ปราบรักมาเฟียจอมหยิ่ง

ตอนที่ 6 น้ำหนักลดเพราะ?

เช้าวันต่อมา

ใบหน้าหล่อเหลาแววตาเฉยชายืนอยู่ริมหน้าต่างมองหญิงชราและเด็กสาวอวบอ้วนที่กำลังขนของขึ้นรถรับจ้าง

"ลาก่อนนะบ้านหลังใหญ่ที่ฉันเคยอาศัยอยู่มาตลอด 13 ปี"

ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆบ้านที่เคยพักอาศัย น้ำสีใสไหลออกจากดวงตา มีนารู้สึกใจหายและเสียใจเป็นอย่างยิ่ง

"ไปกันเถอะค่ะคุณหนู"

มีนายังไม่ค่อยคุ้นเคยกับบ้านเช่าขนาดกะทัดรัด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดและรู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องเจอกับมาเฟียใจร้ายอย่าง หยาง หลุนเจีย

จากที่เคยกินอิ่มนอนหลับสบาย กลับกลายเป็นว่าต้องใช้ชีวิตอยู่แบบประหยัด

"วันนี้ป้านวลทำกับข้าวเมนูอะไรคะ"

มีนาเอ่ยถามหลังกลับจากโรงเรียน วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันสุดท้ายของเทอมสุดท้าย

"ไข่เจียวชะอม ปลาทูทอด น้ำพริกกะปิค่ะคุณหนู จากนี้ไปเราสองคนต้องกินอยู่แบบประหยัดนะคะคุณหนู เงินที่คุณหนูมีก็ต้องเก็บไว้ใช้จ่ายในการเรียนมหาวิทยาลัย จะเอามาซื้อกินฟุ่มเฟือยเหมือนแต่ก่อนไม่ได้แล้วนะคะ"

"ค่ะป้านวล จากนี้ไปมีนาจะพยายามปรับตัวให้ได้ค่ะ"

สองอาทิตย์ต่อมา

ร่างอวบอ้วนจากน้ำหนัก78 กิโลกรัม เริ่มลดลงเหลือราวๆ70กิโลกรัม แต่สภาพร่างกายของมีนาเหมือนกับคนไม่มีชีวิตชีวา ดูอิดโรย

"มีนาอยากกินช็อกโกแลตจังเลยค่ะป้านวล หิวชาไข่มุกด้วยค่ะ หิวทุกอย่างที่ขวางหน้าเลย อยากกินขนมปังด้วยค่ะ"

"คุณหนูคะ ต่อไปต้องทานอาหารให้เป็นเวลา ไม่กินจุกจิก ดื่มน้ำเปล่าเยอะๆ ออกกำลังกายทุกวัน ชาไข่มุกน้ำอัดลมไม่ต้องกินแล้วนะคะ เครื่องดื่มพวกนี้ทำให้อ้วนแถมยังเปลืองเงินอีกต่างหาก ลองเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส ไหนๆน้ำหนักคุณหนูก็ลงเยอะแล้ว ป้าจะพยายามทำเมนูผัก ไข่ไก่ ปลา อย่างน้อยพวกผักผลไม้เราก็ไม่ต้องซื้อ เพราะทุกวันหลังเลิกงาน เจ้าของร้านเขาก็ให้ป้ามาทุกวัน คุณหนูต้องอดทนใหได้นะคะ ขนมปังก็งดไปเลย ทานข้าวดีกว่าค่ะ"

"แต่มีนารู้สึกไม่ค่อยมีแรงเลยค่ะป้านวล มีนาเคยกินขนมปังชาไข่มุกช็อกโกแลต มันก็อดไม่ได้ อยากกินตลอดค่ะ"

