Sold For One Night

Chapter 13 : Halik at Haplos(SPG)

Dalawang linggo mula nang sagutin ni Madice si owen. At sa dalawang linggo na iyon, halos lagi-laging nakatambay ang lalaki sa bahay ng dalaga. Nagtataka rin siya dahil sa tuwing pumapasyal sila at namimili sa De Supermarket ay tinatawag siya na Miss Reyes. Hindi naman niya sinasabi kung anong apelyido niya. Nakaririnig din sila ng masasakit na salita mula sa mga tsismosang kapit-bahay nila ngunit hindi na nila pinapansin iyon.

Ngunit si Madice ang naaapektuhan dahil maraming nagsasabi ng pera lang ang habol kay Owen. Pinapalakas lang ng mga kapatid niya ang kanyang loob. Ayaw rin naman n'yang magsumbong o magsabi sa binata dahil dagdag problema lang iyon dito. Narinig kasi ni Madice no'ng isang araw na parang may problema ito at hindi na lang niya tinatanong dahil iniiba agad nito ang usapan.

Nang araw na iyon ng Linggo, mag-isa lang niya sa kanilang bahay dahil naglalako ng kakanin ang kanyang Tatlong kapatid. Naglalaba siya nang may kumatok sa pinto at halos magiba iyon dahil sa lakas ng pagka-kakatok.

"Sino kaya itong katok nang katok? Hindi naman ganito kumatok si Owen," bulong niya. Tumayo siya at tinungo ang pinto. Pagkabukas niya, nagulat siya sa ginawang pagsampal sa kanya ng ginang. "B-Bakit? Sin—"

"Dapat lang 'yan sa 'yo dahil nilalandi mo ang anak ko!" sigaw ng matandang ginang. Nanlilisik ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. Mukha itong mayaman dahil sa suot na mga palamuti sa katawan at may kasama itong maskuladong lalaki. Dahil din sa lakas ng boses nito ay nagsilabasan ang mga kapitbahay nilang usyusero at hindi alam ni Madice kung sino ang binabanggit ng ginang.

"S-Sino ho'ng anak n'yo? Baka nagkakamali kayo ng bahay na pinuntahan, Madam," paliwanag niya rito. Halatang nanginginig ang kanyang boses. Dinama niya ang namumulang pisngi at mukhang kumapal 'ata iyon dahil sa sampal nito.

"Hindi ako nagkamali ng bahay na pinuntahan. Ikaw si Madison Reyes, hindi ba? Mukha pa lang, hindi na mahirap hanapin," wika nito sabay suri sa kanya ng pagtaas, pababa saka itinuloy nito ang pagsasalita. "Hindi ko alam kung anong nagustuhan sa 'yo ng anak ko. Alam kong pera lang ang habol mo kay Owen dahil sa estado ng pamumuhay ninyong magkapatid."

Sa sinabing iyon ng ginang ay nag-init ang pisngi ni Madice. Hindi siya makapaniwalang, nanay ng binata ang nasa harapan niya. Ang layo ng ugali nito kumpara kay Owen. Tumayo siya ng tuwid at humugot siya ng malalim na hininga. Sa lahat ng ayaw niya, iyong inaakusahan siya ng mali. Ayaw niya sana itong patulan pero nakatikim na siya ng sampal dito na hindi man lang niya alam kung anong dahilan. Pero ngayon, unti-unti niya ng nalalaman.

"Kung gayon, kayo ho pala ang nanay ni Owen. Hindi ho pera ang kailangan ko sa anak n'yo, Madam. Mahal ko siya gaya ng pagmamahal n'ya sa akin." lakas loob niyang sabi rito. Ngunit nagulat siya sa muling pagsampal sa kanya ng ginang.

