EP.16 ไม่เอาทำพันธุ์
1572 Words
EP.16 ไม่เอาทำพันธุ์
หลายวันผ่านไป
หลายวันที่ผ่านมานี้เด็กสาวยังคงถูกคิริวเรียกให้เข้าไปหาที่คอนโดของเขาเสมอ และทุกๆครั้งที่ทั้งสองทำกิจกรรมบนเตียงกันเสร็จคิริวก็จะออกไปจากคอนโดทันที โดยไม่ได้อยู่รอให้เด็กสาวนั้นได้กลับด้วยเช่นเดียวกันกับวันนี้..
18:30 น.
ตับ ตับ ตับ ตับ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นภายในห้องเพราะมาเฟียหนุ่มกำลังกระแทกเอวใส่ใจกลางความเป็นสาวของบีน่าอยู่
“อื้ออๆ~ จะ..จะเสร็จแล้วค่ะ อ๊าส์ๆ”
“อ้าส์!”
“อะ..อร๊ายย~” ในที่สุดเด็กสาวก็ปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองออกมาทำให้มาเฟียหนุ่มนั้นต้องปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองออกมาเช่นกัน
“อ้าส์!” เขาส่งเสียงครางขึ้นพร้อมกับดึงแก่นกายของตัวเองออกมาปล่อยน้ำรักที่หน้าท้องของเด็กสาว
“หนูว่าทีหลังคุณควรใส่ถุงนะคะ เกิดถ้าพลาดขึ้นมา..”
“ถ้าพลาดก็คงเป็นเพราะเธอตั้งใจ”
“คิดว่าหนูอยากมีลูกกับพี่หรือไงกัน!”
“เพราะฉันเองก็คงไม่เอาเด็กเวรแบบเธอมาทำพันธุ์เหมือนกัน!”
“ก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ!
“หึ ปากดีให้ได้ตลอด!” เมื่อคิริวพูดจบเขาจึงลุกออกจากตัวเด็กสาวและเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
คลืดดดดด คลืดดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเด็กสาวก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เธอต้องหยิบออกมาจากกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงเพื่อดูว่าใครโทรเข้ามา
มีสายเรียกเข้าจาก ไอด้า
“ว่าไงด้า”
“ไปนั่งชิวกันหน่อยปะ!”
“หื้ม อารมณ์ไหน”
“เบื่อๆ!”
“เป็นไร ทะเลาะกับใครมา”
“เดี๋ยวเล่า ตกลงไปนะ”
“อืม ไปก็ไป”
“ร้านเดิม เดี๋ยวฉันไปหาแกที่บ้านตอนนี้”
“ดะ..เดี๋ยวๆ! คือตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่บ้านอะ”
“แล้วอยู่ไหน ไปไหนไม่ชวนเลยนะ”
“มาบ้านดี๊! มาเอาของน่ะ”
“งั้นถึงบ้านป้าชาร์โทรมาบอกฉันด้วยนะ เดี๋ยวไปแต่งตัวบ้านแก”
“โอเคๆ” เหตุผลที่บีน่าไม่บอกความจริงกับเพื่อนของเธอไปเพราะเธอคิดว่ายังไงไอด้าก็คงไม่ยอมและคงจะต้องหาวิธีมาโวยวายคิริวให้ได้อย่างแน่นอน
“กลับก่อนนะคะ!” ทันทีที่เด็กสาวเก็บโทรศัพท์ลงเธอจึงลุงออกจากเตียงเพื่อสวมใส่เสื้อผ้าทันที และไม่ลืมที่จะตะโกนบอกชายหนุ่มในห้องน้ำว่าเธอจะไปก่อนแล้ว
เมื่อเด็กสาวลงมาถึงด้านล่างก็พบกับนิ๊กที่กำลังนั่งอยู่ที่ล็อบบี้
“ให้ผมไปส่งไหมครับ”
“อะ..เอ่อ~”
“ไปเถอะครับ เริ่มมืดแล้ว เดี๋ยวผมไปส่ง”
“เดี๋ยวนายพี่ก็มาดุหนูหรอกค่ะ”
“ไม่หรอกครับ”
“งั้นก็ได้ค่ะ” เมื่อเด็กสาวตกลงนิ๊กจึงทำหน้าที่ไปส่งเธอที่บ้านชาร์ลอตค์ทันที
บ้านชาร์ลอตค์
ทันทีที่เด็กสาวเข้ามาในบ้านเธอก็พบกับคนที่เธออยากเจอมากที่สุดนั่นก็คือบิดาของเธอ
“ดะ..แด๊ดดี๊!”