"เชื่อป้านะคะคุณหนู ทานข้าววันละ 3 มื้อ ดื่มน้ำเปล่าก่อนทานอาหาร 30 นาที ทานผลไม้ก่อนทานข้าว 5 นาที ออกกำลังกายวันละ 30 นาทีก็ดีต่อสุขภาพแล้ว ป้าเคยดูรายการทีวี เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ ดาราส่วนใหญ่เขาก็ทำแบบนี้ เชื่อป้านะคะ ทำเพื่อตัวเอง ป้าไปทำงานก่อนนะ ป้ากลับมา 5 โมงเย็นจะพาคุณหนูไปออกกำลังกายที่สวนสาธารณะท้ายซอย"

"ค่ะป้านวล อดทนเหนื่อยหน่อยนะคะ มีนาจะตั้งใจเรียน เรียนจบจะได้มีงานดีๆทำ อนาคตมีนาจะดูแลป้านวลเองค่ะ"

"โถ่คุณหนูของป้า"

มือเหี่ยวย่นลูบศรีษะทุยเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากบ้านเช่าไปยังตลาดสดเพื่อรับจ้างขายผักผลไม้ให้กับร้านที่ป้านวลรู้จักกันมานาน

"แฮ่กๆ...เหนื่อยจังเลยค่ะป้านวล มีนาไม่อยากวิ่งแล้ว ปวดขามากค่ะ"

"คุณหนูต้องออกกำลังกายด้วยวิธีเดินเร็วก่อนนะคะ เดินช้าเดินเร็วเมื่อเริ่มชินแล้วค่อยเปลี่ยนเป็นวิ่ง ไม่เกิน 1 อาทิตย์คุณหนูก็จะชินเอง ตอนที่อยู่ในบ้านเจ้าสัวชาน ป้าออกกำลังกายด้วยการเดินเร็วรอบๆบ้านทุกเช้าเลยค่ะ เห็นไหมป้าไม่เคยเจ็บป่วยทำงานหนักก็ไม่เหนื่อย สุขภาพแข็งแรงด้วยค่ะ"

มีนาพยักหน้าแล้วทำตามที่ป้านวลแนะนำ เธอเริ่มจากการเดินเรื่อยๆ แล้วเปลี่ยนมาเป็นเดินเร็ว วิ่งเหยาะๆสลับกับเดินเร็วในขณะที่เหนื่อย มีนาเลิกดื่มน้ำอัดลมน้ำหวานขนมปัง เธอเปลี่ยนมาทานข้าว 3 มื้อ กับเมนูสุขภาพที่บ้านนวลทำไว้ให้ และดื่มน้ำเปล่าวันละ10แก้ว

3 อาทิตย์ต่อมา

"ป้านวลคะ สิ้นเดือนเราต้องย้ายไปอยู่ภาคเหนือกันแล้วนะคะ มีนาสอบติดคณะมนุษยศาสตร์ สาขาภาษาและวัฒนธรรมค่ะ"

"จริงเหรอคะคุณหนู แบบนี้ป้าก็จะได้ไปอยู่ภาคเหนือเหมือนที่เคยใฝ่ฝันแล้วสินะ ชีวิตป้าเคยอยู่แต่ภาคใต้แล้วย้ายมาทำงานในกรุงเทพฯอยู่บ้านเจ้าสัวชานหลายสิบปี ป้าจะได้ไปภาคเหนือก็คราวนี้ ดีใจมากเลยค่ะ"

"มีนาก็ดีใจค่ะ ไม่เคยอยู่ภาคเหนือเลย อากาศคงจะดีมากนะคะ แต่...ป้านวลคะ มีนาอยากได้รูปถ่ายที่แขวนอยู่ในห้องนอนของมีนา ในบ้านหลังนั้น มันเป็นรูปถ่ายที่มีนาถ่ายกับป้ากันและลุงชาน จะทำยังไงดีคะ ถ้ามีนากลับเข้าไปเอา คุณหยางต้องหาเรื่องมีนาแน่เลยค่ะ"

