กริ๊ง
เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านดังขึ้น ตามด้วยสีฝีเท้าที่กำลังเดิน ไม่นานนักที่ว่างตรงริมระเบียง กำลังถูกลูกค้ามาจับจอง พิชญาภาเงยหน้าขึ้นมอง จังหวะนั้นดวงตาสบกัน สองคนชะงัก ริมฝีปากบางเม้มแน่น หยัดตัวตรงจ้องมองไปยังผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างพี่ชายตัวเอง
พลากรยิ้มเยาะ เหลือบมองชายที่มากับน้องสาว คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน อรัญกรณ์จ้องมองด้วยความสงสัย ก่อนหันไปสบตา กับคนที่ตนเองอาฆาต ชายหนุ่มขบกรามแน่น พยายามไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา ทว่าดวงตาเรียวคมกับหรี่ลง เมื่อเห็นหญิงสาว ซึ่งเคียงข้างกับศัตรู
“ลินดา” เขาเรียกชื่อราวกับละเมอ
เจ้าของชื่ออึกอักเล็กน้อย แล้วยิ้มกว้าง
“สวัสดีค่ะพี่อรัญ” เธอยกมือไหว้ อรัญกรณ์รับ แล้วจ้องมองด้วยความสับสน ไม่เข้าใจ
พลากรมองไปยังผู้หญิงข้างกาย ก่อนหันไปสบตาชายอีกคน
“คุณรู้จักคุณอรัญกรณ์ด้วยเหรอครับ” เขาเอ่ยถาม
“เอ่อค่ะ รู้จักกัน พี่อรัญเป็นพี่ชายของเพื่อนดาเองค่ะ”
