“ว่อนเน็ตเลยมึงเอ้ย”
1376 Words
บทที่4
ชุมพลTALK
ผมไม่รู้ว่าเปลวมันพูดเรื่องบ้าอะไรของมันหรอกนะ มันคิดได้ยังไงว่าผมจ้างคนไปรุมโทรมมันจนมันแท้งลูก เรื่องเลวทรามต่ำช้าแบบนั้นผมไม่มีทางที่จะทำแน่นอน ผมคิดว่ามันปั้นน้ำเป็นตัวขึ้นมาเพื่อกลั่นแกล้งผมต่างหากล่ะ
แล้วมันยังบอกว่าผมฆ่าลูกของผมเอง ในเมื่อมันนอนกับไอ้วศินมันก็ต้องท้องลูกของไอ้วศินสิจะมาท้องลูกของผมได้ยังไง
ผมว่ามันจะพยายามพูดให้ผมดูแย่ ผมไม่สนใจหรอก ต่อให้มันพยายามจะใส่ร้ายผมขนาดไหนผมก็ไม่สนใจ
“เอากระดาษหนังสือพิมพ์ตรงนั้นมาหน่อยดิ”
“เอาไปทำไมคะชุมพล”
“เอามารองนั่งสิ รถคันนี้ราคาไม่ใช่ถูกๆ จะให้มาติดสีกูไม่เอาหรอกนะ”
“ค่ะ” เมย์เดินไปหยิบกระดาษหนังสือพิมพ์มาให้ผม ผมปูกระดาษหนังสือพิมพ์กับเบาะ ผมทำหลายชั้นมาก ผมกลัวว่าเวลาผมนั่งแล้วมันจะเปรอะเปื้อนรถราคาแพงของผม
“รีบขึ้นรถสิ”
“ค่ะ” เมย์รีบขึ้นมานั่งบนรถ ผมสตาร์ทรถจากนั้นก็ขับยานพาหนะสมรรถภาพแรงสูงออกจากมหาลัยอย่างรวดเร็ว ผมขับรถมาเรื่อย ๆ รถผมก็ยางระเบิด ไม่ระเบิดล้อเดียวนะระเบิดสี่ล้อเลย
เชี้ยเอ้ย!! ผมหัวเสียมากเลยตอนนี้ ผมค่อยๆลงจากรถ สีติดตามตัวเต็มตัวไปหมด ล้างก็ไม่ออก ผมฟึดฟัดอย่างอารมณ์เสีย สีก็เหนียวผมถึงขั้นเอากระดาษหนังสือพิมพ์รองนั่ง กะว่ากลับบ้านจะให้พวกแม่บ้านช่วยทำความสะอาดร่างกายให้ ถ้าผมทำเองผมคงไม่สามารถเอาสีออกหมดได้เป็นแน่
“เชี้ยเอ้ย!!มีคนแกล้งกูแน่ ๆ เลย” ผมสบถพร้อมกับแกะกระดาษหนังสือพิมพ์ที่มันติดสีติดตามก้นผม ตอนนี้ผมเหนียวเหนอะหนะไปทั้งตัว ส่วนผมของผมก็ติดสีเหนียวติดหนึบมาก ผมไม่รู้ว่าสีที่ติดหัวของผมมันจะออกหรือเปล่า เพราะมันติดเยอะมากผมกลัวว่ามันจะไม่ออก
“พลค่ะ เมย์เหนียวตัวไปหมดเลย” สภาพเมย์ตอนนี้ดูไม่ได้เลย ผมยาวๆคงเอากลับคืนมาไม่ได้แน่ ๆ สีน้ำมันมันติดเหนียวติดทนด้วยสิ
“กูก็เหนียว ลงมาเลย กูจะไปโบกรถ”
“ค่ะ” ผมโบกมือเรียกแท็กซี่คนแล้วคันเล่า แม่งก็ไม่มีใครจอด คงเห็นสภาพผมเละเทะมากแน่ ๆ เลย ไม่ว่าจะรถอะไรไม่จอดให้ผมสักคน ผมเริ่มอารมณ์เสียมากกว่าเดิม
