ไฟรัก ไฟแค้น

อุบัติเหตุ

คำขอของจีจี้ทำให้แพรไหมหลับตาเพื่อทำสมาธิ เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็มองหน้าคุณไฟด้วยอารมณ์ที่ผิดหวัง ทั้งเศร้า ทั้งเสียใจ น้ำตาของเธอเอ่อล้นจนคุณไฟต้องหลับตาลงช้าๆ

“ทำไมคะใยคุณพระถึงทำกับน้องเช่นนี้ ไหนคุณพระให้คำมั่นสัญญากับน้องว่าจะรักและซื่อสัตย์กับน้อง!!”

[ทอไหมเจ้าอย่ามาคาดคั้นเอาความอันใดกับพี่เลย ถอยไป!!]

“ไม่!! น้องไม่หลบคุณพระไปหานางแก้ว แล้วน้องล่ะ ฮึก! คุณพระลืมหมดสิ้นแล้วหรือว่าคุณพระมีทุกวันนี้เพราะคุณพ่อของน้อง!!”

ฮึก!

ฮือออ!

เสียงร้องไห้ราวกับคนจะขาดใจทำให้จีจี้หลั่งน้ำตาแม้แต่คุณไฟก็ต้องเบนหน้าหนี แพรไหมพยายามรวบรวมสติก่อนจะเช็ดน้ำตาและหันไปมองหน้าผู้จัดการส่วนตัว

“พอได้ไหมคะพี่จีจี้”

“ตีบทแตกมาก ผู้ใหญ่เลือกไม่ผิดตัว อารมณ์เมื่อกี้มันสื่อมาถึงพี่เลย ว่าไหมคะคุณไฟ”

“ครับ” ผมตอบกลับพร้อมส่งยิ้มให้ทั้งสอง เปิดกล้องเมื่อไหร่เธอคงจะเริ่มจำทุกอย่าง ปมในใจที่ค้างคาจะได้คลายสักที

วันต่อมา

วันนี้มีงานถ่ายโฆษณาครีมอาบน้ำแต่ฉันรู้สึกว่าเหมือนเห็นคุณยิวอยู่แถวๆนี้ ถ้าคุณยิวอยู่แสดงว่าคุณไฟก็ต้องมา อ่างอาบน้ำถูกตั้งไว้กลางเวทีแพรไหมที่นุ่งกระโจมอกแต่ด้านในสวมชุดเซฟตี้เอาไว้อย่างดีกำลังเตรียมตัวขึ้นเวที

เมื่อถึงเวลาเธอก็ขึ้นไปนอนในอ่างจนกระทั้งผ้าม่านถูกเปิดออกก็สร้างเสียงฮือฮา เพราะแพรไหมเธอขาวผุดผ่องผิวเนียนละเอียดจนเรียกเสียงชัตเตอร์ เธอลูบไล้ผิวกายด้วยฟองสบู่แถมยังหันมาเล่นกล้องจนช่างภาพแอบเขินไปด้วย

อีกด้าน....

“คุณไฟครับมีนักการเมืองอยากมาพบคุณไฟครับให้ผมนัดเลยไหมครับ”

“วันนี้ไม่สะดวก ไว้พรุ่งนี้แล้วกัน” ตัวละครเริ่มโผล่มาแล้วสินะ

“ครับ” ยิวหันไปโทรศัพท์เพื่อนัดเวลากับนักการเมืองโดยที่ไม่รู้เลยว่าคุณไฟเดินเข้าไปใกล้เวทีแล้ว

//แพรไหม//

ฉันภูมิใจงานในวันนี้ที่สุดฉันมั่นใจว่าฉันทำออกมาได้ดี แต่เดี๋ยวนะผู้ชายที่ยืนพิงเสาอยู่คุ้นๆจัง นั่นคุณไฟนี่ใส่แว่นดำหล่อเชียว

เมื่อพิธีกรขึ้นมาแพรไหมก็เตรียมตัวขึ้นจากอ่างโดยมีทีมงานเข้ามาช่าวย แต่จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรหักจนทำให้ทุกคนมองขึ้นไป สปอร์ตไลท์กำลังหล่นลงมาทำให้คุณไฟต้องรีบวิ่งขึ้นมาแล้วคว้าตัวของแพรไหมทำให้ทั้งสองล่วงมาจากเวที

กรี๊ดดดดด

“หนูแพรของเจ๊!!!”

