EP.17 กูชอบบีน่า
1549 Words
EP.17 กูชอบบีน่า
หน้าร้าน KR
Prat บีน่า
“วันนี้ฉันอยากเข้าคลับมากกว่าอะ เข้าร้าน KR นะพวกแก” ไอ้พูดขึ้นทันทีที่รถของหินจอดแน่นิ่งอยู่ระหว่างหน้าร้าน KR กับ ร้านนั่งชิวที่พวกเธอมาครั้งก่อน
“คนเยอะ ธิไม่ค่อยอยากเข้าเลย”
“งั้นด้าเข้าไปคนเดียวก็ได้” ไอด้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชันราวกับเด็กน้อยกำลังถูกขัดใจ
“โถ่ อย่างอนกันสิ ร้านKRก็ได้ๆ บีกับหินว่าไง”
“กูได้หมด ที่มาเพราะเป็นห่วงพวกมึงถึงได้มาด้วย”
“ส่วนฉันได้หมดนะ ว่าแต่เขาให้อายุเท่าไหร่เข้าเถอะ ถ้า25ก็อดนะ”
“เดี๋ยวฉันจัดการถามเองย่ะ” เมื่อไอด้าพูดจบเธอก็เปิดประตูลงจากรถและมุ่งหน้าตรงไปที่ทางเข้าทันทีโดยมีเพื่อนๆของเธอเดินตามมาด้วย
“อายุต่ำกว่า20ห้ามเข้านะครับ” ทันทีที่การ์ดคุมหน้าประตูเห็นเด็กสาวทั้งสามเขาก็พูดขึ้นทันที ฉุดให้ไอด้าต้องหยิบบัตรประชาชนของตัวเองขึ้นมาให้การ์ดได้ดูว่าเธอนั้นเกิน20แล้ว
“คนนี้เข้าได้ แล้วสองคนนี้ล่ะ ขอตรวจบัตรด้วยครับ”
“สักครู่ค่ะ” บีน่าและธิดาต่างพากันหาบัตรประชาชนของตัวเอง ซึ่งธิดานั้นได้ยื่นให้การ์ดดูเรียบร้อยแล้วเหลือแค่เพียงบีน่าเท่านั้นที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาหากระเป๋าสตางค์ใบเล็กของตัวเอง
“หาไม่เจอเหรอบี” ไอด้าเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าเพื่อนของตัวเองยังไม่เจอบัตร
“กระเป๋าเงินฉันหายอ่ะ!”
“ไม่มีบัตรยืนยัน ห้ามเข้าครับ”
“แต่เธอกับผมอายุเท่ากันนะครับ”
“ไม่ได้ครับ เป็นกฎของร้านเราอยากเข้าก็ต้องทำตามกฎ!”
“เดี๋ยวขอหาสักครู่ครับ” หินว่าพลางดึงบีน่าออกมาตรงแสงไฟที่สว่างๆเพื่อช่วยเธอหาบัตรอีกครั้ง ทำให้ไอด้าและธิดาต้องตามมา
คลืดดดด คลืดดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเธอนั้นก็ได้สั่นขึ้นพร้อมกับปรากฏชื่อเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก คนใจร้าย!
“คนใจร้าย? ใครวะ” หินเอ่ยถามขึ้นเมื่อเขาเห็นชื่อปลายสายแปลกๆ เนื่องจากเขานั้นยังไม่รู้เรื่องราวของบีน่าและคิริว
“พะ..พี่คิริวน่ะ เขาชอบแกล้งฉัน ฉันก็เลยตั้งแบบนี้”
“อ้อ ก็ว่าใคร”
“ฉันไปรับสายแป๊บหนึ่งนะ” บีน่าว่าพลางเดินห่างออกจากเพื่อนๆเล็กน้อยก่อนจะกดรับสายของคิริว
“ฮัลโหลค่ะ”
“อยู่ไหน?”
“อยู่ไหนก็ได้ค่ะ ตอนนี้หนูไม่ว่างจะไปหาพี่หรอกนะคะ!”
“เห็นว่ากระเป๋าเงินหายนี่”
“ระ..รู้ได้ไงคะ! หรือว่าอยู่กับพี่!”
“ใครพี่เธอวะ!”
“จิ๊! เอากระเป๋าหนูไปเหรอคะ!”
“ตกในห้อง!”