"Hindi ka nababagay sa anak ko! Hindi sa isang katulad mong hampas-lupa! Isa ka lamang taga-hugas ng plato na pinagkainan ng kung sino-sino. At hindi ka maipagmamalaki ng anak ko sa mga taong may sinabi sa lipunan!" galit nitong sabi. Kulang na lang ay umusok ang ilong nito. "

Hindi naman napigilan ni Madice ang emosyong kanina pa niya pinipigilan. Iniisip niya na Nanay ni Owen ang kaharap pero sumusobra na ito. Pinunasan niya ang luha gamit ng daliri at muling hinarap ang ginang.

"Oho. Hampas-lupa kami. Mahirap pa kami sa mahirap. Pero 'di kami namemerwisyo ng tao. Hindi rin kami nanghihingi sa mga katulad ninyong mayayaman. Pumunta lang ba kayo rito para ipamukha sa akin na mayaman kayo? At kami ay nasa ibaba? Tssk! Matagal na naming alam na nasa ibaba kami. At sanay na kami sa mga gan'yang mga salita. Kung wala na kayong kailangan, makakaalis na ho kayo," pagtataboy niya saka isinara ang pinto. Ngunit hinarangan iyon ng maskuladong lalaki.

"Alam ko na pera lang ang habol mo sa anak ko. Magkano ang kailangan mo at ibibigay ko, sa 'yo kapalit ng paglayo mo sa anak ko!"

"Hindi ko kailangan ng pera niyo! Umalis na kayo!"

"Matapang ka, Madice," singit ng maskuladong lalaki. Natakot siya sa titig nito ngunit hindi niya iyon pinahalata. "Hindi mo kilala kung sino'ng kinakalaban mo," dugtong pa nito kaya napalunok siya.

"Binabalaan kita! layuan mo si Owen. Kung hindi, damay ang mga kapatid mo. One snap, tapos na agad," pananakot ng ginang. Kinabahan siya sa narinig.

"Umalis na kayo! Kung hindi, tatawag ako ng pulis," pananakot niya na kinuha ang cellphone. "Trespassing kayo sa pamamahay namin."

"Aalis kami, pero hindi pa tayo tapos! Babalikan kita, hangga't hindi mo nilalayuan ang anak ko," pagbabanta nito saka tinawag ang maskuladong alalay. "Wilkins, halika na."

Nang umalis ang dalawa sa kanilang pamamahay, kinapa ni Madice ang puso dahil sa sobrang bilis ng t***k nito. Humugot s'ya ng malalim na hininga para pakalmahin ang sarili. Kumuha siya ng tubig saka ininom iyon. Tama nga siya na may kaya ang lalaki at hindi lang basta may kaya. Umupo siya sa mahabang upuan. Kung ano-ano ang pumapasok sa kanyang isipan. Sasabihin ba n'ya kay Owen na pumunta ang nanay niya rito? Kokomprotahin ba niya ang kasintahan dahil alam na niya ang totoong pagkatao nito?Pero, nasisiguro niyang hindi lang iyon ang inililihim ng lalaki sa kanya.

"Sino ka ba talaga Owen De Jesus? Ano ba'ng plano mo at pumasok ka sa buhay ko? Kung kelan naramdaman ko ang tinatawag nilang totoong pag-ibig saka unti-unti kong nalalaman ang totoo. Pero mahal kita Owen. Kaya kitang ipaglaban, pero hindi ko alam kung hanggang saan at kung kailan," bulong niya sa kanyang sarili. Muli siyang bumuntong-hininga saka tumayo para tapusin ang labahin.

Nang biglang may kumatok na naman sa kanilang pinto, kinabahan na s'ya. Baka bumalik ang matandang mayaman at kasama nito ang mukhang restler. Ayaw niya ng tumayo. Ngunit nang marinig niya ang boses ng kanyang mga kapatid ay tumayo siya agad para buksan iyon. Ni-locked niya kasi ang pinto.

"Bakit ni-locked mo ang pinto, Ate?" bungad na tanong ni Mikal nang makapasok na ang mga ito sa loob.

"Uhm, I-Iyong kasing mga bata kanina, naglalaro ng eroplanong papel. Eh, dito lumilipad kaya sinarado ko na't ni-locked kasi pasok sila nang pasok," pagsisinungaling niya. "Uhm, naubos ba ang tinda n'yo?" pag-iiba na lang niya ng topic.

