Kabanata 24
944 Words
This is unusual for me and everyone was telling the same thing, na hindi pa ako magaling.
Alam ko sa sarili ko na magaling na ako. May mga bagay lang na hindi ko gusto at nagiging matigas ang ulo ko kina Mama at Papa. Isa na roon ay noong naging kasintahan ko si Francisco. I thought I made the right choice back then. Mabuti na lang at hindi natuloy. At kung iisipin ko nga naman ngayon ay tama nga naman sila.
.
"Hey, love?" Hinawi niya agad ang buhok ko sa mukha at hinaplos lang din ang tainga ko.
I shut my eyes when I felt the gentle caress of his thumb on my ear.
Pinakiramdaman ko ang haplos nang kamay niya sa tainga ko. Umaasa ako na may maririnig at alaala pa akong makikita pero wala na. Kaya minulat ko na ang mga mata ko, at sa nakangiti niyang labi napako ang mga mata ko.
The hearty shape and lust of his lips weakened me. Makailang ulit pa akong kumurap habang nakatitig dito.
When was the last time a man kissed me?
Si Francisco ang huling nahalikan ko. I was drown at first by his kisses and my feelings were uneven.
Kaya naging espesyal ang halik ko sa kanya noon. Akala ko mahal ko siya, pero may mali talaga.
I still stare at his lips, and I can't help it. I even bit my lower lip. Parang gusto kong tikman ang labi niya ngayon.
No, I don't like Lorenzo, but the heck! I want his kiss.
Kaya pumikit lang din ako. I am too embarrass to ask it from him but I am expecting that he can read my mind. Ewan ko ba, pero gusto ko lang maramdaman ang labi niya.
I'm halfway indulging the gentle massage of his thumb on my ear, and I love it. Hanggang sa maramdaman ko na ang paghawak ng kamay niya sa baba ko. Until I felt his chest beneath, and his body came closer to me. I parted my mouth, ready for his kiss, and then I felt it...
The gentle, warm caress of his lips landed on mine.
Tinangap ko agad ang labi niya at naramdaman ko ang init nito.
His tongue came crushing inside me, tasting and nipping all over my mouth. It tasted different to me like I'm floating in the air, and the waves took me out from nowhere. I fisted my hand. Gusto ko sanang haplusin ang dibdib niya at maramdaman ito, pero pinipigilan ko ang sarili ko.
But when his hand came down behind me, I felt the heat in my body.
Gumapang ang init sa buong katawan ko at parang nagising ang kaluluwa ko ngayon.
The kiss went deeper and deeper and bolder. I honestly want to caress his nape. I want to wrap my arms around him. I want to feel his ripped chest. I want more from him, but my hand is still fisted, and my knees are even shaking.
I don't know what feeling this is, but I'm drawn deeper and want more.
Nang bumaba ang isa pang kamay niya sa likod ko ay mas nanghina na akong lalo. But when I felt him hugging me tight I couldn't breath anymore.
This is Lorenzo, for Christ's sake, and we're kissing! My mind knocked at me, and I opened my eyes. I'm on the verge of ecstasy, and my head hits me.
No, this can't be! From my fisted hand, it came unfolded, and I pushed him. I pushed him away with all of my strength.
Natauhan ako at mabilis ko siyang tinulak. Habol ang hininga ko nang maghiwalay ang labi naming dalawa.
I shut my eyes, covered my face, and turned around. I was left breathless and speechless as I walked away from him.
Ano ba, Viola? What am I thinking? Nawala ako sa tamang pag-iisip ko kanina at iba ang gusto kong mangyari. At ngayon na nangyari na ay parang pinagsisihan ko pa.
I kept walking without even looking at where I was heading.
Mas binilisan ko na lang ang hakbang ko hanggang sa mahinto na ako rito.
I saw a very familiar side in between those rocks. Ang malaking hugis na bato na nasa unahang bahagi ay pamilyar sa akin ngayon. Tinitigan ko lang itong wala sa sarili. Naging blanko ulit ang lahat sa akin at parang naiiyak na ako.
"Penelope!" Sigaw ni Lorenzo at nilingon ko agad siya.
He's walking with a heavy footstep towards me, and I stare at him intensely.
Naging anino ang paningin ko sa kanya. Isang matipunong anino na bakas ang lahat na hulma.
I shook my head and darted my stare back on the rocks and back at him again. Hanggang sa naging maaliwalas na ang tingin ko sa mukha niya at kitang-kita ko na ito nang buo.
"Sino ka ba, Lorenzo? At ano ba talaga ang papel mo sa buhay ko?" wala sa sariling tanong ko.
He didn't speak and just stare at me deeply. Makailang ulit pa ang pag-tiim bagang niya habang nakatitig sa akin nang husto.
"Penelope... Let's go back."
Akmang hahawak na sana siya sa braso ko pero umatras ako sa kanya. Tinitigan ko siya at ramdam ko agad ang poot at galit sa puso ko. Umiwas na ako at humakbang na lang din palayo sa kanya. Binilisan ko na ang hakbang ko patungo sa bahay kubo.
Gusto ko ng umuwi. Pakiramdam ko ang daming ala-ala rito sa Isla at ang bigat nito sa dibdib ko.
I am so confused, and it troubled me. After that kiss, I felt dizzy. Pakiramdam ko hindi ako ito at hindi ito ang buhay ko.
.
c.m. louden
- Writer
