ปราบรักมาเฟียจอมหยิ่ง

ตอนที่ 10 ลาออกจากงาน

"เธอต้องตอบตกลงก่อน ว่าเธอจะไม่ยุ่งกับลูกน้องของฉัน จะไม่มีการติดต่อกันหรือไปรับไปส่ง ต่างคนต่างอยู่ อย่ายุ่งเกี่ยวกัน ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลยยิ่งดี ไปให้พ้นๆเหมือนที่ผ่านมา ทำได้หรือเปล่า"

"เพราะอะไรคะ ถ้าฉันทราบเหตุผลว่าคุณทำแบบนี้เพราะอะไร ฉันจะยอมบอกพี่เฟยเพื่อไม่ให้มายุ่งกับฉัน แต่ถ้าคุณไม่บอกเหตุผล ก็สุดแล้วแต่พี่เฟยจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของเขา และอีกอย่างฉันไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของคุณ ฉันไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านของคุณแล้ว เราก็ต่างคนต่างอยู่ ฉันและคุณไม่ใช่ญาติแล้วก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเหมือนที่คุณเคยบอก แล้วเรื่องอะไรจะมาสั่งฉัน แล้วฉันกับพี่เฟยเรารู้จักกันมาตั้งสิบกว่าปี มีสิทธิ์อะไรมาบงการชีวิตคนอื่น"

"ฉันไม่ชอบขี้หน้าเธอ และฉันก็ไม่ต้องการให้คนของฉันมายุ่งเกี่ยวกับเธอ ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อนยิ่งดี"

"ทำไมหรอคะ หรือว่าคุณหึงหวงพี่เฟย"

"จะบ้าหรือยังไง ฉันจะไปหึงมันได้ยังไง ฉันไม่ใช่พวกชายรักชาย"

"แต่คุณกำลังแสดงออกว่าคุณหึงหวงพี่เฟย และที่คุณเกลียดฉันคุณเกลียดผู้หญิง มันหมายความว่ายังไง คุณต้องการอยู่ในบ้านหลังนั้นกับลูกน้องของคุณที่เป็นผู้ชายล้วน แต่ไล่ฉันกับป้านวลและคนใช้ออกจากบ้าน ถ้าไม่ใช่เกย์แล้วจะให้คิดว่าเป็นอะไรล่ะ แถมยังตามมาหึงหวงพี่เฟยถึงที่ คุณนี่มันบ้าไปแล้ว"

"ยัยเด็กบ้า เธอเอาสมองส่วนไหนมาคิด คนอย่างฉันเนี่ยนะจะไปชอบไอ้เฟย"

"ชอบไม่ชอบก็เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับฉัน ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว เอาเป็นว่าถ้าพี่เฟยมาที่นี่ฉันจะบอกเขาเองว่าไม่ต้องมารับมาส่งฉัน และคุณก็ไม่ต้องเสนอหน้ามาที่นี่อีก ฉันก็ไม่ได้อยากจะเห็นคุณหรอกเชิญค่ะ"

(ปั้ง)

มีนากระชากประตูปิดเสียงดังลั่น และไม่ได้สนใจว่าผู้ชายใจร้ายคนนั้นจะพูดหรือด่าอะไรเธออีก

หลายวันต่อมามีนายังคงไปทำงานที่ผับ เธอตัดสินใจบอกเฟยว่าเจ้านายของเขาตามไปหาเรื่องเธอถึงที่บ้านหลังนั้น

"พี่เฟยคะ คุณหยางเขาไม่ต้องการให้เรามาเจอกัน มีนาว่าพี่เฟยไม่ต้องไปส่งมีนาก็ได้นะคะ ไม่อยากมีปัญหากับเขา มีน่าเกลียดเขาค่ะ"

"พี่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมคุณหยางต้องอคติกับคุณหนูขนาดนี้ ไม่เป็นไรครับพี่ไม่ไปส่งคุณหนูก็ได้ ไว้ช่วงไหนว่างๆพี่จะมาหาที่ผับนี้นะครับ"

"ค่ะ แต่ถ้ามาเจอมีนาแล้วโดนคุณหยางด่าพี่เฟยไม่มาก็ได้นะคะ มีนาไม่อยากให้เขาตามมาว่ามีนาแบบไม่จบไม่สิ้น มีน่าเกลียดขี้หน้าเขาค่ะไม่อยากจะมองและก็ไม่อยากจะเห็น ไม่อยากได้ยินแม้กระทั่งเสียง"

