“Oh my gosh!” tili ko.
Pinulot ko lang saglit ang mga bag nila tapos pagtingin ko sa gawi nila ay malapit na sila sa hagdan. Wala ba silang balak talagang tumigil at mas gugustuhin pa nila ang sakit ng katawan? Nagkikita rin ako ng mga nag-aaway sa dati kong school at dapat normal na ito ngunit kinakabahan pa rin ako para sa kanila. Paano kung sa iba pa ito humantong? Ayoko na pareho rin nilang pagsisisihan iyon sa huli.
Mabilis akong dumaluhong sa kanila para ilayo sila roon. Gamit ang lakas ay pinilit ko silang hilahin. Kahit hirap na hirap ay nagtagumpay naman ako na nagawa iyon. They better stop right now. Baka may iba pang dumating at makita na ganito ang nangyayari.
“Let’s talk in peace! Pag-usapan muna natin ito. Tumigil na kayong dalawa! Please!” Namamaos na a