"ไม่เป็นไรนะคะคุณหนู เดี๋ยวป้าจะโทรบอกเฟยให้เป็นธุระเอาออกมาให้"

"ก็ดีเหมือนกันค่ะ มีนาก็ไม่อยากไปเจอเขา แต่ก็อยากได้รูปถ่ายมากค่ะ"

คฤหาสน์หลุนเจีย

"มึงทำอะไรไอ้เฟย"

หยาง หลุนเจีย ได้ยินเสียงกุกกัก จึงเดินเข้าไปภายในห้องนอนที่อยู่ชั้นล่างของบ้าน ซึ่งเป็นห้องนอนเก่าของมีนา

"ป้านวลโทรมาให้ผมช่วยเอากรอบรูปนั้นไปให้คุณหนูมีนาครับ"

ใบหน้าเรียบนิ่งนัยน์ตาเฉยชามองไปดูกรอบรูปที่แขวนอยู่ข้างผนังห้อง เด็กหญิงร่างอวบอ้วนตัดผมหน้าม้าถักเปียสองข้าง ดวงตากลมโต ปลายจมูกเชิดรั้น ริมฝีปากเล็กแดงระเรื่อ ผิวขาวอมชมพู มีลักยิ้มที่แก้มซ้าย ยืนตรงกลาง มือเล็กจับมือผู้ใหญ่ทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างๆ นั่นก็คือเจ้าสัวชานและคุณนายกัญญา

"มึงรีบเอารูปนั้นออกไปไกลๆ ไม่ต้องเก็บไว้ให้รกบ้านกู"

"ครับ"

กรอบรูปถูกถอดลงมา เฟยรีบก้าวขาเดินออกจากบ้านทันที ก่อนที่เจ้านายจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้

แววตาเรียบเฉยกวาดมองไปรอบๆห้องที่ว่างเปล่า เหลือเพียงกลิ่นหอมเฉพาะตัวของมีนาที่ยังคงส่งกลิ่นหอมอบอวลอยู่ภายในห้องนอน

"ยัยเด็กบ้า ออกไปจากบ้านหลังนี้แล้วยังทิ้งกลิ่นหอมไว้อีก ฮึ่ย"

(ปั้ง)

มือหนากระชากลูกบิดดึงประตูให้ปิดสนิท ก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน

รถสปอร์ตคันสีดำขับมาจอดริมรั้วบ้านเช่าหลังเล็กกะทัดรัด ร่างสูงล่ำในชุดกางเกงยีนส์ขากระบอกเสื้อยืดคอวีสีขาวก้าวขาลงจากรถเดินเข้าไปภายในรั้วบ้านเช่า ใบหน้าหล่อเหลาขาวตี๋ ลำแขนแกร่งทั้งสองข้างเต็มไปด้วยรอยสักกำลังยืนชะเง้อมองหาคนในบ้าน

"ป้านวลครับ คุณหนูครับ อยู่ในบ้านหรือเปล่าครับ"

(แอ๊ดดดด)

เสียงประตูบ้านถูกเปิดออก

"พี่เฟย!"

ร่างขาวอวบวิ่งออกมาหน้าบ้านทันทีที่ได้ยินเสียงคุ้นเคยเรียกชื่อ

(พรึ่บ)

สองฝ่ามือโอบรัดลำแขนแกร่งด้วยความดีใจ

"คุณหนู"

เฟยไล่สำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

"คุณหนู ผอมลงมากเลยนะครับ คุณหนูไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้ผอมลงขนาดนี้ ไม่เจอกันแค่เดือนกว่าๆพี่ไม่คิดเลยว่าคุณหนูจะผอมได้เลย"

"คือ..มีนาต้องกินอย่างประหยัด ไม่ค่อยได้กินน้ำอัดลมชาไข่มุกและพวกขนมปังช็อคโกแลตเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ มีนาก็เลยผอมลง แล้วก็ไปออกกำลังกายคลายเครียดทุกวันด้วยค่ะ"

