บทที่ 5 เข้าหอ

2077 Words

ใจดวงน้อยระส่ำเต้นรัว อ้อมกอดที่พ่อแม่ส่งเข้าหอยังมิคลาย เธอกลอกตาไปมามองร่างหนาที่ปิดประตูห้องหอลง ทั้งคู่สบตากัน... “เอ่อ...” แพตตี้อ้ำอึ้ง เธอลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูก นอกจากจูบแรกที่ให้เขาไป เธอก็ไม่เคยเรื่องอย่างว่าเลย แถมก่อนจะเข้ามาในห้องหอ คุณตาของเธอก็บอกอยากได้เหลนก่อนตายอีก แต่ท่านยังแข็งแรงไม่น่าห่วงสักเท่าไร ก็เลยไม่อยากรีบร้อน “ฉันขอตัวไปอาบน้ำนะคะ” เธอรวบรวมความกล้าเอ่ยออกมาในที่สุด “โอเค...” เจ้าบ่าวหมาด ๆ ก็เกร็งเช่นเดียวกัน ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ความรู้สึกช่างต่างกันมากมาย เพราะหลังจากนี้เขาก็ไม่สามารถเที่ยวได้อีกตามเคย พอคิดว่าทั้งชีวิตหลังจากนี้จะมีแค่เธอคนเดียวชายหนุ่มก็อยากให้มันออกมาดี แต่พอยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดเสียอย่างนั้น “งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาเพื่อนก่อน” “แต่...คุณพ่อบอกว่าเราไม่ควรออกจากห้องหอก่อนเช้าค่ะ” แพตตี้ว่าพร้อมกับเสมองไปทางอื่น ซึ่งก็ได้รับการพยักหน้ารับจากเขา “ฉะ ฉันอาบน้ำก่อนนะคะ” “ครับ” พายุมองแผ่นหลังบางที่เดินเข้าห้องน้ำไป คิดอยากโทรไปปรึกษาเพื่อน กลัวประสบการณ์ร่วมรักกับเธอครั้งแรกนั้นจะออกมาไม่ดี ร่างหนาถอดเสื้อสูทออก เขามองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ “หล่อเหมือนกันนะเรา” เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้า ไม่เคยมีความคิดนี้ในหัว แต่เมื่อครู่ที่เห็นเธอสวยอย่างกับนางฟ้า เขาก็แอบคิดว่าตัวเองจะหล่อเหลาเหมือนกับเทพบุตรหรือไม่ แต่พอส่องกระจกตอนนี้...เทพบุตรก็เทพบุตรเถอะ เขาน่ะหล่อกว่าเทพบุตรอีกกระมัง ชายหนุ่มเดินไปหยิบเอาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวสอบหลังจากถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เขายกมือขึ้นแตะริมฝีปากเบา ๆ หวนนึกถึงรสจูบบนแท่นพิธี เธอไม่เคยจูบมาก่อนเป็นแน่ แต่ริมฝีปากของเธอช่างนุ่มนิ่มเสียจริง ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ไม่ผิดคาดไปจากที่พ่อแม่บอก เธอ...ดีมากเลยเชียว ทว่าระหว่างนั้นเอง แกร็ก~ อยู่ ๆ ก็มีเสียงบิดลูกบิดประตูห้องน้ำดังขึ้นทำให้พายุหันไปมองทันที มันเหมือนกับว่าแพตตี้กำลังบิดลูกบิดประตู แต่เสียงก็เงียบไปหลังจากนั้น พายุนึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร เขาเดินไปนั่งที่ปลายเตียงนอนรออาบน้ำต่อจากเธอ ระหว่างนี้ก็คิดอยากโทรไปถามรุ่นพี่ของเขาอย่างเตชินท์ อยากรู้ว่าครั้งแรกต้องเอาให้ประทับใจยังไง แต่ไม่ทันจะได้กดโทรออก แกร็ก~ แอ๊ดด... “พี่คะ...ช่วยถอดชุดให้หน่อยได้ไหมคะ มันแน่นมากเลย” กว่าจะทำใจเปิดประตูห้องน้ำออกมาขอความช่วยเหลือจากคนตัวโตได้ก็เรียกความกล้าอยู่นาน ทว่าพอเปิดประตูออกมากลับเห็นร่างหนาเปลือยท่อนบนอยู่ แพตตี้ตกใจเกือบกรีดร้องออกมาเสียแล้ว แต่ยังดีที่จำได้เสียก่อนว่าตนแต่งงานกับเขาไปแล้ว “พี่ขอโทษ ไม่คิดว่าเราจะเปิดประตูมา” พายุตกใจเช่นกัน เขายกฝ่ามือขึ้นปิดหัวนมตัวเองไว้ ไม่เคยเกิดอาการเช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกเขินอายแบบนี้...เขาไม่เคยมี! “ไม่เป็นไรค่ะ เราแต่งงานกันแล้วนี่” “อ้อ จริงด้วย” เขาลดฝ่ามือลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มตัว รูปร่างกำยำของเขาทำให้แพตตี้ตาโต ที่บ้านของเธอมีพี่น้องเป็นชายเยอะพอควร แต่ไม่มีกล้ามเนื้อไหนที่กระชากหัวใจให้เต้นแรงแบบนี้มาก่อน “เล่นจ้องกันแบบนี้” พายุพึมพำออกมา ยอมรับว่าเขินอายให้สายตาดั่งกวางตัวน้อยของเธอ แต่เรื่องแบบนี้ก็ต้องเรียนรู้กันไป “ขอโทษค่ะ” เห็นท่าไม่ดี แพตตี้รีบหันหลังให้เขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะชะงักฝ่าเท้าเมื่อเห็นชุดของเธอที่ถูกรูดซิปลงจนถึงกลางแผ่นหลัง โชว์เนื้อหนังเนียนละเอียดที่ทำให้ลำคอหนาแห้งผาก เขาพยายามกลืนน้ำลายลงคอ แต่มันช่างยากช่างเย็น “อึก...รูดซิปเหรอ” เขาถามเสียงแหบพร่าก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ แพตตี้เขินอายขยับตัวเข้าไปในห้องน้ำ ร่างบางหยุดมองเขาผ่านบานกระจกที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ “ค่ะ...ฉันมือไม่ถึง” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ พายุเงยหน้าขึ้นมองเพดาน เขาไม่ไหวแล้วจริง ๆ จากที่คิดว่าจะรอให้เธอพร้อม แต่เอาเถอะ...เขาขอมันตอนนี้เลยดีกว่า “เดี๋ยวพี่ดึงปิ่นให้ก่อน” เขาเห็นปิ่นปักผมของเธอที่ปักอยู่บนมวยผม ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เธอจะพยายามแกะมันออก ซึ่งพอเห็นเขาอาสาช่วยหญิงสาวก็รีบพยักหน้ารับทันที “ค่ะ...มันติดผมน่ะค่ะ เลยดึงไม่ออก” เขาขยับเข้ายืนช้อนหลังเธอ แม่เจ้า... อาจจะเป็นเพราะกามอารมณ์หรือกระไรทำไมกลิ่นตัวของเธอถึงหอมมากขนาดนี้ พายุขยับเข้าหาโดยไม่รู้ตัว จนร่างเล็กขยับตัวแนบชิดซิงค์ล้างหน้า แพตตี้มองเขาผ่านบานกระจก ลูกกระเดือกบนลำคอหนากำลังเลื่อนขึ้นลงแบบนั้น...เขากำลังกลืนน้ำลายหรือ “วันนี้...สวยมากเลย” “คะ?” แพตตี้เอียงคอสงสัยที่อยู่ ๆ เขาก็เอ่ยพูดขึ้น แต่ไม่ทันได้สงสัยนาน เขาก็ขยับเข้ามาใกล้จนแผ่นหลังของเธอติดกับอกแกร่ง “...