รักแรก แลกรัก (ประทีป พลอยใส)

บทที่ 9

“น้องพลอยชอบส้มตำมากเลยเหรอครับ” ประทีปถามตอนที่เห็นเธอตักเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ถึงกรอบหน้าจะเต็มไปด้วยเหงื่อเพราะความเผ็ดของส้มตำ แต่เธอก็สู้ไม่ถอย

“ชอบมากที่สุดเลยค่ะ ด้าเคยแนะนำให้พลอยไปแต่งงานกับพ่อค้าส้มตำ เขาจะได้ตำให้พลอยกินทั้งวัน”

“แค็ก ๆ” เสียงประทีปสำลักน้ำเพราะคำพูด ‘ตำ’ กับ ‘กินทั้งวัน’ สำหรับผู้ชายอย่างเขาแล้ว มันคิดดีไม่ได้เลย

“พี่ทีปเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” พลอยใสรีบย้ายมานั่งข้าง ๆ พร้อมทั้งลูบหลังเขาอย่างเบามือ

“ไม่เป็นไรครับ” จะพูดได้อย่างไรว่าตอนนี้เขาคิดไปไกลกับคำว่า ‘ตำ’

“งั้นกินต่อนะคะ” พลอยใสกลับไปนั่งที่ของตัวเอง ส่งยิ้มหวานไปให้เขาอีกครั้งก่อนจะลงมือกินกันต่อ

“เดี๋ยวเราไปทำเล็บต่อนะคะ”

“ครับ ได้ครับ” วันนี้วันหยุด อย่างน้อยไม่ต้องอยู่คนเดียวก็ทำให้ประทีปรู้สึกดีขึ้น ไม่จมปลักกับความรู้สึกเดิม ๆ สิ่งที่เขาทำวันนี้เป็นสิ่งใหม่ ๆ ที่เขาแทบไม่เคยทำมาเลย และไม่เคยคิดจะทำ

ร้านทำเล็บของพลอยใสมีบริการสปาเท้า สปามือ ซึ่งเธอเลือกบริการนี้ให้ประทีป ส่วนตัวเองก็นั่งให้เด็กในร้านทำเล็บบนเก้าอี้ข้าง ๆ เขา ที่นั่งเอนหลังสบายสามารถนอนหลับได้เลยถ้าอยากพักผ่อน

“เจ็บบอกได้นะคะ” พนักงานสาวทั้งสองบอกประทีปเมื่อพวกเธอลงมือขัดเล็บเท้าและเล็บมือให้ประทีป

“ครับ” ประทีปรับคำพร้อมทั้งยิ้มอย่างสุภาพให้ทั้งสองสาว พวกเธอนึกชื่นชมชายหนุ่มคนสนิทของเจ้าของร้าน ปกติไม่เคยเห็นคุณพลอยใสพาผู้ชายมาด้วย ทำไมวันนี้ถึงพามาได้ ดูแล้วน่าจะเป็นคนสำคัญ

“พลอยจะทำสีแบบนี้ พี่ทีปว่าสวยไหมคะ” พลอยใสยื่นสีและตัวอย่างของเล็บมาให้เขาดู

“สวยครับ ที่จริงสีไหนก็สวยนะครับ นิ้วน้องพลอยสวย” คำพูดพร้อมทั้งรอยยิ้มถูกส่งไปถึงคนถาม แต่คนไม่ถูกถามที่กำลังขัดเล็บให้ประทีปถึงกับเขินแทน

“ขอบคุณค่ะ” พลอยใสยิ้มหวานพร้อมทั้งยื่นสีที่ต้องการให้พนักงาน ซึ่งพนักงานได้แต่อมยิ้มเพราะแก้มแดงของเจ้านาย ทำท่าไม่เขิน แต่ใคร ๆ ก็มองออกว่าคุณพลอยเขิน

“นุ่น เอาสีนี้นะ”

“ค่ะคุณพลอย” นุ่นมองสีที่เจ้านายสาวเลือก อมยิ้มให้กับทั้งสอง ใช่คนนี้ไหมที่ไปเปิดโรงแรมอยู่ด้วยกัน จนเธอต้องเอาผ้าไปให้ถึงโรงแรม

“เจ็บไหมคะพี่ทีป”

“ไม่เลยครับ สบายดี”

“ดีแล้วค่ะ ครั้งแรกพลอยกลัวพี่ทีปเจ็บ แล้วจะไม่กล้าทำอีก” ทำไมแต่ละคำพูดของพลอยใสพาให้เขาคิดลึกตลอด หรือเพราะของขาด ช่วงนี้เลยทำให้เขามองหรือฟังอะไร เป็นได้คิดไปถึงแต่เรื่องนั้นอย่างเดียว

