CHAPTER 2
386 Words
I dont care kahet gantihan ako ni alexa sawang sawa na ko apihin,natuto rin akong lumaban dahil sa tiya kong demonyo kala ko mabait sila at pamilya ang turing sakin pero hindi pala dahil palagi nila kong binubugbog.
Kaya nung hindi ko na ito natiis lumayas ako.
Namatay rin kase magulang ko dahil sa isang aksidente kaya si tiya muna ang kumupkup sakin.
Nasobrang walang hiya.
Nagkamali ako sa pag iisip na mabuti sila tiya.
Dahil dito ko na sisimulan ang aking kwento my name is chesca valdez im 18years old.
Nag aaral ako sa isang malaking paaralan na tanging mamayaman lang ang nakakapasok.
Hindi ako mayaman dahil scholar lang naman ako dito
Masaya nga ako dahil sa wakas makakapag aral at makakapagtapos ako.
Ang kinuha kong kurso is business manegement dahil ito talaga ang gusto ko ang manage ng isang kompanya.
Hindi naman masama mangarap diba? HAHAHA
I want to be success someday para hindi ako naapi ng iba na porket mayayaman.
Anong magagawa ng yaman kung hindi nila kayang irespeto ang mahihirap? Hindi porket mayaman ay gagawin na ang lahat ng gusto.
Hindi lahat ng bagay ay gagamitan ng pera.
Mananakit sila para lang makuha ang gusto.
Naalala ko tuloy yung tiya ko na mahilig manaket.
Flashback
"Chesca bumababa ka nga dito.” tawag ni tiya pinunasan ko muna ang luha ko dahil binubugbog nya nanaman ako marami na kong pasa na tamo dahil sa kagagawan ng tiya ko." Bumababa na ko upang hindi na ko saktan ulit.
"Tiya baket po?" Tanong ko kay tiya.
"Bantayan mo tong tindahan at magmamall lang kame ng mga anak ko." Sabi ni tiya nakita ko na nakangiti ang dalawa na sila isabel at ysa na halatang nang aasar.
"Tiya sama po ako." Sabi ko
"Hindi ka sasama dahil dito ka nararapat.” sabi nya at sinampal ako bago umalis naiiyak nalang ako kaya nung hindi na ko nakatiis ay lumayas ako.
Hindi siya itinuring na pamilya ng kanyang tita carla nya dahil ang tingin nya kay chesca ay isang mahirap na inalagaan nya lang.
Mayaman kase tiya nya kaya ganun nalang trato sa kanya.
At tingin niya dito ay isang walang silbi at palamunin sa kanya pamamahay.
End flashback
Naiiyak nalang ako tuwing naalala ko ang pananaket ni tiya mabuti nalang talaga at lumayas na ko duon.
- Writer