“ไง สาวน้องของดี๊~”
“ฮื้อออ~” เด็กสาวปล่อยหยดน้ำตาออกมาด้วยความดีใจพร้อมกับวิ่งไปสวมกอดบิดาของตัวเอง
“ร้องไห้เป็นเด็กน้อยขี้แยเลยเรา”
“ฮื้อๆ ก็หนูคิดถึงแด๊ดดี๊ ฮึก! นี่คะฮื้อๆ”
“เชื่อแล้วค่ะว่าคิดถึง ดี๊ก็คิดถึงหนู มี๊ก็ด้วยนะ”
“ฮึก! ว่าแต่มี๊ไม่กลับมาด้วยเหรอคะ~ แล้วดี๊จะกลับมาอยู่ที่นี่เลยหรือเปล่า~”
“มี๊ยังรักษาตัวอยู่ค่ะ ส่วนที่กลับมาก็เพราะว่าคิดถึงหนู มี๊ฝากของมาให้หนูด้วยนะ”
“อะไรเหรอคะ~”
“สร้อยค่ะ” คามินว่าพลางหยิบสร้อยที่ภรรยาของตัวเองฝากมายื่นให้กับลูกสาวดู ทำให้เด็กสาวรู้สึกดีใจไม่น้อยถึงแม้ว่ามารดาของตัวเองจะไม่ได้มาด้วยก็ตาม
“สวยจัง~”
“โทรหามี๊หน่อยไหม”
“โทรค่ะๆ~” คามินจัดแจงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดวิดีโอคอลหาภรรยาโดยมีลูกสาวของเขานั่งข้างๆ
“สวัสดีค่ะมี๊~ คิดถึงมี๊จังเลย~”
“ไงคะลูกสาวมี๊ สบายดีใช่ไหมลูก~”
“สบายค่ะ มี๊เป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นไหม แล้วจะกลับมาอยู่กับหนูเมื่อไหร่ หนูคิดถึงมี๊กับดี๊จะแย่แล้ว อยากกลับไปอยู่ที่บ้านของเรา~”
“มี๊ตอบคำถามหนูไม่ทันเลยค่ะ5555”
ในขณะเดียวกันที่ประตูเข้าบ้านก็มีคนเดินเข้ามาซึ่งเขานั้นคือคิริว ฉุดให้สองพ่อลูกที่กำลังคุยโทรศัพท์กันอยู่ต้องหันไปมองที่เขา ซึ่งคิริวทำแค่เพียงกล่าวสวัสดีคามินเพียงเท่านั้น
“สวัสดีครับลุงคามิน”
“อืม” ทั้งสองทำแค่เพียงกล่าวทักทายกันเพียงเท่านั้น คิริวไม่ได้ถามถึงเรื่องการกลับมาและเดินกลับขึ้นห้องของตัวเองไปทันที ทำให้เด็กสาวนั้นรู้สึกหวั่นเล็กน้อยกับเรื่องของเธอและเขา แต่ทว่าเด็กสาวนั้นก็ต้องหันกลับมาสนใจคุยกับมารดาของตัวเองต่อจนกระทั่งวางสายไป
“ดี๊จะกลับเมื่อไหร่เหรอคะ”
“กลับพรุ่งนี้เช้าค่ะ ดี๊ต้องรีบกลับไปดูแลมี๊ต่อ ที่มาเพราะอยากดูให้แน่ใจว่าลูกสาวดี๊แฮปปี้ดี”
“นะ..แน่นอนสิคะ! แต่ถ้ามีดี๊กับมี๊จะแฮปปี้กว่านี้นะคะ~”
“อดทนอีกหน่อยนะลูก ดี๊จะรีบพามี๊กลับมาหาหนูนะ”
“ค่ะดี๊ รักดี๊กับมี๊ที่สุดเลย ดี๊เป็นผู้ชายคนเดียวที่ดีกับหนูที่สุด~”
“ทำไมล่ะ พูดแบบนี้แสดงว่าเจ้าหินมันไม่ดีกับเราเหรอ”
“เปล่านะคะ~ หินเป็นผู้ชายที่ดีอีกคนสำหรับหนูเลย มันน่ารักกับหนูกับไอด้าและธิดามากๆ~”
“ดีแล้วลูก”
ติ๊ง! ติ๊ง!
