ตอนที่ 9 คุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน
1333 Words
"พี่เฟย!"
(พรึ่บ)
มีนาดีใจที่ได้เจอเฟย จนเผลอลืมตัว ถลาเข้าไปกอดร่างกำยำราวกับว่าเธอยังเป็นเด็กที่เคยกอดพี่ชายที่สนิท ทุกสายตาต่างตกตะลึงที่อยู่ๆพนักงานสาวสวยเข้าไปกอดเฟยอย่างแนบแน่น
"เอ่อ...คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
เฟยเอ่ยถามด้วยความตกใจ
"พี่เฟย...จำไม่ได้จริงๆหรอคะ"
เฟยผละออกจากลำแขนเล็กแล้วจ้องหน้าคนตัวเล็กชัดๆ"
"คุณหนู!"
เฟยตะโกนเรียกคุณหนูดังลั่นด้วยความดีใจ ต่างทำให้คนที่กำลังมองเหตุการณ์ยิ่งงุนงงไปใหญ่
ฝ่ามือหนารวบข้อมือเล็กไว้แน่น แล้วพาเดินออกจากห้องทันที ก่อนจะหยุดยืนที่ด้านนอกของห้องวีไอพี
"คุณหนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับ พี่จำคุณหนูแทบไม่ได้เลย พี่ไปตามหาที่บ้านเช่าก็ไม่เจอ คุณหนูมาอยู่ที่นี่กับใครแล้วป้านวลไปไหนครับ"
เฟยปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระก่อนจะเอ่ยถามมีนาที่หายหน้าหายตาไปสามปี
"มีนาสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่นี่ได้ มีนาก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ ป้านวลก็อยู่ด้วยกันกับมีนาแต่ตอนนี้ป้านวลกลับไปทำธุระที่ภาคใต้ค่ะ"
"แล้วทำไมคุณหนูถึงได้มาทำงานที่นี่ครับ"
"เพื่อนของมีนาชวนมาค่ะ กะว่าจะหารายได้ช่วงปิดเทอม มีนาเพิ่งมาทำงานที่นี่ได้ไม่กี่วันเอง"
"คุณหนูผอมลงมากเลยนะครับหุ่นดีมาก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณหนูจะลดความอ้วนได้ถึงขนาดนี้"
"ก็เพราะมีนาต้องประหยัดไงคะ กินไม่เลือกเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วค่ะ อีกอย่างมีนาออกกำลังกายทุกวันด้วย แล้วพี่เฟยมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"
"คุณหยางมาทำธุรกิจที่นี่ครับ พี่ก็เลยตามมา คุณหยางนั่งอยู่ข้างในนั่นไงครับจำไม่ได้หรือครับ"
"ไม่ค่ะ มีนาไม่อยากจำ มีนาขอไปทำงานก่อนนะคะ"
"ตอนเลิกงานคุณหนูกลับบ้านยังไงครับ ให้พี่ไปส่งไหม"
"มีนาขับรถมาเองทุกวัน แต่วันนี้รถของมีนายางรั่วเลยติดรถเพื่อนมาค่ะ ถ้าพี่เฟยจะไปส่งมีนา พี่เฟยไปรอที่หน้าผับตอนตี 2 นะคะ"
"ครับ แล้วเจอกันนะครับคุณหนู"
"ค่ะ"
หลังจากที่มีนาแยกตัวออกไปทำงาน เฟยได้เปิดประตูเข้าไปในห้องวีไอพี ทุกๆสายตาต่างจ้องมาที่บอดี้การ์ดคนสนิทของหยาง หลุนเจีย
"นั่นแฟนมึงหรอวะไอ้เฟย หรือว่ากำลังจีบพนักงานใหม่ในร้านกู"
นิกกี้ เจ้าของผับเอ่ยถามเฟยที่กำลังยืนอยู่ข้างประตู
"เปล่าครับ ไม่ใช่แฟนผม"
"ไม่ใช่แฟนมึงแล้วกูจีบได้ไหม น้องเขาสวยมากเลยนะ"
"....."