Nagsitinginan ang tatlo. Parang hindi kumbinsido ang mga ito.

"Ubos, Ate. Pinakyaw no'ng tiyahin ni Kuya Ronnie," sambit naman ni Marina. Kinuha nito ang pera sa bulsa saka ibinigay iyon sa kanya.

"Nagpasalamat ba kayo sa kanila?"

"Opo, Ate. Sa katunayan, pinag meryenda pa nila kami," masaya ng sabi naman ni Mayumi.

"Siya, sige. . . Magpahinga na kayo at maya-maya, kakain na rin tayo."

Tumango na lamang ang tatlo at ipinagpatuloy ni Madice ang kanyang labahin. Naalala niya tuloy ang kababatang si Ronnie nang mabanggit nila ito sa kanya.

Habang nagkukusot, sinariwa niya ang alaalang magkalaro sila ng kababata noon. Pinangako rin noon sa kanya ng lalaki na babalik ito sa probinsya pagsapit ng ika-labing walong taon. Sa Maynila na kasi nag-aral si Ronnie mula nang umuwi ang tatay nito galing abroad. Ngunit tapos na ang kaarawan ng lalaki, hindi pa rin ito nagpapakita sa kanya. Naalala niya tuloy na tignan mamaya ang social media nito sa f*******:.

Tapos na siyang magkusot at si Marina ang magbabanlaw. Tatayo na siya nang bigla siyang gulatin ni Owen.

"Ay t*t* mong maliit!" sambit niya saka biglang tinakpan ang bibig. Nahiya tuloy s'ya sa kanyang binanggit. Natawa naman si Owen sa sinambit niya.

"Magugulatin ka talaga, Mahal. Kung ano-ano na tuloy ang nababanggit mo," napapailing na wika nito. 'Di mo pa nga nakikita itong kaibigan kong maliit na sinasabi mo. Baka, 'pag nakita mo 'to, tatakbo ka sa takot," biro pa n'ya. Inirapan naman siya ng dalaga sa kanyang pagbibiro kaya tumawa s'ya nang malakas.

"Ewan ko, sa 'yo!" ismid niya. lalayo na sana siya sa binata nang yakapin siya nito.

"Binibiro lang kita, Mahal. Ikaw kasi, kung ano-ano'ng nababanggit mo. Sige ka, kung 'di ako makapagpigil, papapakin kita rito," sambit nito.

Lihim na napangiti si Madice. Kinikilig s' ya nang oras na 'yon. Tiningala niya ang kasintahan. Dahil matangkad ito ay, kailangan niya pa itong tingalain.

"Tumigil ka nga, Mahal. Marinig ka ng mga kapatid ko, baka sabihin nila—"

Hindi niya na ituloy ang sasabihin dahil hinalikan na agad siya ni Owen. Para tuloy s'yang nasa alapaap. Ang simpleng halik ng lalaki ay napunta sa mapangahas na halik at kung saan-saan na humahaplos ang mga kamay nito. Inaamin n'yang bawat hagod ng palad ni Owen ay, nagugustuhan niya. Hanggang bumaba na ang halik nito sa kanyang leeg.

"Mahal, Ohh!. . . . ." anas ng dalaga. Impit na ungol ang lumalabas sa kanyang bibig dahil hindi n'ya na mapigilan ang sensasyong bumabalot sa kanyang katawan. Naisabunot niya na ang mga daliri sa buhok ni Owen dahil sa kiliti na nararamdaman.

"This is so good, Mahal," pabulong na sabi ni Owen nang huminto ito sa pag halik at sinakop nito ang dalawang bundok niya. Namula naman sa hiya si Madice dahil hindi kalakihan ang kaniyang b**bs. Kahit naka-damit pa rin siya ay, damang-dama n'ya ang init ng haplos ng binata at ng pagpisil nito sa dalawang ut*ng niya kaya muli s'yang napa-ungol.