“หนูจำเป็นต้องใช้บัตรตอนนี้! เอามาให้หนูเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ไม่ใช่เรื่องของฉัน”
“พี่ริว! อย่ามากวนประสาทหนูนะ!”
“…” ปลายสายไม่ได้ตอบอะไรเด็กสาวกลับมาแต่ตัดสายใส่เธอแทน
ตู๊ดดดดๆ
“กรี๊ดดด! ไอ้บ้า!” เธอส่งเสียงกรี๊ดอยู่ในลำคอก่อนจะสังเกตเห็นใครบางคนกำลังเดินลงมาจากรถซึ่งเขาคนนั้นคือคิริว
“พี่ริว!”
“…” คิริวไม่ได้สนใจที่เด็กสาวเอ่ยเรียกเขาเลยสักนิด เขาทำเมินเธอพร้อมกับเดินไปที่หน้าประตู
“สวัสดีครับ” การ์ดหน้าร้านต่างพากันทำความเคารพทำให้เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบวิ่งเข้าไปหาเขา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ!”
“อะไรกันวะ” ไอด้าเอ่ยถามเพื่อนๆของเธอขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองอีกคนวิ่งเข้าไปหาคิริว
“เอากระเป๋าเงินหนูมา!” เธอว่าพลางดึงไปที่แขนเสื้อของคิริวเบาๆก่อนที่เธอนั้นจะถูกการ์ดของคิริวห้ามปรามและล็อกตัวเอาไว้
“ปล่อยเพื่อนฉันนะ!”
“ปล่อยเพื่อนผม!” เสียงของไอด้าธิดาและหินดังขึ้นพร้อมกันทำให้การ์ดพวกนั้นต้องหันมามองทั้งสาม
“ปล่อย”
“ครับนาย!”
“เอากระเป๋าเงินหนูมา!” เด็กสาวยังคงทวงของตัวเองต่อโดยไม่ได้สนใจเลยว่าคิริวจะมีความสัมพันธ์อะไรกับการ์ดพวกนี้
“…” มาเฟียหนุ่มไม่ได้พูดอะไรแต่หยิบกระเป๋าสตางค์ของเด็กสาวออกมาจากเสื้อสูทก่อนจะโยนให้กับเธอ
พรึ่บ!
“ห้องนอนฉันไม่ใช่ที่ที่ควรจะลืมของไว้!” เมื่อคิริวพูดจบเขาก็เดินเข้าไปด้านในทันที ทำให้เพื่อนๆของบีน่าที่ได้ยินเช่นนั้นต่างพากันสงสัยโดยเฉพาะหิน
“ที่เขาพูดหมายความว่าไรวะ แล้วแกไปทำอะไรในห้องเขาบีน่า!” ไอด้าเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอนั้นเคยปรามบีน่าแล้วว่าอย่ากลับไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาอีก
“ไม่มีอะไรๆ! ป้าชาร์ให้ฉันขึ้นไปเอาของอะ คงทำตกไว้”
“จริงดิ?” หินเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“จริงๆ! นี่บัตรค่ะหวังว่าคงจะเข้าได้สักทีนะคะ!”
“เชิญครับ”
“ไปกันเถอะ ฉันอยากดื่มแล้ว!” เพื่อไม่ให้เพื่อนๆเสียงบรรยากาศธิดาจึงรีบเอ่ยชวนและดึงมือทุกคนเดินเข้าไปด้านในทันที
โซนธรรมดา
ตอนนี้สามสาวกำลังนั่งกันอยู่ที่โต๊ะกลมเพื่อเริ่มดื่มเครื่องดื่ม ส่วนหินนั้นแวะไปหาเพื่อนๆต่างคณะของเขา
“นี่แกมีอะไรปิดบังพวกฉันบี” ไอด้าเริ่มยิงคำถามเมื่อเห็นว่าหินไม่อยู่ตรงนี้แล้ว
“ไม่มี”
“ฉันดูออกนะ”
“เอาไว้ฉันอยากบอกฉันจะบอกแกสองคนแล้วกันนะ”
“แสดงว่าแกกินกับเขาอีกรอบจริงๆใช่ไหมเนี่ย”
“จำเป็น”
“จำเป็นอะไรขนาดนั้นวะ”
“เอาเถอะด้า บีมันอาจจะจำเป็นจริงๆก็ได้ เอาไว้อยากเล่าเมื่อไหร่ก็เล่านะ ธิดารับฟังเสมอ”
“อืม ขอบใจมากนะ”
“จ้า ด้าเถอะบอกมีเรื่องเครียด ตกลงเรื่องอะไร?”
