ติณแสยะยิ้ม เขาคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า “ผมให้คุณคิดอีกทีนะตะวัน ถ้าคุณยังอยากจะยุติงานแต่งงานของเรา คุณก็เอาสตางค์ที่ยืมผมไปมาคืน” ติณยื่นคำขาด เขารู้ว่าทานตะวันไม่มีทางเลือก
“ตกลงค่ะ จะให้ตะวันโอนเข้าบัญชีคุณ หรือว่าจะให้ตะวันเอาเงินสดไปให้ที่บ้านดีคะ?”
“หะ!!” ติณมีสีหน้าไม่เชื่อ เขาถลาเข้าไปหา กะจะกระชากทานตะวันและข่มขู่ซ้ำอีกที
แต่...ดีนกระชากติณไว้ เขากำข้อมีติณจนกระดูกส่วนนั่นแทบหัก
“ปล่อยกูสิวะ อย่ามาเสือกเรื่องผัวเมีย!!” ติณตะโกนสุดเสียงแล้วก็ร้องโอดโอยหนักกว่าเก่า ดีนลงน้ำหนักมือมากที่สุดที่ทำได้ สีหน้าและแววตาเขาแฝงแววอำมหิต จนเสียงร้องของติณค่อยๆ หายไป
“ไอ้หมอนี่เป็นใคร?” ติณหันไปถามทานตะวันเสียงอ่อน
ดีนล้วงนามบัตรของตัวเองจากซอกเสื้อสูทและยื่นให้ “ผมทำงานที่นี่ ถ้าคุณอยากได้ค่าทำขวัญก็ติดต่อไปนะครับ”
ดีนยอมปล่อยมือและขยับห่างติณมาสองช่วงตัว
ติณก้มหน้ามองนามบัตรในมือ
