บทที่ 8
1100 Words
พลอยใสมองทรงผมใหม่กับสีผมของประทีปแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ ทำผมแล้วเขาหล่อขึ้นเป็นกองจริง ๆ พนักงานในร้านต่างมองหนุ่มหล่อ คนที่เจ้าของร้านอย่างพลอยใสลงทุนแปลงกายให้ด้วยตนเอง ดูแล้วคงไม่ใช่ลูกค้าธรรมดา เพราะไม่เคยเห็นเจ้านายสาวลงทุนทำผมให้ใครมาก่อน
“พี่ทีป พลอยหิวแล้ว วันนี้ไปกินข้าวกัน เลี้ยงข้าวพลอยหน่อยนะคะ ยืนทำผมให้พี่ทีปตั้งนาน ปวดขาปวดแขนหมดแล้ว” พลอยใสกล่าวอย่างอ้อน ๆ
“ไปสิครับ น้องพลอยอยากกินอะไร”
“ส้มตำได้ไหมคะ พลอยอยากกิน” พลอยใสที่อยากกินส้มตำมาหลายวัน โทร.ไปชวนเพื่อนสาวทั้งสองก็ไม่มีใครไป แบบนี้แหละได้ผัวแล้วลืมเพื่อน
“ครับ ได้ ๆ ทีปกินได้หมดแหละ เชิญครับ” ประทีปบอกพร้อมทั้งผายมือให้พลอยใสเดินไปก่อน
“อย่าทำเหมือนพลอยเป็นเจ้านายสิคะ พี่ทีปเป็นพี่พลอยนะคะ” พลอยใสพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาสุภาพกับเธอเกินไป ทั้ง ๆ ที่อายุมากกว่าเธอตั้งห้าปี
“คือ ทีปชินที่ต้องบริการ อีกอย่างน้องพลอยก็เป็นน้องเฮียชวี เฮียเป็นเหมือนเจ้านายทีป” ประทีปบอกเหตุผล เขาไม่อยากยกตนเสมอเธอ เพราะรู้ว่าเขากับเธออย่างไรเสียก็คนละชั้น
“ถ้าแบ่งแยกกันขนาดนี้ก็ไม่ต้องกินแล้วค่ะ นี่พี่ทีปดีกับพลอยเพราะเห็นว่าเป็นน้องพี่ชวี เป็นเพื่อนยัยด้าใช่ไหมคะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับน้องพลอย” ทั้งสองคนยังงอนง้อกันอยู่แถว ๆ ประตูร้าน
“ถ้าไม่ใช่ก็ทำตัวตามสบายสิคะ คิดว่าพลอยเป็นน้องหรือเป็นเพื่อนก็ได้” พลอยใสตรงเข้าไปกอดแขนชายหนุ่ม
“ได้ครับ” ประทีปถึงกับเกร็งไปทั้งร่าง เพราะเขาไม่เคยโดนผู้หญิงคนอื่นกอดแขนมาก่อนนอกจากพิมมาดา แต่แปลกที่ความรู้สึกครั้งนี้กลับไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ ก่อนหน้านั้นถ้ามีผู้หญิงมาทำแบบนี้ เขาจะรีบสลัดออกทันที
แต่ตอนนี้ร่างกายเขาไม่มีใครเป็นเจ้าของอีกแล้ว เพราะอย่างนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะให้พลอยใสกอดแขน ตอนนี้ร่างกายนี้เป็นของเขาเท่านั้น เขาจะให้ใครทำอะไรมันก็เป็นสิทธิ์ของเขา
“น้องพลอยกินเผ็ดได้เหรอครับ”
“กินได้สิคะ กินปลาร้าได้ด้วยค่ะพี่ทีป”
“จริงเหรอครับ ดูหน้าตาไม่ให้เลยนะครับ” ประทีปพูดตอนที่มือเลื่อนมาจับมือพลอยใสอย่างระวัง เดินกอดแขนเขา เธออาจจะเดินไม่ถนัด เขากลัวเธอจะล้มเอาได้
“หน้าตาพลอยเป็นยังไงเหรอคะ” พลอยใสเอ่ยถาม เพราะคนชอบคิดว่าเธอทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
“พูดได้เหรอครับ” ประทีปเอ่ยถามตอนที่ทั้งสองอยู่ในร้านอาหาร ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้คนจะมองเขาเยอะขนาดนี้ มีอะไรแปลกประหลาดบนใบหน้าเขาหรือเปล่า
“พูดได้สิคะ พลอยอยากรู้”
“หน้าตาน้องพลอยดูเป็นคุณหนูมาก ไม่น่าจะกินอะไรแบบนี้ได้ หน้าตาดูเรื่องมาก เอาแต่ใจ งอแง เป็นเด็กไม่รู้จักโต”
“พอก่อนค่ะพี่ทีป ถ้าจะพูดขนาดนี้ ลากพลอยไปตบกลางสี่แยกดีกว่าค่ะ” พลอยใสย่นหน้าให้เขา แกล้งงอนเขาแหละ รู้ว่าเขาพูดเล่น
“ทีปพูดเล่น ตอนเจอหน้ากันครั้งแรกคิดแบบนั้นจริง ๆ นะครับ ตอนนี้รู้แล้วครับว่าน้องพลอยเป็นคนน่ารัก” คำว่า ‘น่ารัก’ ที่พลอยใสฟังมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ครั้งนี้กลับใจเต้นแรง
“ค่ะ ทราบค่ะ” พลอยใสยิ้มหวานให้เขาอีกครั้ง
“ทราบอะไรครับ”
“ทราบว่าน่ารักไงคะ เมื่อก่อนมีคนชม พลอยก็จะอายนะคะ แต่ตอนนี้เวลามีคนชม พลอยก็แค่ตอบว่า ทราบค่ะ” พลอยใสพูดพร้อมทั้งใช้มือเกี่ยวผมทัดหู เรียกเสียงหัวเราะจากประทีป นอกจากพลอยใสจะเป็นคนน่ารักแล้ว เธอยังเป็นคนตลกและอารมณ์ดีด้วย
“พี่ทีปเป็นอะไรคะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น” พลอยใสเห็นท่าทีของประทีปทำหน้าตาแปลก ๆ แล้วยังหันซ้ายหันขวา
“ทีปรู้สึกว่ามีคนมองหน้าเยอะมากเลยครับ มีอะไรติดหน้าทีปหรือเปล่า” ประทีปเอ่ยถามพลอยใสพร้อมทั้งลูบหน้าตาของตัวเอง
“ไม่มีนี่คะ เดี๋ยวนะ พี่ทีปอยู่นิ่ง ๆ ก่อนค่ะ ยื่นหน้ามาหาพลอยหน่อย” พลอยใสบอกให้เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอที่นั่งอีกฝั่งของโต๊ะอาหาร หญิงสาวยื่นมือไปหยิบอะไรบนใบหน้าของชายหนุ่ม
“อะไรติดหน้าทีปครับน้องพลอย”
“ไม่มีอะไรติดเลยค่ะ พลอยเห็นแต่ความหล่อ ว่าจะหยิบออกมาเก็บสักหน่อย แต่หยิบไม่ได้เลย ความหล่อยังกระแทกตาพลอยจนจะแตกแล้วเนี่ย” พลอยใสพูดพร้อมทั้งจับปลายคางของชายหนุ่มหันไปมาอย่างหยอกล้อ
“น้องพลอย อย่าล้อทีปเล่นสิครับ” ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเขินกับคำพูดหยอกล้อของเธอ
“ไม่ได้ล้อ วันนี้พี่ทีปหล่อจริง ๆ ค่ะ ไม่แปลกหรอกที่สาว ๆ จะมอง ไม่ใช่แค่สาว ๆ นะคะ หนุ่ม ๆ บางคนยังมองเลย เอ...หรือพลอยควรจะถ่ายรูปพี่ทีปลงโพรโมตร้านให้พลอยดี สงสัยจะได้ลูกค้าผู้ชายเพิ่มมากขึ้น”
พลอยใสพูดไปด้วยกดเลือกเมนูอาหารบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปด้วย ร้านค้าเดี๋ยวนี้ไม่ต้องเปิดเมนูหรือรอพนักงานมารับออร์เดอร์ให้ยุ่งยาก ทุกอย่างสามารถทำออนไลน์ได้หมดแล้ว แค่กดยืนยัน รายการอาหารก็ไปโผล่ในห้องครัวเรียบร้อย
“ทีปไม่กล้าหรอกครับน้องพลอย”
“พลอยล้อเล่น ไม่เอาพี่ทีปไปขายหรอก เดี๋ยวคนมาแย่งพลอยพอดี ช่วงนี้พลอยยิ่งไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย ได้พี่ทีปมาเป็นเพื่อนสนุกดี เหมือนมีเพื่อนสาวของตัวเอง” พลอยใสยิ้มหวานส่งไปอีกครั้ง เธอชอบคุยกับประทีปเพราะเขาเป็นคนอารมณ์ดี ฉลาด ถึงช่วงนี้จะเป๋ ๆ ไปบ้างเพราะเรื่องความรัก แต่เธอเชื่อว่าประทีปคนนี้จะสดใสสว่างจ้ายิ่งกว่าพระจันทร์เดือนเพ็ญในอีกไม่นาน
- Writer