สองเดือนผ่านไป

ช่วงเวลาสองเดือนที่ผ่านมานี้ภาคให้ประทีปทำงานอย่างหนัก ซึ่งประทีปรู้ดีว่าภาคอยากให้เขาหมกมุ่นกับงานเพื่อจะได้ลืมเรื่องของพิมมาดา อีกอย่างคือภาคอยากให้เขาอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี ผู้ชายวัยสามสิบที่ไม่มีทรัพย์สินอะไรเลย แล้วแบบนี้จะไปดูแลใครได้

สองเดือนมานี้ใช่ว่าเขาจะลืมได้สนิท หลายต่อหลายครั้งใจก็คิดไปถึงพิมมาดา แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่มีเธออยู่แล้ว

ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

ประทีปหันไปสบตากับผู้หญิงคนหนึ่ง ท้องของเธอใหญ่ขนาดนี้ น่าจะท้องได้สักห้าถึงหกเดือนได้แล้ว เขาเดินเข้าไปรับบัตรคิวแล้วก็เดินออกมาห่าง ๆ ไม่อยากมองเห็นสองคนนั้นเลย

“ไอ้ทีป มึงเป็นอะไร” ภาคเดินไปซื้อของกินอีกหลายอย่างให้รริดา เธอไลน์มาหลังจากรู้ว่าเขาอยู่ที่ห้าง พอเดินกลับมาก็เห็นลูกน้องคนสนิทนั่งหน้าซีด

ประทีปหันไปทางสองคนนั้นอีกครั้งแต่ไม่เห็นทั้งสองคนนั้นแล้ว ภาคมองพฤติกรรมของลูกน้องที่ตอนนี้มันดูแปลกไปมาก ไหนจะเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มกรอบหน้านั่นอีก

“ทีปเจอพิมพ์” เสียงของประทีปเบาจนภาคแทบไม่ได้ยิน แต่ก็ยังได้ยิน ผู้หญิงที่ประทีปรักมาถึงสิบปี

“แล้วไง” เจอแล้วไง ในเมื่อเลิกรากันไปแล้ว

“เธอท้อง” ประทีปพูดเสียงสั่น

“มึงคิดว่าลูกมึง?” ภาคถามพร้อมทั้งขมวดคิ้ว

“เปล่าครับ ทีปป้องกันตลอด พิมพ์บอกยังไม่อยากท้อง เฮีย แสดงว่าพิมพ์เขามีคนอื่นมานานแล้วสิครับ ทีปเลิกกับเขาแค่สองเดือน ตอนนี้ท้องเขาโตมาก ทีปว่าน่าจะไม่ต่ำกว่าห้าหรือหกเดือน” ประทีปพูดไปด้วยปากสั่นไปด้วย ภาคเห็นอย่างนั้นก็อดสงสารลูกน้องไม่ได้

ประทีปคนรักเมีย สุดท้ายกลับโดนเมียทำร้ายขนาดนี้ บางทีเขาก็อยากจะถามผู้หญิงคนนั้นนะ ว่าจิตใจทำด้วยอะไรถึงได้ใจดำขนาดนี้ อดมื้อกินมื้ออยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ยังไม่มีอะไร แล้วอะไรดลใจให้คนเราหลงคนที่มาใหม่ได้เร็วขนาดนั้น ทรัพย์สินเงินทอง หน้าที่การงาน หรือความใกล้ชิด

แต่มันก็ไม่สำคัญแล้วว่าเพราะอะไร คนเราเลิกรักกันได้ไม่ผิด แต่อย่าทำร้ายกันก็พอ

“ไอ้ทีป เขาเลิกกับมึงไปแล้ว มึงจะเสียใจทำไมวะ”

“ทีปรักเขามาสิบปีนะครับเฮีย เขาคือผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่ทีปรัก สองเดือนมันยังลืมไม่ได้หรอกครับ”

ภาคฟังอย่างตั้งใจ เขารู้ดีว่าความรักที่ประทีปมีให้เมียรักนั้นมากมายขนาดไหน พนักงานจบใหม่เงินเดือนเพียงไม่กี่หมื่น นอกจากจะต้องหาเลี้ยงตัวเองแล้ว ยังต้องเลี้ยงแฟนส่งแฟนเรียนปริญญาโท ปริญญาเอก แต่สุดท้ายเขากลับทิ้งมันจนเหลือแต่ตัว

“ทีป แล้วมึงจะเจอคนที่ดีกว่าผู้หญิงคนนั้น มีคนดีที่มึงคู่ควร มึงเชื่อกู วันข้างหน้ามึงจะขอบใจวันนี้ที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งมึง” ภาคตบบ่าของประทีปอย่างแรงเพื่อให้มันได้สติ