6
812 Words
“ผมเคารพนายหัว แต่เรื่องความรัก... มันบังคับไม่ได้”
“เพราะเคารพกู ก็เลยแอบมาเอากับอีนวลลับหลังกูงั้นสิ! เสียแรงที่กูนับถือมึงเป็นพี่ ฝากฝังมึงให้ดูแลบ้าน ดูแลงาน แต่มึงกลับเสือกทำเกินหน้าที่ มาดูแลเงิน กับเมียของกู...!”
“มึงพาอีนังนี่หนีมากูโกรธแค่หนึ่ง แต่มึงเสือกพามันมายกเค้าบ้านกู ที่ทำให้กูโกรธมึงถึงสิบ! อย่าหวังเลย ว่ากูจะยอมปล่อยมึงไป มึงอยู่ไหน กูจะตามฆ่าจนกว่ามึงจะตาย!”
“ตายซะพวกมึง!”
อัคราชักปลายกระบอกปืนอีกครั้ง
“พี่อัคอย่า!”
คนงานที่ตามมาไม่มีใครห้ามเลยสักคน ต่อให้อัคราจะฆ่าสองคนนี้หมกป่า ก็จะไม่มีใครตามหาศพพวกมันเจอ ไม่เกินวันสองวันเนื้อหนังพวกมันจะถูกสัตว์ป่ากัดกิน แม้แต่กระดูกอาจจะไม่เหลือ ถ้าหากโยนร่างพวกมันสองคนลงในน้ำตกที่อยู่ข้างหลัง จะนับเป็นการฆาตกรรมที่สมบูรณ์แบบ!
แค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นที่อัครากำลังจะยกปืนเล็งไปทางนั้น เมฆวัดดวง ยอมรับความเสี่ยงอัตราการรอดชีวิตน้อยนิด ดีกว่ายืนเป็นเป้านิ่งให้อัครายิง บ้าดีเดือดดึงแขนนวลจันทร์ให้ลอยตามสายน้ำไหลตกไปยังหุบเหวเบื้องล่าง
“กรี๊ดดดด!”
เสียงกรีดร้องของนวลจันทร์มาจากวาระสุดท้ายของชีวิต
ร่างของพวกมันทั้งสองคนจมหายไปกับสายน้ำ และไหลตกลงไป
นัยน์ตาอัคราสว่างไสว ความสูงมากกว่าตึกสามชั้น น่ากลัวเหลือเกินพวกมันจะไม่มีชีวิตรอดเกินสิบนาทีต่อจากนี้
คนงานเหมืองวิ่งเลียบขอบสายน้ำไปใกล้จุดตก เอาไฟฉายส่องลงไปใต้ผิวน้ำให้นายหัวอัครากวาดตามองหาชายหญิงคู่นั้น ไฟฉายกระบอกเล็กเท่าท่อนแขนผู้หญิงไม่สามารถส่องถึงผิวน้ำที่อยู่ลึก และปกคลุมด้วยความมืดได้
“ตายโหง!”
“ตายโหงแน่นอนงานนี้!”
“ข้างใต้เป็นน้ำวน พวกมันไม่มีทางขึ้นมาได้!”
คนงานตั้งข้อสันนิษฐานไปในทิศทางเดียวกัน
หรือต่อให้พวกมันดวงแข็งรอดจากการจมน้ำตาย แต่การเอาตัวรอดในป่าใหญ่ที่มีสัตว์หิวกระหายเลือดและงูเงี้ยวเขี้ยวขอ ในสภาพโดนยิงเข้าที่ไหล่ นับได้ว่ายากที่พวกมันจะเอาชีวิตรอดไปจากป่า
หมู่บ้านอยู่ใกล้พอที่พวกมันจะขอความช่วยเหลือได้ คือหมู่บ้านหน้าเหมือง ชาวบ้านทุกหลังคาเรือนทำงานให้อัครา ไม่มีใครกล้าต่อกรกับนายเหมืองผู้ร่ำรวย พวกมันสองคนไม่สามารถกลับไปที่นั่นได้อีก
น่าเวทนาจับจิต ที่ต้องบอกว่าความตายเท่านั้นที่รอคอยพวกมัน!
“พวกมันไม่รอดหรอกครับนายหัว คงจะจมน้ำตายอยู่ข้างล่าง”
อัคราไม่ตอบ แววตาคู่คมเจ็บปวดจากการโดนคนรักถึงสองคนรวมหัวกันทรยศหักหลัง ชั่วชีวิตนี้เขาไม่อาจไว้ใจใครได้อีก เพราะแม้กระทั่งเมียรักยังทำร้ายเขาได้ลงคอ!
ตาดำ คนงานเก่าแก่เตือนหลายครั้งว่าเมฆเข้านอกออกในบ้านเขาบ่อยเกินไปในช่วงที่เขาเข้าเหมืองไปทำงาน เขาไม่เคยสนใจคำพูดคนแก่ ตอบตาดำไปว่าเมฆเข้าไปจัดการธุระให้เขา
แต่พับผ่าเถอะ
มันไม่จัดการแค่ธุระเรื่องงานอย่างเดียว แต่จัดการธุระเรื่องส่วนตัวให้เขาด้วย
คงจะซัดกันเมามัน ถึงได้บากหน้าบอกเขาว่าท้อง
สารเลว! ตายเป็นผีเฝ้าป่าไปเลยพวกมึง!
น้ำฝนสองสามหยดตกลงมากระทบผิวแก้มสาก
อัคราแหงนหน้ามองฟ้าไม่ถึงเสี้ยวนาทีฝนชุดใหญ่ตกลงมา เขากับคนงานยืนอยู่ข้างธารน้ำไหลเชี่ยวกราก อันตรายถึงชีวิตหากมีน้ำป่าพัดมาตอนนี้ อาจจะหอบเอาร่างพวกเขาเกือบสิบชีวิตลงไปตายรวมกับไอ้พวกสารเลว
“ถอยกลับไปตั้งหลักกันก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยออกตามหาพวกมัน จัดคนเดินสำรวจเลียบไปตามแนวไหลของลำธารข้างล่าง กูไม่เอาศพพวกมัน แต่จะเอาเงินที่พวกมันขโมยไป กูเอาเงินนั่นไปเลี้ยงเหล้าพวกมึงให้ท้องแตก ดีกว่าปล่อยให้พวกมันเอาเงินกูไปเสวยสุขในนรก!”
“หลังฟ้าสาง ลุงจะจัดคนของเราให้พร้อมออกล่าครับนายหัว” ลุงครามขันอาสาคุมคนงานมาตามหาร่างคนทั้งสอง
อัคราจัดการปืนพกสั้นให้ปลอดภัยต่อการเหน็บไว้บนขอบกางเกงยีน นำคนงานออกจากป่าโดยไม่คิดจะสนใจเมฆกับนวลจันทร์ ว่าพวกมันจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร!
- Writer