"ถ้าเกลียดฉันมากเธอจะมาทำงานที่ผับนี้ทำไม ต่อไปเธอก็ต้องเห็นฉันทุกวัน เพราะฉันคือหุ้นส่วนรายใหญ่ของที่นี่ ถ้าเกลียดขี้หน้าฉันมากก็ลาออกไปสิ"

"นี่คุณพูดเรื่องจริงใช่ไหมคะ คุณคือหุ้นส่วนของผับแห่งนี้จริงๆใช่ไหม"

"ก็ใช่ไง ทำไม หรือเธอคิดจะมีปัญหากับฉัน"

"มีอะไรกันเหรอครับคุณหยาง"

อั๋น ผู้จัดการของผับแห่งนี้เดินตรงเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าพนักงานสาวดูเหมือนกำลังจะมีปากมีเสียงกับหุ้นส่วนคนสำคัญของเจ้านาย

"ไม่มีอะไร นายช่วยยืนยันกับยัยเด็กนี่หน่อยสิว่าฉันคือหุ้นส่วนของผับนี้ ยัยเด็กนี่เขาไม่เชื่อน่ะ"

"มีอะไรหรือเปล่ามีนา นี่คุณหยาง เพื่อนสนิทของคุณนิกกี้ เป็นหุ้นส่วนของที่นี่และอีกหลายสาขา"

"งั้นมีนาขอลาออกตั้งแต่ตอนนี้เลยนะคะพี่อั๋น"

"อ้าว ทำไมอ่ะมีนา"

อั๋นถามด้วยความงุนงง

"ผู้ชายคนนี้เขาเกลียดขี้หน้ามีนาค่ะ และมีนาก็เกลียดขี้หน้าเขาเหมือนกัน มีนาคงไม่ทำงานที่นี่อีกแล้วนะคะ ที่ตรงไหนที่เป็นของเขา มีนาจะไม่อยู่ตรงนั้นค่ะ ขอบคุณนะคะพี่อั๋น ที่รับมีนาเข้าทำงาน แต่มีนาอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วค่ะ มีนาขอลาออก ค่าแรงวันนี้มีนาไม่รับนะคะ มีนาไปก่อนนะคะพี่อั๋น สวัสดีค่ะ"

ร่างบอบบางเดินออกจากผับหรูทันที เธอไม่รู้สึกเสียใจและเสียดายอะไร เพราะเธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำงานที่นี่ตั้งแต่แรก และถ้าป้านวลกลับมาเธอก็ต้องลาออกจากงานที่นี่อยู่ดี

หลายวันต่อมา

"คุณหนู พรุ่งนี้ป้าว่าจะพาคุณหนูไปดูบ้านที่ป้าจะซื้อ คุณหนูพร้อมที่จะไปกับป้าหรือเปล่าคะ"

"พร้อมตลอดเวลาค่ะ ก็ดีเหมือนกันมีนาไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว"

"อ้าว ทำไมหรอคะคุณหนู"

"มีนาเจอพี่เฟย เขาตามคุณหยางมาทำงานที่นี่ ทั้งคุณหยางและพี่เฟยรู้ว่าเราสองคนพักอยู่ที่นี่ มีนาไม่อยากยุ่งกับพวกเขาแล้วค่ะ คิดถึงพี่เฟยก็คิดถึงนะคะ แต่มีนาเกลียดคุณหยาง"

"งั้นเราควรจะรีบไปดูบ้าน ถ้าคุณหนูตกลงอยากอยู่ที่นั่น ป้าก็จะซื้อทันทีเลยค่ะ"

หลังจากที่ป้านวลและมีนาเข้าไปดูบ้านเดี่ยว หลังเล็กกะทัดรัด2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ ห้องครัวในตัว และมีห้องนั่งเล่น ถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยที่มีนาเรียน แต่ก็ไม่ถึงกับไกลมาก เพราะเธอสามารถขับรถไปเรียนราวๆ 20 นาที ป้านวลตัดสินใจซื้อบ้านในราคาไม่ถึง 2 ล้านและย้ายเข้าอยู่ทันที

