‘นายหัว ผมขออนุญาตพาน้องมุกติดรถไปบ้านคุณสะอาดด้วยจะได้ไหมครับ ผมอยากขอความกรุณาฝากน้องมุกลูกสาวผมไว้กับคุณสะอาดช่วงปิดเทอมสักเดือน ผมเข้าเหมืองนานๆ ปล่อยลูกทิ้งไว้บ้านคนเดียว กลัวจะมีอันตรายจากคนแก่ขี้เหล้า กำพร้าแม่ ญาติพี่น้องให้พึ่งพาก็ไม่มี หันไปทางไหนผมเห็นแค่บารมีจากคุณสะอาด’
‘ไม่ต้องพูดมาก พาลูกไปถามเจ้าตัวเอง ขึ้นรถ’
‘น้องมุก ไหว้ขอบคุณนายอัคสิลูก’
‘ขอบคุณค่ะนายอัค’
เด็กสาวพนมมือไหว้ชายอายุมากกว่า สบตากันเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นมุกตาภาตัวสั่น หวาดกลัวสีหน้าดุดันแววตาคมกล้าจากทายาทเจ้าของเหมืองแร่ดีบุก
อัคราไม่แม้แต่จะรับไหว้เด็กสาว ส่งสายตารำคาญไปให้สองพ่อลูกที่มักจะไปวุ่นวายกับย่าเป็นประจำ ไปนั่งรอบนฝั่งคนขับให้สองพ่อลูกยกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นรถ ก่อนขับรถมุ่งหน้าไปยังเรือนไม้สักหลังใหญ่ของย่าสะอาด
จากนั้นเป็นต้นมา ทุกช่วงปิดภาคเรียนจนจบชั้น ม.6 มุกตาภามักจะเก็บเสื้อผ้าจากบ
