Kabanata 20
931 Words
Pabalik-balik pa tuloy ang tingin ko sa kanilang dalawa at hindi ko makita na magkapreho ang mukha nila.
"I've told you that I'm getting married soon, Rain. And here she is... Meet my soon to be wife, Penelope Viola," titig ni Lorenzo sa akin at umiwas na ako.
"Oh, really? Do you love her ba? As in love mo talaga? I remember you were about to marry a year ago noong nasa Mexico pa ako. Siya ba iyon? O bago?" taas kilay na tanong ni Rainbow sa kanya.
"Look at you, Rain. Sa tuwing nagseselos ka lumabas sa bibig mo ang 'kuya'. Where did that stubbornness came from, Rain?" si Ivan sa kanya.
"Oh, shut up kuya! E, saan pa ba ako magmamana kung 'di sa 'yo! You know that I like, Lorenzo. Ba't 'di na lang ako?" Padyak nang mga paa niya sa buhangin rito.
Lorenzo shook his head and the same thing with Ivan. Natatawa silang dalawa samantalang hindi maipinta ang mukha ni Rainbow ngayon. She seems a woman to me. Litaw kasi ang magandang katawan niya at mukha, pero mukhang bata pa nga.
"Pasensya ka na sa kapatid ko, Viola... Gustong-gusto niya kasi si Lorenzo noon pa. Pero huwag kang mag-alala isip bata pa 'yan si Rainbow," si Ivan sa akin.
"Anong bata? I'm already eighteen! I just had my debut for Christ sake, kuya!" reklamo niya kay Ivan.
Napanguso na siya at taimtim na tinitigan ako. Mukhang naiinis siya sa akin ngayon at pinalakihan pa ako nang mga mata niya. Napalunok na tuloy ako at umiwas na.
I don't want to play with her feelings. She's only eighteen, and I can't blame her if she really likes Lorenzo.
"It's okay, Rain. I mean, I'm okay with it," kibit-balikat ko. "You can date Lorenzo, and it's okay. You can take him away from me. It's not a problem," lawak na ngiti ko.
Namilog agad ang mga mata niya at ngumiti na siya sa akin.
"Oh, my goodness! Talaga? I can date Lorenzo for real?" kinang ng mga mata niya.
"Yes, sure, go ahead!" lawak na ngiti ko.
"Did you heard that, kuya? I can date Lorenzo now," lawak na ngiti niya.
"I doubt it," tipid na tugon ni Ivan at napatitig lang ito kay Lorenzo ngayon. Napailing pa siya.
"Why?" Reklamo ulit ni Rainbow at tumayo na siya.
Umupo na agad siya sa tabi ni Lorenzo. May bakanteng upuan sa kabilang banda niya.
"I'll sit here if you don't mind, baby," tugon niya.
Lorenzo chuckled and shook his head. Bahagyang natawa silang dalawa kay Rain. Ako lang 'ata ang hindi at titig na titig lang ako sa bawat kilos niya. I can't be bothered with her drama. Kung gusto niya si Lorenzo, e 'di kunin niya! Mas gusto ko pa 'ata na mangyari ito para matapos na ang plano ko.
Half of the meal was all about Rainbow. Madaldal siya at masaya. Tahimik lang din ako at nakikinig sa kanila. Pagkatapos namin kumain ay nagpasya na muna akong umakyat sa kwarto. Mas gusto ko ang tahimik na mundo. Maingay kasi si Rainbow rito.
I had fun watching the stars in the dark sky. Maaliwas ang langit at maraming butuin ang lahat dito. I have no internet, no phone and I am grounded. I have no credit cards and I only have a few money in my personal bank account. Pero hindi ko naman kailangan ng pera, dahil wala naman akong mabibili rito.
Pinikit ko na ang mga mata ko at dinama ang alat ng hangin sa mukha ko.
"Here..." lambing na boses niya at napamulat na ako.
"Drink it. It will help you feel better." Bigay niya sa camomile tea at amoy ko lang din ito.
"Thank you."
Ininom ko na ito nang hindi siya tinititigan. Hindi ko alam kong paano siya nakapasok sa parteng ito. Obviosly, dumaan siya sa pinto ng kwarto ko. Hmp, iba nga ka naman Lorenzo!
"Talaga bang ipamimigay mo ako sa iba?" bahagyang ngiti niya at inom ng kape nito.
Tumango na ako. "Oo, para naman mawala ka na sa tabi ko," ngiwi ko sabay inom sa tsa-a.
He smirked and stared at me, and I saw it. I rolled my eyes and looked away. Mas tumingala na ako at ang mga bituin sa langit na ang tinititigan ko. Natahimik din kami ng iilang minuto.
"Is there something familiar in the sky?" tanong niya habang nakatingala sa langit.
Bumuntonghininga ako at naningkit pa ang mga mata ko habang hinahanap ang pamilyar na tinutukoy niya. This weirdo beside me is making a conversation and it's okay. Mas maganda nga ito para mawala sa isip ko na kasintahan ko siya at magpapakasal ako sa kanya.
Hell, no! I won't let him win.
"Oh, there it is!" Sabay turo ko sa grupo ng bituin na malayong-malayo rito.
It's next to the biggest one. Makaagaw pansin ang malaking bituin pero ang nasa likod nito ang mas nakuha ang atensyon ko. Hindi ko alam pero kanina ko pa ito tinititigan.
"The biggest one?" tugon niya.
"No, not that one. That big one is an attention seeker. But what captures me is the tiny one behind it. Did you noticed? Ang kinang niya 'di ba? Kakaiba ang kinang niya sa lahat at mas lalong kumikinang pa din siya," ngiti ko habang pinagmamasdan ito.
"Yes, I saw that," buntonghininga niya.
"He's like a knight in a shinning armour," pagpatuloy ko at mas napangiti na ako.
"Yes, I know. . . you have told me same thing three years ago," tindi ng titig niya at napalunok na ako.
.
c.m. louden
- Writer