ตัวก็หอม” “พี่พายุ...” ใจดวงน้อยโหมกระหน่ำเต้นแรงราวกับมีกองชุดอยู่ในอก หัวใจเต้นไม่ส่ำ เขาว่าพร้อมกับโน้มหน้าลงมาใกล้ พายุเหมือนกับถูกต้องมนต์เสน่ห์ ไม่สามารถคุมตัวเองได้ “แพตตี้...” “_” เขากระซิบที่หลังใบหูของเธอ ทำเอาร่างบางขนลุกซู่ แพตตี้เม้มริมฝีปากเมื่อเขาเงียบเสียงไป แต่กลับกดปลายจมูกลงที่หัวไหล่ของเธอเสียอย่างนั้น “พะ พี่พายุ~” “หืม?” “อึก...” “แพตตี้...เรามาเริ่มคืนนี้กันเลยไหม” ชายหนุ่มถามเสียงแหบพร่า เขาคุมตัวเองไม่ได้จริง ๆ และตอนนี้มันก็ไม่อาจควบคุมให้ช่วงล่างของเขาหยุดแข็งตัวได้เช่นกัน... “ฉัน...” “ไม่พร้อมเหรอ” “ไม่ใช่ค่ะ” พอเขาว่าเสียงอ่อนเธอก็รีบหันหน้ามาปฏิเสธทันที แพตตี้แค่ตื่นเต้น เห็นนิ่ง ๆ สุภาพบุรุษอย่างเขา ไม่คิดว่าจะจู่โจมเร็วเช่นนี้ “แล้วไม่ได้เหรอ” เขาสบตากับเธอ ซึ่งคำถามของเขานั้นบอกทีเถอะว่าเขาถาม ไม่ใช่เขากำลังบังคับเธอหรือ แต่ทำไมถึงดันตัวเข้ามาใกล้จนแทบจะรวมเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว แพตตี้เม้มริมฝีปาก จะให้เธอตอบว่าอย่างไรกันเล่า เรื่องแบบนี้จะให้เธอบอกว่าได้ ได้เลย เข้ามาสิ...อย่างนั้นหรือ ซึ่งหญิงสาวเพียงแค่พยักหน้าให้กับเขาเบา ๆ เธอแต่งงานแล้ว ไม่มีอะไรเสียหาย เขาเป็นสามีของเธอโดยสมบูรณ์ “หึ...พี่รอให้เราพร้อมดีกว่า” “พร้อมแล้วค่ะ ฉันพร้อมแล้ว” ทว่าพอเขาพูดพร้อมกับถอยห่างนั้นทำให้แพตตี้รีบโพล่งเสียงออกมา ทำเอาชายหนุ่มนึกขัน เขายิ้มให้กับคำตอบของเธอ “น่ารักจังเลย” ชายหนุ่มพึมพำออกมา ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ดึงปิ่นปักผมออกให้เธอ ทะนุถนอมร่างบางราวกับเป็นดอกไม้ช่องามที่จะต้องค่อย ๆ จับ ค่อย ๆ สัมผัสไม่งั้นอาจจะบอบช้ำได้ ผมสีน้ำตาลแดงค่อย ๆ สยายลงมาเมื่อชายหนุ่มดึงปิ่นปักผมออกให้เธอ เขาดึงกิ๊บติดผมเล็ก ๆ บนศีรษะของเธอออกจนหมด ใบหน้าเล็กก้มงุดด้วยความเขินอายเมื่อเขาก้มลงมาสบตา “ให้ฉันอาบน้ำก่อนได้ไหมคะ” “_” “ฉันว่าฉันต้องเหม็นแน่เลย” เธอไม่มั่นใจ ท่าทีของเธอช่างน่ารักน่าเอ็นดู หรือเขาแก่กันนะ ถึงมองเธอน่ารักไปเสียหมด รวม ๆ แล้วอายุของเธอกับเขาห่างกันถึงเจ็ดปี “อาบด้วยกันไหม” เขาถามพร้อมกับค่อย ๆ รูดซิปชุดแต่งงานออกให้เธอ ใจแกร่งเต้นตุบ ๆ เขาไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน ขณะที่คนตัวเล็กก็รู้สึกไม่ต่างกัน ร่างกายที่ไม่เคยมีใครเห็นกำลังเผยให้เขาได้เห็นเต็มสองตา ร่างบางสัดส่วนโค้งเว้าชัดเจน ผิวของเธอนุ่มลื่นน่าสัมผัส พายุค่อย ๆ ถอดชุดแต่งงานฟูฟ่องนี้ออก ก่อนที่เขาจะโยนมันทิ้งให้พ้นทาง “อย่ามองสิ” แพตตี้ไม่ได้อยากเล่นตัว แต่เขาเล่นไล่สายตาจ้องมองเธอขนาดนี้ ร่างบางเขินอาย แต่สายตาคมนั้น...มันเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย “...ถ้ามองไม่ได้ จับได้ไหม” เขาว่าพร้อมกับดึงผ้าขนหนูของตนออก ร่างเปลือยของเขานั้นดึงสายตาให้หลุบต่ำลงมอง ก่อนที่แพตตี้จะเบิกตากว้าง เธอเม้มริมฝีปากที่เผลอก้มมองความใหญ่โตของเขา ทำเอาใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นอย่างแรง พายุรีบรวบร่างบางเข้าหา เขาไม่รอช้าที่จะโน้มหน้าลงพรมจูบที่ต้นคอระหง เนื้อนวลหอมรัญจวนใจ ปลุกความหื่นกระหายให้ลมหายใจติดขัด “อื้ออ...พี่พายุ” การจู่โจมของเขาเหมือนกับเสือจากัวร์ในป่าที่ไร้เหยื่อมานาน พายุกดปลายจมูกลงที่กระดูกไหปลาร้า ค่อย ๆ พรมจูบอย่างช้า ๆ เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ปล่อยลมหายใจอุ่นร้อนรินรดให้ร่างบางขนลุกชัน ฝ่ามือของเขานั้นไม่เคยอยู่นิ่ง มันสะเปะสะปะไร้ทิศทาง ราวกับอยากสำรวจร่างของภรรยาสาวให้หนำใจ “พี่คะ อึก ใจเย็น ๆ สิ” เขาช่างใจร้อน ฝ่ามือบางค่อย ๆ ประคองใบหน้าหล่อเหลาให้เงยขึ้นมาสบตา สายตาของเขาเป็นประกายมันเต็มไปด้วยความต้องการที่ยากจะหักห้าม “ครับ” “ใจเย็น ๆ นะคะ ฉัน...กลัว” เขาเหมือนคนหื่นกาม แพตตี้ว่าพร้อมกับเอียงใบหน้าด้วยความเขินอาย ยิ่งเขายื่นหน้ามาจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากของเธออีก ขาของเธออ่อนแรงทันที “วางมือที่ไหล่พี่ จับไหล่พี่ไว้” แพตตี้ทำตามอย่างว่าง่าย เธอวางฝ่ามือลงที่บ่ากว้างเปิดโอกาสให้เขาขยับเข้ามาใกล้ พายุประกบจูบริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ จากที่อยากจูบเบา ๆ เพื่อเหล้าแหย่ แต่พอได้จูบเขาก็จูบเธออย่างเร่าร้อน ฝ่ามือหนารั้งท้ายทอยเล็กไว้ ก่อนจะจูบกลีบปากของเธอจนได้ยินเสียงดังจ๊วบจ๊าบ “อึก...” แพตตี้เผยอริมฝีปากให้กับเขาได้ควานหาความหอมหวานภายในโพรงปากเล็ก ปลายลิ้นสากของเขานั้นเกี่ยวลิ้นเล็กของเธอเข้ามาในปากของเขาบ้าง ชายหนุ่มหยอกเย้าจนพอใจ เขาเลื่อนใบหน้ากดปลายจมูกลงที่พวงแก้มนุ่ม “หอม...ซี๊ดด~” ริมฝีปากหนาซี๊ดปากด้วยความเสียวสะท้านแม้ว่าเธอจะยังไม่ทันได้ทำอะไร แต่กลิ่นหอม ๆ ของเธอกำลังทำให้เขาคลุ้มคลั่ง “พี่พายุ อึก ฉัน...เสียวมากเลย” แพตตี้ก็รู้สึกไม่ต่างกัน เธอแยกเรียวขาออกให้เขาได้แทรกเข้ามา พายุช้อนสะโพกกลมกลึงขึ้นให้เธอนั่งลงบนซิงค์อ่างล้างหน้า เขาไซ้ซอกคอระหงด้วยความหลงใหล พร้อมกับมือข้างหนึ่งที่เลื่อนสัมผัสเบา ๆ ที่ดอกบัวตูมคู่หน้า ลูบเบา ๆ ในคราแรกก่อนจะบีบเคล้นอย่างเมามัน “อื้ออ~ พี่พายุ” เสียงครางเบา ๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็ก เธอครางเสียงระบายความเสียวที่คนตัวโตปรนเปรอให้ ไม่คิดว่าเขาจะทำให้เธอร้องครางได้มากขนาดนี้ เพียงแค่ร่างกำยำเข้าแนบชิด เธอก็สั่นสะท้านไปทั้งร่าง...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more