ฉันรีบลุกออกจากตัวคุณไฟเหมือนเขาจะบาดเจ็บที่แขนฉันเลยต้องรีบพาคุณไฟออกมาที่ห้องพัก

“เจ็บไหมคุณ” ฉันถามด้วยความเป็นห่วงโดยไม่ทันได้ดูตัวเองเลยว่าตอนนี้อยู่ในชุดวาบหวิว

“คุณไฟครับ!”

ยิวพรวดเข้ามาทำให้คุณไฟต้องรวบแพรไหมเข้ามาแล้วเอาผ้าเช็ดตัวปิดบังเรือนร่างของเธอ ทำเอายิวรีบก้มหัวแล้วเดินออกไป

“ปะ ปล่อยได้แล้วค่ะ”

“คุณเจ็บตรงไหนไหมคะ”

“เจ็บแขนนิดหน่อย รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะผมไม่เป็นอะไรแล้ว”

แพรไหมยอมไปเปลี่ยนชุดออกมาก็เห็นคุณไฟกำลังบีบแขนตัวเองอยู่เธอเลยให้พี่จีจี้ไปซื้อยานวดให้จากนั้นเธอก็นวดแขนให้คุณไฟอย่างเบามือ

“ขอบคุณที่เข้ามาช่วยฉันนะคะ ไม่ได้คุณฉันคงตายไปแล้ว”

“หลังจากนี้ระวังตัวเองให้ดี มีคนคิดจะทำร้ายคุณอยู่”

“ใครเหรอคะ”

“ผมไม่รู้แต่คุณไม่ปลอดภัย ผมจะส่งบอดี้การ์ดมาดูแลคุณเอง เวลาคุณไปทำงานจะได้ปลอดภัย”

“น่ารักจัง คุณไฟเป็นห่วงน้องเหรอคะ” จีจี้เอ่ยแซวแต่คุณไฟไม่ตอบอะไรจากนั้นก็ขอตัวกลับ คำถามที่ไร้คำตอบทำเอาแพรไหมหน้าชาเล็กน้อย

“เรากลับกันเถอะคะพี่จีจี้ แพรอยากพักผ่อนแล้ว”

“ไปค่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”

//ไฟ//

ผมเดินออกมาด้วยอารมณ์ที่อัดอั้นไม่มีทางที่สปอร์ตไลท์มันจะตกลงมาเองแน่นอน นอกจากจะมีใครทำให้มันตก

“พากูไปหาผิงผิงหน่อย”

“ครับคุณไฟ”

ผมเดินทางมาคอนโดของผิงผิงเพื่อหาคำตอบที่ผมอยากรู้ มาถึงเธอก็รวบผมเข้าไปจูบ ทำให้ผมเองก็เผลอตัวไปกับเธอแต่เมื่อสายตาและอารมณ์ที่หนูแพรไหมซ้อมบทมันแล่นเข้ามา ผมก็ต้องหยุดการกระทำของผิงผิงแล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าทันที

“คุณไฟเป็นอะไรคะ”

“ฉันไม่มีอารมณ์เฉยๆ ช่วงนี้ทำงานเหนื่อยไหม”

“เหนื่อยค่ะ ตอนนี้ละครเรื่องพิษรักลวงใจขาดนักแสดงเรื่องบทแม่แก้ว คุณไฟขา...ผิงผิงอยากเล่นบทนั้นคุณไฟช่วยคุยกับผู้ใหญ่ให้หน่อยได้ไหมคะ”

“เล่นเป็นตัวเองเหรอ”

“อะไรนะคะ”

“ไม่มีอะไร ไว้ผมจะลองพิจารณาอีกทีแล้วกัน วันนี้ฉันต้องไปก่อนมีธุระด่วน” ผมหันไปหอมแก้มผิงผิงเพื่อไม่ให้เธอสงสัยว่าเจตนาของผมที่มาเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุ

“กลับเลยนะครับคุณไฟ”

“อืม กลับบ้านเลย ไอ้ยิวพรุ่งนี้คุณหนูแพรจะเข้ามาหรือเปล่า”

“น่าจะเข้ามาช่วงบ่ายครับ ช่วงเช้าน่าจะต้องแถลงข่าวเรื่องวันนี้ ว่าแต่คุณไฟสงสัยใครหรือเปล่าครับ”

“ให้คนจับตาดูผิงผิงไว้ก่อน แพรไหมกำลังโดนของแล้ววันนี้กูสัมผัสได้” ผมจะไม้ปล่อยให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยอีกครั้ง

“ได้ครับ”