ตอนที่ 7 หน้าที่แฟน
“เดี๋ยวป๊อปถือเองก็ได้ กี่บาทคะป้า”
เจ้าของใบหน้าสวยที่แต้มด้วยรอยยิ้มเอ่ยถามเจ้าของร้านข้าวร้านประจำที่เธอชอบทานด้วยน้ำเสียงหวานแหววในประโยคถัดมา ส่วนประโยคแรกนั้นเธอบอกกับหนุ่มรุ่นพี่ที่ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำตัวเป็นแฟนกับเธอได้แนบเนียนขนาดนี้
“แฟนหนูจ่ายแล้วลูก”
“คะ”
ป๊อปเลิกคิ้วก่อนจะหันไปมองอีกคนที่ถือจานข้าวเดินลิ่วไปแล้ว เธอจ้างเขามาเป็นแฟนแต่เขาเลี้ยงข้าวเธอทั้งที่ยังไม่จ่ายเงินสักบาท
เชื่อแล้วว่าเขามันมืออาชีพแถมยังไว้ใจเธออีกต่างหาก
“เดี๋ยวป๊อปเลี้ยงเอง พี่เอาเงินไป”
เธอยื่นเงินไปตรงหน้าเขาตอนที่เดินตามหลังคนขายาวๆ นั้นทัน แต่เขาแค่ปรายตามองแล้วก็เดินต่อไม่พูดกับเธอสักคำ ป๊อปจำใจเก็บเงินของตัวเองเข้ากระเป๋า ตื้อมากก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะรำคาญ อีกอย่างเขาคงอยากเล่นให้สมจริง
รับบทเลี้ยงข้าวแฟน
“ยายป๊อป!”
“แก มาได้ไง”
ความรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างอุดอยู่ใ
