เขาเลิกใส่ใจเรื่องหยุมหยิม
ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เสียแล้ว
เขาอยากเข้าไปอยู่ในร่างกายหญิงตรงหน้ามากกว่านี้อีก
เขาอยากให้เธอมีความสุขร่วมกับเขา
"พอแล้ว รินไม่ไหวแล้วค่ะ" เสียงห้ามแผ่วๆ ดังขึ้นตอนที่คาลวินขยับตัว
"อยู่เฉยๆ เถอะน่า ฉันให้เธอออกแรงที่ไหนละ!!"
"ไม่เอาแล้ว เหนื่อยแล้วก็เจ็บด้วย" ณิรินปรามเสียงขึงขัง ร่างกายของเธอระบม และไม่แน่ใจว่าจะรองรับพายุอารมณ์ครั้งนี้ไหว
"ไม่ ขออีกครั้งสิ เดี๋ยวฉันเพิ่มเงินลงทุนให้" คาลวินพึมพำ เขาหยุดตัวเองตอนนี้เท่ากับเขาต้องค้างคาน่ะสิ
"..." ณิรินพูดไม่ออก เธอรู้สึกจุกไปถึงท้องน้อย
ณิรินปรือตามองไปรอบๆ แสงแดดทอดแสงใกล้จุดที่เธอกับเขาอยู่ด้วยกันเข้ามาทุกที
"ไม่เอาแล้วร้อน!!" นั่นเป็นข้ออ้างที่ณิรินคิดออก
คาลวินสอดมือใต้ข้อพับ ตวัดอุ้มณิรินทั้งอย่างนั้น เขาโยกสะโพกเล็กน้อย ถอดถอนความแข็งขันนั่นออกไป ณิรินสูดลมหายใจลึกๆ เธอรู้สึกโล่ง แต่ก็แอ