มีนาไม่ได้บอกเหตุผลให้เพื่อนทั้งสองฟังเรื่องที่เธอลาออกจากงาน เพราะแจนกับแพรวรู้ดีว่ามีนาต้องออกงานอยู่แล้วเมื่อป้านวลกลับมา นับจากวันนั้นเป็นต้นมา มีนาก็ไม่เคยได้เจอกับเฟยและคุณหยางอีกเลย

"ป้านวลคะ มีนาไปเรียนก่อนนะคะ วันนี้เปิดเทอมวันแรกรถคงจะติดน่าดูเลย มีนาต้องไปแต่เช้าค่ะ"

"ขับรถดีๆนะคะคุณหนู อย่าลืมชุดกันฝนด้วยนะคะเข้าหน้าฝนแล้ว"

"ค่ะ"

(ฟอดดดดด)

เป็นแบบนี้ทุกวัน ก่อนจะไปโรงเรียน มีนาจะหอมแก้มป้านวลแบบนี้เสมอ

"เป็นไงบ้างมีนา ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ต้องตื่นแต่เช้าขับรถมาเรียนไกลกว่าเดิมเลยล่ะ"

แพรวเอ่ยถามมีนาในขณะที่กำลังนั่งรออาจารย์มาสอน

"ก็ไม่ถึงกับไกลมาก ขับรถ 20 นาทีน่ะ แล้วนี่แจนยังมาไม่ถึงอีกหรอ"

"ยังไม่ตื่นเลยมั้งป่านนี้ เมื่อคืนทำงานที่ผับคืนสุดท้ายนะ นั่นไงบ่นถึงก็มาพอดี"

(พรึ่บ)

แจนเดินมานั่งเก้าอี้พร้อมกับฟุ๊บหน้าลงที่โต๊ะด้วยอาการง่วงเหงาหาวนอน

"อย่าบอกนะว่า เธอสองคนทำงานจนไม่มีเวลาพักผ่อน"

มีนาถามเพื่อนทั้งสอง

"ใช่ ก็ได้ทิปเยอะไง ลูกค้าก็เยอะมาก ฉันสองคนก็เลยทำงานจนถึงวันจะเปิดเทอม ตั้งแต่หุ้นส่วนคนใหม่ของคุณนิกกี้มาดูแลที่ร้านบ่อยๆ ทำให้มีสาวๆเข้าไปเที่ยวที่ผับเยอะ"

แจนนั่งตัวตรงแล้วตอบกลับ

"ตั้งแต่ที่ฉันลาออก ที่ผับเขามีหุ้นส่วนใหม่ด้วยหรอ"

มีนาถามแจน

"ใช่ เป็นเพื่อนของคุณนิกกี้ หล่อมากๆ แต่โคตรหยิ่งเลย"

แจนบอก

"ก็คนกลุ่มนั้นนั่นแหละ เสื้อดำที่เคยไปกินชาบูในห้างวันเดียวกันกับเรา ชื่อคุณหยาง น่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นคุณหยิ่งแทนหยางนะ หล่อแต่หยิ่งแบบนี้ไม่ไหวเลย"

มีนาได้แต่นั่งเงียบๆฟังเพื่อนพูดถึงคนที่เธอไม่อยากพบเจออีก และเขาก็ไม่ได้มาวุ่นวายกับเธอ ราวกับว่าชาตินี้จะไม่เจอกันอีก

หลายเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก มีนาและเพื่อนๆฝึกงานและผ่านไปได้ด้วยดี เธอจบมหาวิทยาลัยพร้อมเกียรตินิยมอันดับ 1

"ป้านวลคะ วันนี้มีนาไม่ทานมื้อเช้านะคะ มีนาต้องรีบไปสัมภาษณ์งานที่โรงแรมหรูที่เพิ่งจะเปิดใหม่ค่ะ ตื่นเต้นมากเลยค่ะ"

"ค่ะคุณหนู อย่าขับรถเร็วนะคะ ป้าขอให้คุณหนูของป้าสัมภาษณ์งานผ่านนะคะ"

"สาธุค่ะ ป้านวล มีนาอยากทำงานจะแย่อยู่แล้ว"

(ฟอดดดดดด)

---------------------------

ตัวอย่างตอนต่อไป

"ผู้หญิงคนนั้นมาทำอะไรที่นี่"

"เธอมาสัมภาษณ์งานค่ะคุณหยาง โปรไฟล์ของเธอน่าสนใจนะคะ จบมหาวิทยาลัยด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เธอสื่อสารอ่านเขียนและพูด ภาษาอังกฤษ และภาษาจีน ได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ”