บทที่ 22 ตอดเล็กตอดน้อย NC++

2539 Words

ผิวน้ำสั่นไหวยามที่สองร่างเหนือผิวน้ำขยับตัว ร่างแกร่งของเฉินเฟยหยางพาตัวจ้าวเสวี่ยซินขึ้นนั่งโขดหินใกล้ ๆ แล้วโถมตัวตามเข้ามาหา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วภายในหนึ่งลมหายใจ กว่านางจะตั้งสติได้ก็เมื่อลมหายใจอุ่นร้อนรดบนใบหน้า ตามมาด้วยคำพูดคำจาชวนคิดไม่สื่อจากพ่อพระเอกตัวร้าย “ทำคุณงามความดีไว้มากมาย ต้องได้รับรางวัลบ้างใช่หรือไม่” “มะ..อุ้บ” ร่างเล็กถูกรวบเอวและแผ่นหลังเข้ามาหา ก่อนที่ริมฝีปากอวบอิ่มจะถูกรุกล้ำ แรงจูบดุดันราวกับสัตว์หิวโหยกอบโกยความหวานฉ่ำจากโพรงปากหวาน มือใหญ่เลื่อนกุมท้ายทอยดันใบหน้างดงามให้ยิ่งแนบแน่น มือเล็กยกดันแผงอกแกร่งต้องการประท้วง ทว่าเขายิ่งกอดรัดนางแน่นขึ้นจนส่วนหนุ่มหยุ่นทั้งสองแนบชิดไปกับร่างหนา “อืออ ทะ..ท่านแม่ทัพ อื้ม หายใจไม่ออก อืออ ” สัมผัสนุ่มนิ่มเนียนละเอียดเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าโหยหาในบางครั้ง สตรีเพิ่งพ้นวัยปักปิ่นในครานั้นเติบโตขึ้นเป็นหญิงงามล่มเมื

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD