Kabanata 19
931 Words
Knight
.
"How are you, hija?" si Mama sa kabilang linya.
"I'm good, Ma," tulalang tugon ko habang nakaupo sa balkonahe ng kwarto ko.
Ang totoo pagod ako. After four days of working with Ivan in doing the hotel landscape and design I am exhausted. Hindi mahirap ito, pero pakiramdam ko hindi ito ang gusto kung trabaho.
I can't get the design correct and it doesn't look right. Palaging iniiba ni Ivan ito at mapapansin ko na lang na tama siya.
"You sounded so tired, anak. Okay ka lang ba? Magpahinga ka muna. You don't have to work so hard on that field, hija. Engr Furtunato is there. You can leave it to him, anak," tugon ni Mama sa kabilang linya.
"Ma... Are you sure I finished this course?" wala sa sariling tanong ko sa kanya.
"Ha? W-What do you mean, hija?"
Nangunot na ang noo ko habang pinagmamasdan ang paglubog nang araw mula sa balkonahe ko.
I'm not sure about myself now. Did I miss something? Was it me? Am I really better? Hay, naku. Ewan ko!
"You know, Ma. I felt lost at times and I don't know why?" buntong-hininga ko at natahimik na siya.
"Anak, you are there to relax and find yourself. Kung naguguluhan ka, hija talk to someone. Huwag mong itago ang lahat sa puso mo. I was actually against this as I don't want you to go onto the same road again, but your Papa was right. Minsan kailangan nating harapin ang lahat sa buhay natin. I know you can do it, anak. I trust you."
Pinikit ko na ang mga mata ko at bumuntong-hininga ulit ako.
"Okay, Ma. Thank you. I will try and don't worry. Matanda na ako, kaya ko na 'to," ngiwi ko sa sarili ko at napanguso na. Tinitigan ko na lang ng mabuti ang araw na papalubog na.
I ended the call and set my worries on the corner. I know this is weird, but I always feel that I am not myself daily here at the resort.
"Lorenzo!"
Ang sigaw nang isang babae ang kumuha sa atensyon ko at napalingon ako sa baba. Tumaas na ang kilay ko nang makita ang mukha niya.
She's the same person who hugged Lorenzo four days ago. I rolled my eyes while staring at them. Nakita agad ako ni Lorenzo at nakatitig na siya sa akin ngayon.
I smirked at him and turned away. I don't care, and I will never care!
Pumasok ako at nag-ayos na sa sarili. We will have our dinner outside in which the staff will prepare something. Engr Ivan Furtunato will be joining us too. Naka-check in siya sa kabilang resort na kung saan nandoon ang trabaho niya. After two hours of doing nothing and just contemplating I came out the room.
As expected nasa labas na sila, sa parteng harden na kung saan nakaharap sa dagat ito. This part is exclusive for us. Although some guest can request as per booking.
Namangha lang din ako sa ganda at ilaw na nasa paligid. The air is so soft and sweet, like I'm on a date. I smile looking at the flowers and the hanging lights on every tree branches. Pero nawala ang ngiti ko nang marinig ang lakas na halaklak ng isang babae rito.
"Oh, my God! I love this, Lorenzo. Thank you," tugon niya.
Nahinto ako at tinitigan lang din ang mukha niya.
Oh, heck! I thought kami lang dito. May pusang bisita pa pala!?
I cleared my throat and they all stared at me. Tumayo na si Ivan at inihanda ang upuan ko. Nakatalikod pa kasi si Lorenzo. Nag-iihaw siya at mukhang patapos na ito.
"Thank you," I said to Ivan and smiled.
Pormal akong ngumiti sa babae na magpahanggang ngayon ay hindi ko pa kilala. Nawala lang din ang ngiti sa mukha niya, pero pekeng ngumiti agad ito.
"Hi? I'm Rainbow." Lahad kamay niya at tinitigan ko ito. But then I can't be rude, so I faked my smile.
"Penelope Viola." Tangap ko sa kamay niya.
"Oh? Viola?" Napako agad ang paningin niya kay Lorenzo na ngayon ay nakatalikod pa.
"It's ready! Hang on," si Lorenzo. Nilapag na niya ang inihaw na niluto sa mesa.
The food looks mouth watering and I am hungry. I don't usually eat dinner as I only drink my green tea. Pero nagbago ang lahat simula nang dumating si Lorenzo sa buhay ko. Wala pa nga'ng isang linggo, pero ang bilis nagbago ng routine ko.
"Hi, love."
Umikot agad siya at binigyan agad ako nang halik sa pisngi. Naupo rin agad siya sa tabi ko. Kaharap pa niya si Rainbow at nakatitig pa ito nang husto sa kanya.
"Okay. Let's eat. Bon appetit!" Tugon niya at napailing na ako.
"Now you're speaking in French?" mahinang tugon ko.
"That's the only word I know in French, love."
Nilapag niya ang kamay sa hita ko at hinaplos lang din ito. Parang kuryente itong dumikit sa balat ko at hindi ko inaasahan ito. Tinangal din agad niya dahil siya na mismo ang naglagay ng pagkain sa plato ko.
"I though you don't eat dinner, Viola? Nagbago na ba?" si Ivan na nakangiti pa.
"She needs to eat, bud. I don't want a very skinny wife-to-be," si Lorenzo sa kanya.
"Oh? Are you two getting married?" biglang tanong ni Rainbow na parang nadismaya.
"Soon, Rain," kindat ni Lorenzo sa kanya.
"Kuya naman eh! Ba't 'di mo sinabi na siya pala? Nakakainis ka!" agad na tugon ni Rainbow at namilog na ang mga mata ko.
The heck, kapatid niya ang bahagharing ito?
.
c.m. louden
- Writer