“พลค่ะ ทำไงดีเมย์กลัวล้างสีไม่ออก” คำพูดของเมย์ยิ่งทำให้ผมที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม
“เอาน้ำมันสน ทินเนอร์มาล้างเหมือนอีเปลวบอกนั่นแหละ” ผมพูดอย่างใส่อารมณ์ ผมยิ่งอารมณ์เสียกับเรื่องสีเรื่องรถ ผมก็ต้องมาอารมณ์เสียกับผู้หญิงที่เป็นคู่ขาของผมอีก
“เมย์ไม่ทำหรอก” เธอกอดอกทำหน้าหงิกงอพร้อมกับทำท่าทางไม่พอใจ
“แล้วแต่มึงแล้วกัน” ผมพูดอย่างไม่ยี่หระ
“พลอ่ะ” เธอค้อนผมทันที ผมโบกรถอยู่นานมาก แต่ไม่มีใครจอดรับเลย
“ไอ้พวกแท็กซี่กูจะโทรแจ้งให้หมดเลย ปฏิเสธผู้โดยสารดีนัก” ผมตะโกนอย่างโมโห
แหง๊นนนนนน~~แหง๊นนนนนนนน
เสียงรถหน้าตาประหลาดวิ่งผ่านมา ควันขโมงราวกับรถขายไก่ย่าง หน้าตาของมันประหลาดจริง ๆ นะครับ มันเป็นรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้าง มอเตอร์ไซค์ก็เหลือเพียงแค่โครงรถไม่มีหน้ากากใส่ให้มัน เอาวะ ในเมื่อเลือกไม่ได้ผมคงต้องเสี่ยงนั่งรถคันนี้ดู ผมรีบโบกจอดข้างทางทันที ขอแทนพี่เขาว่าพี่ดำแล้วกัน
“พี่ครับจอดหน่อย”
“ว่าไงไอ้น้อง เรียกพี่มาจอดแบบนี้อยากหลับกลางอากาศเหรอ?” พี่ดำจอดรถพร้อมกับทำท่าทางกวนตีนผมหน่อยๆ หุ่นของแกแบบขี้ยามากๆ แล้วก็กวนตีนอีกต่างหาก ถ้าไม่ติดว่าต้องการความช่วยเหลือ ผมจะให้พี่เขาลิ้มลองรองเท้าเบอร์ 42 ของผมสักครั้ง
“พี่ช่วยไปส่งผมที่หมู่บ้าน$$หน่อยได้ไหมครับ?”
“หมู่บ้านนั้นมีแต่หมู่บ้านคนรวยไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ครับ”
“พี่ไม่ไปหรอกครับ ที่นั้นมีแต่บ้านคนรวย พี่กลัวยามด่าเปิงออกมา”
“ห้าพัน” ผมยื่นข้อเสนอเป็นเงินให้พี่เขา เผื่อพี่เขาจะใจอ่อนและยอมไปส่งผม ถ้าพี่เขาไม่ไป ผมก็คงจะโทรหาแม่ ให้แม่มารับ แต่ผมรอไม่ไหวผมไม่อยากรอนานขนาดนั้น กว่าแม่จะมาผมก็คงติดสีจนล้างไม่ออกแล้ว
“ไม่ไปหรอกครับ” แกพูดพร้อมกับไหวไหล่ ผมรู้ว่าแกอยากได้มากกว่านั้น ดูจากสภาพแกแล้ว แกคงของขาดแกต้องการเงินเยอะกว่านี้เพื่อไปเติมของแน่นอน ผมไม่ได้ดูถูกนะแต่ท่าทางและหุ่นของแกมันไปทางนั้นจริงๆ
“1หมื่น”
“ไม่ไปครับ”
“2 หมื่น”
