าทอไหมต้องเป็นผ้าลูกไม้สีขาวเท่านั้น เธอไม่ชอบเครื่องประดับเอาแค่พอประมาณ
“เหมือนนางในวรรณคดีเลยนะครับคุณไฟ”
“อืม สวยจริงๆ”
“คุณไฟคะ” ผิงผิงที่ใช้เรือนร่างในการเข้าหาผู้บริหารช่องเดินเข้ามาทักคุณไฟจนทำให้นักข่าวรีบเข้ามาสัมภาษณ์ทั้งสองคนทันที ดูไม่มีพิรุธเลยหึ!
“คุณผิงผิงคะ รู้สึกยังไงบ้างคะที่ได้กลับมาเล่นเรื่องนี้แต่กลับได้เล่นบทร้าย”
“คาแรคเตอร์ได้มั้งคะ”
“แบบนี้จะไม่มีปัญหากับคุณแพรไหมเหรอคะ เธอได้เล่นบทนางเอกแทนคุณผิงผิงเลย”
“ไม่ค่ะ น้องหนูแพรกับผิงผิงมีผู้จัดการคนเดียวกัน พวกเรารักกันค่ะ”
“แล้วคุณไฟรู้สึกยังไงบ้างคะที่คุณผิงผิงได้กลับมาเล่นแต่ได้เล่นเป็นบทแม่แก้ว”
“เฉยๆครับ”
คำตอบของคุณไฟทำเอาทุกคนไปต่อไม่ถูกเลย เมื่อแพรไหมเดินมาคุณไฟก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเธอทันที โดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่ามีสายตาของหลายคนมองมา
“ร้อนไหมครับ” ผมหยิบน้ำที่ไอ้ยิวส่งให้เธอ
“คุณไม่ต้องดูแลฉันขนาดนี้ก็ได้ค่ะ คนอื่นมองมาจะเข้าใจผิดหมด” ฉันเดินหนีออกมานั่งกับพี่จีจี้ไม่นานพี่ผิงผิงก็เดินเข้ามาหาฉัน เราสองคนได้คุยกันมาบ้างแล้วแต่ฉันกับรู้สึกไม่ค่อยอยากยุ่งด้วยเลย
- Writer