“ทะเลาะกับคนคุยอะ แต่ช่างเถอะอยากสนุกมากกว่า”
“งั้นชนดีกว่า ชนนนน!” เมื่อสาวๆเริ่มหันกลับมาสนุกกับการดื่มพวกเธอนั้นก็ยิ่งดื่มกันหนักมากขึ้น
Prat คิริว
ตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังนั่งอยู่ที่ห้องทำงานชั้นบน และเขากำลังมองเด็กสาวผ่านกระจกบานใหญ่อยู่
แกร็ก!
ในขณะเดียวกันประตูห้องก็ถูกเปิดออกจากคนด้านนอก ฉุดให้เขาต้องหันไปมองด้วยสายตาไม่พอใจเพราะคนด้านนอกนั้นไม่ขออนุญาตก่อนเปิดประตูเข้ามา
“มึงลืมเอามารยาทมาหรือไง!” คิริวเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นคนที่เข้ามาคือน้องชายของตัวเอง
“ไม่ลืม แต่ไม่เคาะ”
“มาทำไม”
“มาไม่ได้?”
“…” คำถามของคิรันทำให้เขานั้นต้องนิ่งเงียบไปก่อนจะหยิบซิการ์ในเกะขึ้นมาจุดสูบ
ฟู้ววว ควันสีขาวคลุ้งพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากของมาเฟียหนุ่มอยู่หลายครั้งจนกระทั่งประตูห้องของเขาถูกเปิดเข้ามาอีกครั้งซึ่งคนที่เข้ามานั้นคือ วิลเลียม
“ไม่ด่ามัน?”
“ด่าอะไรไอ้รัน” วิลเลียมเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ได้ยินคิรันพูดเช่นนั้น
“มึงไม่เคาะประตู”
“กูก็ทำแบบนี้ประจำ”
“สันดาน” เป็นเสียงของคิริวที่เอ่ยด่าขึ้น
“ไม่เจ็บ” วิลเลียมไม่ได้สนใจที่คิริวด่าเลยสักนิดแถมยังเดินไปนั่งกับคิรันอย่างหน้าตาเฉย
“ลุงคามินกลับมา”
“แล้ว?”
“มึงเลิกทำแบบนี้ส้ะ”
“มึงเสือกอะไร?”
“กูชอบเธอ”
“…”
“มึงว่าไงนะไอ้รัน” วิลเลียมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเขารู้ว่าใครคือคามินและเธอที่กำลังพูดถึงคือใคร
“เลิกทำร้ายเธอด้วยวิธีนี้”
“หึ” คิริวทำแค่เพียงเค้นเสียงหัวเราะขึ้นอย่างเย้ยหยัน แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาและสูบซิการ์ต่ออย่างไม่สนใจคำพูดของน้องชายตัวเอง บ่งบอกได้ว่าเขานั้นจะไม่เลิกยุ่งกับบีน่าตามที่น้องชายของเขาบอกอย่างแน่นอน เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าบีน่าไม่ใช่สเปคของคิรัน
พี่รันมีแผนอะไรจะช่วยน้อง
ฝากกดหัวใจให้ไรท์ด้วยนะงับ?
รีไรท์เมื่อ 20/9/2566
ขอแจ้งก่อนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์แต่งนานแล้ว ตั้งแต่กลางปี65 จริงๆตั้งใจจะรีไรท์ก่อนเพราะคิริวเลวเกินไป5555555 แต่นักอ่านรอเยอะเลยมาลงให้ก่อนงับ อย่าดราม่าหากพระเอกยังกินกับคู่ขาเก่าค่ะ เพราะพระนางยังไม่มีสถานะกัน เท่ากับว่าไม่ใช่การนอกกายนอกใจคนรักนะคะ หากใครไม่ถูกจริตไรท์แนะนำให้หยุดอ่านค่ะ เราทั้งคู่จะได้ไม่เสียความรู้สึกกัน นักอ่านก็จะได้ไม่ต้องทิ้งคอมเมนต์กระทบจิตใจไว้ให้ไรท์ ไรท์อาจจะไม่ลงเรื่องนี้จนจบและข้ามไปเรื่องอื่นแทนค่ะ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ
หากนักอ่านเข้าใจแล้ว แล้วรอตอนต่อไปพิมพ์รอไว้เลยงับ
- Writer