“ขึ้นมาเลยครับ” โธ่! นึกว่าจะแน่ สุดท้ายก็แพ้เงินอยู่ดี ผมรีบโดดขึ้นรถทันที อยากอาบน้ำจะแย่แล้ว
“ขึ้นมาสิเมย์”
“รถอะไรก็ไม่รู้เมย์ไม่นั่งเหรอก” เธอพูดพร้อมกับเสหน้ามองอย่างอื่น เธอทำน่าหยิกงอกอดอก เฮ้อ! ผมล่ะรำคาญจริงๆ
“งั้นมึงไม่ต้องไป ไปเลยพี่” ผมพูดกับพี่ดำ ในเมื่อเธอไม่ต้องการไปอันนี้ก็แล้วแต่เธอ
“ไปก็ได้” เมย์พูดอย่างไม่เต็มใจนักแต่ก็ขึ้นมานั่งบนรถแต่โดยดี
แง๊นนนนนนนนนน~~แง๊นนนนนนนนนน
เมย์ขึ้นมานั่งข้างผม สภาพผมกับเธอดูไม่ได้เลยตอนนี้ กรรมจริงๆ เละเทะไปหมดทั้งตัว ผมให้พี่ดำบึ่งมาบ้านเลย ขนาดยามหน้าหมู่บ้าน ยังจำผมไม่ได้ กรรมไหมล่ะ
สีแดงสดราวกับโดนตีเลือดท่วมตัว บ้านผมอยู่ท้ายซ้ายบ้านหลังใหญ่ราคาหลายสิบล้าน พ่อกับแม่ผมรวยมากก
“นี่เงินครับ ขอบคุณนะที่มาส่ง” ผมยื่นเงินให้พี่ดำ
“โอ้ยยยยย คุ้มเกินคุ้ม”
“ไปกันเถอะเมย์” ผมกดออดหน้าประตูรั้วรัวๆสักพักแม่บ้านก็มาเปิด ผมฟึดฟัดอารมณ์เสียหน้าประตู เมื่อแม่บ้านมาเปิดช้าไม่ทันใจผม
“ว้ายย!คุณชุมพล ทำไมมีสภาพแบบนี้คะ”
“ช่วยล้างตัวให้กูที” ผมเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเมย์ แม่นั่งหน้าเศร้าๆอยู่บนเก้าอี้ ก่อนจะปรับสีหน้ายิ้มแย้มให้ผม
“แม่เป็นอะไร?”
“เปล่าหรอก ไปโดนใครแกล้งมาล่ะ”
“อีเปลวมันทำผม”
“หนูเปลวจะทำแบบนั้นทำไมล่ะลูก หนูเปลวออกจะน่ารัก”
“มันบ้าไงครับ”
“ทุกคนช่วยชุมพลล้างตัวที”
แม่หันไปสั่งแม่บ้าน สรุปวันนั้นผมแสบผิวไปหมด เพราะพวกแม่บ้านช่วยกันขัดสีออกจากตัวผม ผมก็ถูกตัดเป็นทรงสกินเฮด เมย์ก็เหมือนกันสภาพดูไม่ได้เลย ผมล่ะแค้นอีเปลวยิ่งนัก
ติ้งๆ
เสียงใลน์ผมมันดังรัว ๆ ผมกดดูเป็นคริปผมที่กำลังมีอะไรกับเมย์ งานงอกไหมล่ะครับ อีเปลวนรกมันเล่นผมแล้ว ว่อนไปหมดเลยทีนี้
“มึงใช่ไหมพล”
“มึงแน่ๆ”
“มึงโง่จริง ทำไมถึงได้ไปทำกันในห้องนั้นวะ
“กูว่ามึงแน่ๆเลย ใช่ไหมมึงตอบกูสิ”
“ว่อนเน็ตเลยมึงเอ้ย”
“เด็ดสุดห้องน้ำในตำนาน555!”
“ความมันไม่ปราณีใครจริงๆเลยว่ะ ตอนนี้ข่าวมึงดังเพราะคลิปมึงว่อนเน็ต มึงฉาวโฉแน่ๆไอ้พลเอ้ย”
“ไม่น่าเลยมึง”
“อีเปลว!!!” ผมสบถออกมาดังๆ อย่างโมโห
- Writer