"แล้วตอนนี้น้ำหนักเหลือเท่าไหร่ครับ"

"65 กิโลกรัมค่ะ"

"โห น้ำหนักลดลงไปเยอะเลยนะครับ แถมยังสวยสุขภาพดีอีกต่างหาก"

"ใครสวยหรอคะ"

"ก็คุณหนูไงครับ ผอมแล้วสวยมากเลย ฮ่าๆ"

"สวยเพราะไม่มีจะกินน่ะสิ พี่เฟยได้เอากรอบรูปมาให้มีนาไหมคะ"

"เอามาสิครับ อยู่ในรถเดี๋ยวพี่เอามาให้"

ทั้งสองคุยกันราวๆหนึ่งชั่วโมง จากนั้นเฟยจึงขอตัวกลับบ้านเพื่อไปทำงานให้เจ้านายต่อ

สามปีต่อมา

มีนาใช้ชีวิตในการเรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังในภาคเหนือ เธอและป้านวลได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ไปด้วยกันโดยที่ทั้งสองไม่คิดจะกลับไปเหยียบที่คฤหาสน์หลังใหญ่ ทั้งสองตัดขาดจากการติดต่อกับเฟยเพราะทราบดีว่า หยาง หลุนเจีย ไม่ต้องการให้คนของเขามาให้การช่วยเหลืออะไรเธอและป้านวล

"คุณหนูคะ อย่าลืมทานข้าวก่อนไปสอบนะคะ วันนี้ป้ากลับค่ำๆนะ ป้าว่าจะไปซื้อของใช้น่ะค่ะ"

"วันนี้หนูก็ขอกลับไม่เกินสามทุ่มนะคะ หนูมีนัดกินหมูกระทะกับเพื่อนๆ ก่อนปิดเทอมนะคะ"

"ไม่กลัวอ้วนหรือคะถึงได้นัดทานหมูกะทะกับเพื่อนๆ"

"ไม่อ้วนหรอกค่ะ นานๆที ตอนนี้น้ำหนัก 48 กิโลกรัม ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ มีนาลดน้ำหนักภายใน 1 ปี ลดไปตั้ง 30 กิโลกรัม จนหยุดนิ่งอยู่ 48 กิโลกรัม เคล็ดลับการลดน้ำหนักของป้านวลสุดยอดมากเลยค่ะ"

"มันอยู่ที่ตัวคุณหนูด้วยค่ะ คุณหนูมีวินัยในการกินและการออกกำลังกาย ป้าดีใจนะคะที่เห็นคุณหนูมีสุขภาพแข็งแรงและเติบโตอย่างสวยงาม แถมยังเป็นเด็กดีเรียนเก่งด้วย งั้นป้าไปก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเปิดร้านไม่ทันลูกค้า"

(ฟอดดดด)

ปลายจมูกเชิดรั้นหอมลงที่แก้มเหี่ยวย่น ป้านวลเปิดร้านขายผลไม้ร้านเล็กๆในตลาดสด ด้านมีนาเองก็ตั้งใจร่ำเรียนและอีกไม่กี่เดือนเธอก็กำลังจะขึ้นปี 4

-----------------------

ตัวอย่างตอนต่อไป

(ตุบ)

"ว้ายยยย ขอโทษค่ะ"

"หลับตาเดินหรือยังไง ถึงมองไม่เห็นคน ซุ่มซ่ามที่สุด"

น้ำเสียงคุ้นหูเหมือนเคยได้ยินเสียงนี้ที่ไหนมาก่อน ด้วยความรู้สึกสงสัยมีนาจึงแหงนหน้ามองคนที่เธอเพิ่งเดินชน

(...!...)

มีนาเดินไปชนใครกันนะ ทำไมถึงได้ตวาดใส่น้องมีนาคนสวยของไรต์แบบนี้

ฝากติดตามตอนต่อไปวันพรุ่งนี้นะคะ

--------------------------