เจย์เอ่ยถามทีเล่นทีจริง แต่เฟยก็ได้แค่ยิ้มออกมาแบบเจื่อนๆ
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร มึงไปรู้จักเธอได้ยังไง"
น้ำเสียงทุ้ม ของคนเป็นเจ้านาย เอ่ยถามเฟย พร้อมกับจ้องมาที่หน้าของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"คุณหนูมีนาไงครับ"
"คุณหนูมีนาไหนของมึงวะ"
หยางเอ่ยถามพร้อมขมวดคิ้ว
"ก็คุณหนูมีนา เด็กอ้วนที่คุณหยางไล่ออกจากบ้านไงครับ"
"ห๊ะ อะไรนะ ไอ้หยางไล่น้องคนสวยออกจากบ้านงั้นหรอ แสดงว่ามึงต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับน้องเขาสิถึงได้อยู่บ้านหลังเดียวกัน"
เดนีสเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
"อะไรยังไงบอกมานะไอ้หยาง"
เจย์เอ่ยสำทับพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนสนิท
"หลานสาวเมียใหม่ของพ่อกู ในเมื่อพ่อกูกับเมียใหม่ตายไปแล้ว กูไล่เด็กออกจากบ้านก็ถูกต้องแล้วนี่ กูไม่ได้ใจดีขนาดที่จะให้คนแปลกหน้ามาอยู่ในบ้านของกู"
"โถ่ ทำแบบนั้นกับสาวสวยๆอย่างน้องเขาได้ยังไงกันวะ"
นิกกี้ตำหนิหยาง
"หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว เรื่องมันผ่านมานานแล้ว จะฟื้นฝอยหาตะเข็บอะไร"
"ถามแค่นี้ทำหงุดหงิด ไอ้วิทย์มึงไปหาสาวสวยมาปรนนิบัติพัดวีไอ้หยางหน่อยสิวะ เผื่อมันจะอารมณ์ดีขึ้น"
นิกกี้บอกลูกน้องคนสนิท
"ครับคุณนิกกี้"
"ถ้าพวกมึงพาผู้หญิงมาเข้าใกล้กู กูจะเผาผับมึงทิ้ง ลองดูไหมล่ะ"
หยางขู่เพื่อนสนิทและเพื่อนๆรู้ดีว่าคนอย่าง หยาง หลุนเจีย มาเฟียฮ่องกงทำได้ทุกอย่างที่พูดออกมา
"ฮ่าๆ เคๆ กูไม่หาผู้หญิงให้มึงแล้ว"
"คุณหยางครับ วันนี้ผมอาจจะกลับโรงแรมช้านะครับ"
เฟยบอกเจ้านายในขณะที่กำลังเดินไปที่ลานจอดรถข้างหลังผับ
"ทำไมวะ"
หยางขมวดคิ้วเอ่ยถาม
"ผมจะไปส่งคุณหนูมีนาที่บ้านพักของเธอครับ"
"แล้วยัยนั่นกลับเองไม่ได้หรือไงถึงต้องไปส่ง"
"ผมแค่อยากไปส่งคุณหนูไม่เจอกันนานก็อยากจะไปเห็นที่พักอาศัยของคุณหนูน่ะครับ"
"กูเพิ่งจะรู้นะว่ากูซื้อรถราคาหลายล้านให้มึงขับไปรับส่งยัยเด็กอ้วนนั่น"
"เอ่อ...คุณหนูไม่ได้อ้วนแล้วครับ ไม่ต้องเรียกว่าเด็กอ้วนก็ได้มั้งครับ"
"กูจะเรียกยังไงก็เรื่องของกู"
"คุณหนูออกจะสวยและหุ่นดี คุณหยางไม่เห็นเหรอครับ เรียกเด็กอ้วนได้ยังไงกัน"
"ตากูไม่ได้บอด มึงจะไปไหนก็ไปไกลๆไป หงุดหงิดว่ะ"
รถสปอร์ตหรู Aston Martin คันสีดำขับมาจอดส่งมีนาที่หน้าบ้านเช่าแบบปูนชั้นเดียวหลังไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่มาก
"คุณหนูครับ พี่ส่งคนหนูแค่นี้นะครับ วันไหนหยุดงานคุณหนูก็โทรมาหาพี่ได้เลยนะครับ พี่จะพาไปเที่ยวบนดอย"
"ค่ะพี่เฟย ขอบคุณนะคะที่มาส่ง มีนาเพิ่มเพื่อนในไลน์แล้วนะคะ"
"ครับ"
มีนาเดินลงจากรถหรูพร้อมโบกไม้โบกมือให้เฟย ที่กำลังขับรถออกไปโดยที่เธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีรถหรูอีกคันจอดมองเหตุการณ์อยู่ไม่ห่างจากหน้าบ้านของเธอมากนัก
ร่างบอบบางรีบเข้าห้องอาบน้ำชำระร่างกาย และสวมชุดนอนแบบกางเกงขาสั้นและเสื้อนอนสายเดี่ยว
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังต่อเนื่อง มีนารีบเดินออกไปเปิดประตูทันทีเพราะเธอคิดว่าแพรวแวะมาเอาสายชาร์จแบตพี่ลืมไว้ในบ้านของเธอเมื่อตอนกลางวัน
(แอ๊ดดดดด)
"คะ...คุณหยาง...มะ...มาทำไมคะ"
"เธอจำฉันได้งั้นหรอยัยเด็กอ้วน"
"ฉันไม่ได้อ้วนแล้ว กรุณาเรียกฉันใหม่ด้วยค่ะ"
"หึ...เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้ลูกน้องของฉันต้องคอยรับส่งเธอด้วย"
"ถ้าหมายถึงพี่เฟยที่มาส่งฉันในวันนี้ เขาอาสามาเอง ฉันไม่เคยใช้ให้ใครมาคอยรับคอยส่ง ถ้ามีเรื่องที่จะพูดเพียงแค่นี้ เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ อย่ามาหาเรื่องฉัน เพราะคุณกับฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ฉันไม่ได้อาศัยบ้านของคุณอยู่ เชิญออกจากบริเวณบ้านหลังนี้ด้วยค่ะ"
"นี่เธอกล้าไล่ฉันหรอ"
"แล้วทำไมฉันถึงต้องกลัวคุณด้วยล่ะคะ"
ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่ยอมแพ้
"จากนี้ไป ห้ามสั่งให้ลูกน้องของฉันมารับมาส่งเธออีก"
"ฉันไม่เคยสั่งให้ใครมารับมาส่ง คุณไปบอกพี่เฟยเอาเองเถอะค่ะ ออกไปฉันจะนอน เชิญค่ะ"
"ไม่ไป"
"อะไรของคุณคะเนี่ย"
--------------------------
อ้าวคุณหยาง ดึกๆดื่นๆมาหาเรื่องน้องมีนาทำไมล่ะเนี่ย
ฝากติดตามตอนต่อไป กดไลค์ คอมเม้นท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
- Writer
