ดวงตะวันคล้อยลาลับจากฟ้าแทนที่ด้วยดวงจันทร์ส่องประกายยามพรบค่ำ แสงของจันทร์ถูกบดบังด้วยใบไม้หนาทึบเรียงตัวแน่นขนัดทั้งสองช่วงทาง เท้าเล็กจ้ำเดินไปยังลำธารใสตามคำบอกของเฉียนยี่ หลายวันมานี้มีเรื่องให้นางคิดในหัวมากมาย การได้อาบน้ำให้สบายตัวถือเป็นการคลายความเครียดอย่างหนึ่ง
จ้าวเสวี่ยซินเดินเข้ามาได้ถึงครึ่งทาง บรรยากาศเงียบเฉียบไร้เสียงสิ่งมีชีวิต กระทั่งเสียงแมลงนางยังไม่ได้ยิน ถามว่าเป็นสัญญาณที่ดีหรือไม่ นางตอบได้อย่างไม่ลังเลเลยว่าดียิ่ง! แต่เดิมจ้าวเสวี่ยซินเป็นคนกลัวสัตว์หน้าตาไม่น่าอภิรมย์ทุกชนิดหากให้ยกตัวอย่างขึ้นมาคงมีมากมายนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็น สัตว์ตระกูลที่มีขาต่อเป็นข้อ ๆ สัตว์เลื้อยคลานไม่มีขา แมลงปีกแข็งแมลงปีกอ่อน นางล้วนหวาดกลัวทั้งสิ้น
“ในยุคจีนโบราณ สัตว์เหล่านั้นอยู่กันอย่างสงบเพียงนี้เชียว ไม่ใช่ว่าในป่าควรมีสัตว์น่ากลัวอย่างจำพวกสัตว์เลื้อยคลานงั้นรึ แม่น้ำเองก็