"Ohh!. . . M-Mahal, b-baka makita tayo ng mga kapatid ko," pasingit na sambit niya.

"Wala sila riyan, Mahal. Ump!" ungol nito nang umpisahan niyang halik-halikan ang dalawang bundok ng dalaga.

"N-nasaan s-sila? Ohh!. . . Ahh!. . ." humigpit pa lalo ang pagkakasabunot niya sa buhok ng binata.

Tumigil sa pag halik si Owen saka ito tumingin sa kanya.

"Sa palengke sila, Mahal. Huwag mo muna silang isipin. Tayo muna ang isipin mo," wika nito dahil nabibitin siya sa pagtatanong ni Madice.

"Anong g-ginagawa nila sa palengke?" takang tanong niya rito. Kininditan siya ni Owen at ngumisi ito ng nakakaloko. "Mahal."

"Pinamalengke ko, sila. Pinasama ko na rin si bunso para masolo kita at ni-locked ko na rin ang pinto," aniya.

"Ga—" Hindi niya na na ituloy ang kanyang sasabihin dahil binuhat na siya nito sa kuwarto saka pinahiga.

"Ang sikip pala rito," reklamo nito.

"Bakit kasi, rito pa tayo?"

"Mas gusto ko na tayo lang, Mahal. Let me see this," anitong itinaas ang damit ni Madice at inalis ang pagkaka-hook ng bra nito saka tinitigan ang dalawang mala-bundok na b**bs ng dalaga.

"M-Mahal. . ." nahihiyang sambit niya saka tinakpan ang dalawang dibdib.

Ngumiti si Owen sa kanya. Tinanggal nito ang dalawang kamay niya na itinakip sa kanyang dibdib at pinisil ang dalawang mamula-mula n'yang cherry kaya impit na naman s'yang napaungol.

"Nahihiya ka pa ba sa akin, Mahal?" malambing na tanong nito saka hinalik-halikan at sinubo ang dalawang ut*ng niya kaya napaliyad siya sa ginawa nito.

"Ohh! Mahal, ahh!. . ."

"Ohh!. . . Your n****e tastes like cherries, Mahal," anas nito na pinagsunod-sunod sipsipin ang mga ut*ng niya saka dinilaan iyon.

Hindi alam ni Madice kung saan niya ihahawak ang kanyang mga kamay Nang maramdaman niya ang katigasan ng hinaharap ng binata.

"Uhm, M-Mahal, s-saglit lang. Uhm, tumitigas na iyong ano?"

Saglit na tumigil si Owen sa kanyang ginagawa at tumingin kay Madice

"What's wrong, Mahal?"

"K-Kasi, tumigas na iyong ano?"

"Iyong?" kunot noo nitong tanong sa kanya.

"Iyang. . . . Iyang ano mo. Tumigas na," nahihiyang sambit niya rito. Natawa naman si Owen sa inasal niya. Muli siya nitong hinalikan sa labi at tinulungan s'yang bumangon. Kinandong siya ng binata patagilid sa kanya pero ramdam pa rin niya ang paninigas ng pagkakalaki nito.

"Tumigas nang dahil sa 'yo, Mahal," biro nito saka tumawa. Pagkuwan ay. . . "Kaya ko pang magtiis at kaya pang magtiis ng kaibigan ko. Patatapusin muna kita, Mahal saka tayo magpapakasal," sensero nitong wika.

"Magpapakasal agad?"

"Bakit, ayaw mo?"

"G-Gusto. Pero mga bata pa tayo. Eighteen pa lang ako 'pag tapos na tayo sa Senior high. At nineteen ka pa lang no'n."

"So? I don't care. As long as We love each other. I love you Madison Reyes," anas niyang sabi saka muli siyang hinalikan sa labi. "You don't know how happy I am when We first got in the car. Iyon na 'yong time na gusto talaga kitang makilala ng lubos kaya nangulit ako, sa 'yo na sunduin ka. Na-love at first sight ako, sa 'yo Mahal," pag-amin nito na ikinalapad ng ngiti ni Madice.