ในขณะเดียวกันเสียงแจ้งเตือนไลน์ของเด็กสาวก็ได้ดังขึ้นถึงสองครั้งฉุดให้เธอต้องหยิบขึ้นมาดูว่าใครส่งข้อความมา
พี่อิฐ : ทำอะไรอยู่
พี่อิฐ : พรุ่งนี้ว่างไหมพี่จะชวนไปทานข้าว
“หื้ม อิฐเหรอ? เพื่อนใหม่เราหรือไง”
“ปะ..เปล่าค่ะ! พี่ชายของหินค่ะ พอดีรู้จักกันตอนที่พี่เขาไปเป็นวิทยากรที่มหาลัย”
“จีบลูกสาวดี๊แน่ๆ ใช่ไหม?”
“เอ่อ~”
“จะทำอะไรก็คิดดีๆแล้วกันนะลูก แต่ถ้ามันไม่ดีกับลูกดี๊จะจัดการมันเอง”
“แด๊ดดี๊หนูโหดตลอดเลยนะคะ~”
ติ๊ง ติ๊ง
เสียงแจ้งเตือนไลน์ของเด็กสาวได้ดังขึ้นอีกครั้งแต่ทว่าครั้งนี้คือข้อความของ ไอด้า
ไอด้า : ถึงยัง ฉันจะไปหา
“ใครทักมาอีกล่ะ”
“ไอด้าค่ะ ไอด้าชวนไปร้านนั่งชิวค่ะ เห็นบอกมีเรื่องเครียดๆแต่หนูว่าจะไม่ไปค่ะจะอยู่กับดี๊ก่อน~”
“อยากไปก็ไปเถอะลูก นัดกับเพื่อนแล้ว เดี๋ยวไอด้าจะโกรธเอา”
“ถ้ารู้ว่าดี๊จะมา หนูจะไม่รับปากไอด้าเด็ดขาด~”
“ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวตี5ดี๊ก็จะไปสนามบินแล้วล่ะ”
“งั้นก่อนไปกินข้าวกับหนูสักมื้อก่อนสิคะ”
“ได้สิ”
“อ่าว อาคามิน!”
“ไงชาร์ลอตค์”
“มาได้ยังไงคะเนี้ย”
“พอดีคิดถึงเจ้าตัวแสบน่ะ เลยมาหาสักหน่อย”
“แล้วกลับวันไหนเหรอคะ”
“พรุ่งนี้ตี5อาไปขึ้นเครื่อง เลยว่าจะทานข้าวกับตัวแสบสักมือก่อนกลับ”
“ได้เลยค่ะ งั้นวันนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะอา”
“อืม”
การกลับมาของคามินในครั้งนี้ทำให้เด็กสาวนั้นรู้สึกคลายความเครียดไปได้เยอะ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เล่าเรื่องทุกใจให้บิดาฟังแต่บิดาของเธอก็พูดและสอนจนหัวใจของเธอกลับมาลุกขึ้นสู้อีกครั้ง
เมื่อเด็กสาวทานอาหารกับบิดาของเธอเสร็จแล้ว เธอจึงให้ไอด้ามาหาที่บ้านทันทีเพื่อรอให้หินมารับไปที่ร้านนั่งชิว
“หนูไปก่อนนะคะดี๊ หินมารับแล้วค่ะ” เด็กสาวบอกกับบิดาของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเข้าไปสวมกอดเขา โดยมีสายตาของคิริวจ้องมองอยู่เพราะตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งกันอยู่ที่ห้องรับรองกลางบ้าน
“ดูแลกันดีๆนะไอด้า”
“ค่ะลุงคามิน สวัสดีค่ะ” ไอด้าไม่ลืมที่จะทำความเคารพผู้ใหญ่ทุกคนอีกครั้งรวมไปถึงคิริว
“ฉันว่าพี่ริวมองแกแปลกๆนะ” ไอด้าพูดขึ้นในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินออกมาขึ้นรถหินที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
“ช่างเขาเถอะ! ชอบหาเรื่องฉันตลอด!”
พี่ริวมันติดใจลูกสาวเราค่ะ แม่ๆ!
ฝากกดหัวใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
รีไรท์เมื่อ 20/9/2566
ขอแจ้งก่อนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์แต่นานแล้ว ตั้งแต่กลางปี66 จริงๆตั้งใจจะรีไรท์ก่อนเพราะคิริวเลวเกินไป5555555 แต่นักอ่านริเยอะเลยมาลงให้ก่อนงับ อย่าดราม่าหากพระเอกยังกินกับคู่ขาเก่า เพราะพระนางยังไม่มีสถานะกัน เท่ากับว่าไม่ใช่การนอกกายนอกใจคนรักนะคะ
หากนักอ่านเข้าใจแล้ว แล้วรอตอนต่อไปพิมพ์รอไว้เลยงับ?
- Writer
