'ฉันมีความสุข ฉันก็ต้องยิ้มเป็นธรรมดาซิ" หมอไฮน์เอ่ย
"หมอมีความสุข ดูแก้วซิ ระบมไปหมดเลย"
"แล้วเธอรักฉันหรือเปล่า" หมอไฮน์เอ่ย
"รักค่ะ แก้วรักหมอ"
แก้วใสลุกขึ้นเดินมานั่งลงบันตักของหมอไฮน์ก่อนกอดคอเขาด้วยแขนทั้งสองข้างพรางกดจูบลงบนแก้มของเขา
"อ้อนอีกแล้วนะ" หมอไฮน์เอ่ย
"แก้วไม่อ้อนหมอ แก้วจะไปอ้อนใครล่ะค่ะ"
"อยากได้อะไร หื้ม!"
"ไม่ได้อยากได้อะไรค่ะ แก้วแค่อยากกอดหมอเฉยๆค่ะ" แก้วใสเอ่ย
"งั้นป้อนข้าวฉันหน่อยได้มั้ย ฉันก็อยากอ้อนเมียฉันบ้าง" หมอไฮน์เอ่ย
"ได้ค่ะ"
แก้วใสตักข้าวคำแล้วคำเล่าป้อนหมอหนุ่มในขณะที่ยังนั่งอยู่บนตักของเขาแบบนั้นจนกระทั่งอิ่ม
"ฉันต้องไปตรวจคนไข้แล้ว เดี๋ยวฉันให้คนขับรถมารับนะ" หมอไฮน์เอ่ย
"แก้วกลับบ้านเองได้ค่ะหมอ หมอไม่ต้องเป็นห่วง"
"ฟ่อดดด!!! ถึงแล้วโทรหาฉันนะ"
หมอไฮน์เดินจูงมือแก้วใสมาส่งขึ้นรถของบ้านเขาก่อนจะแก้วใสจะโบกมือลาหมอแล้วรถค่อยๆแล่นออกไป
ระ
