ทุกครั้งผมจะระงับอารมณ์ไม่อยู่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมีอาการแบบนี้ ทุกครั้งที่ผมเห็นแก้วใสร้องไห้ ผมจะมีอาการนี้เกิดขึ้นจนระงับตัวเองไม่ได้ ผมทรุดนั่งลงบนโซฟาก่อนมองเลือดสีแดงสดที่ไหลออกจากมือที่ถูกแก้วแตกบาดด้วยสายตาเรียบนิ่ง ผมนั่งมองอยู่แบบนั้น ใบหน้าหวานๆของสาวลูกครึ่งอย่างแก้วใสลอยวนเวียนในหัวของผมตลอดเวลา
“ฉันจะไม่ยอม ให้เธอไปเป็นของใคร แก้วใส!!!!”
เหล้าราคาแพงถูกยกดื่มรวดเดียวหมดแก้วจากชายหนุ่ม น้ำตาหยดเล็กๆไหลรินออกจากสายตาคู่คมพร้อมใบหน้าเรียบนิ่ง
โรงพยาบาลมิวนิก
ก๊อกๆๆแอ๊ดด!! ประตูห้องพักแพทย์ของหมอไฮน์ถูกเปิดออกโดยหญิงสาวใบหน้าหวานของสาวลูกครึ่ง เมื่อเธอมาตามที่หมอไฮน์ส่งข้อความไปหา
“หมอมีอะไรกับแก้วอีกค่ะ” แก้วใสเอ่ย
“นั่งก่อนซิ ฉันแค่อยากคุยด้วย” หมอไฮน์เอ่ย
“มือหมอ ไปโดนอะไรมาค่ะ ทำไมพันแผลแบบนั้น”
“ไม่มีอะไรหรอก .. ออกไปคุยข้างนอกได้มั้ย ที่นี่ไม่สะดวกเลย”หมอไฮน์เอ่ย
