บทที่ 6 หลงใหล

2208 Words

ใบหน้าเล็กเหยเก ริมฝีปากสวยเผยอขึ้นให้ชายหนุ่ยอย่างเชื้อเชิญ พายุไม่รอช้าที่จะประกบจูบลงไป ความช่ำชองที่มีนั้นต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกเสียเหลือเกิน ภายนอกเขาเป็นสุภาพบุรุษ อ่อนน้อม ไม่คิดว่าพอได้ปลดเปลื้องเสื้อผ้าแล้วเขาจะกลายเป็นคนละคน “อื้ออ~” ทั้งคู่สบตากันหลังจากพายุถอนริมฝีปากออก เขาและเธอต่างรู้ว่าจุดประสงค์การแต่งงานคือการถือกำเนิดบุตรตัวน้อย ทว่าชายหนุ่มก็อยากให้เธอสมยอมจากใจของเธอจริง ๆ “เรา...อึก พร้อมมีลูกหรือเปล่า” แพตตี้มองใบหน้าคมสันของเขา แววตาส่อรักเธอตกหลุมรักเขาเข้าอย่างจัง ตั้งแต่รูปถ่ายจนเห็นตัวเป็น ๆ ที่ได้สัมผัสนี้ เธอไม่ปฏิเสธเลยหากจะมีลูกกับเขา “ค่ะ...ฉันอยากมีลูก” พายุกระตุกยิ้มมุมปากทันที เขาโน้มหน้าลงกดจูบลงหนัก ๆ ที่ริมฝีปากเล็ก ก่อนจะพรมจูบลงไปเรื่อย ๆ ทุกตารางนิ้วบนเนื้อตัวของเธอเป็นของเขา ชายหนุ่มจองจำไว้ตั้งแต่วันนี้ “อ๊ะ...” แพตตี้สะดุ้งเฮือกเมื่อเขาใช้ลิ้นแตะเบา ๆ ที่ปลายถันสีชมพูระเรื่อ มันแข็งชันเชื้อเชิญเขาอยู่นาน ฝ่ามือเล็กค่อย ๆ สอดเข้าใต้เส้นผมหนานุ่ม เธอทึ้งเบา ๆ เพื่อระบายความเสียวซ่านยากจะลืมเลือน พายุละเลงปลายลิ้นใส่ปลายถันของเธออย่างเมามันจนได้ยินเสียงลามกของคนช่ำชอง สลับสับเปลี่ยนข้างไปมาเกรงว่าอีกฝั่งจะเสียเปรียบ เรียกเสียงครางกระเส่าจากร่างบางได้เป็นอย่างดี เธอแอ่นอกให้เขาได้เชยชมสมใจอยาก “อ่า พี่พายุ” เสียงครางหวานเรียกชื่อไม่ต่างจากเสียงเชียร์ให้เจ้าของร่างหนาฮึกเหิม เขารวบเรียวขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นตั้งชันที่ซิงค์อ่างล้างหน้า เรียวขาที่หุบเข้าหากันอย่างอัตโนมัตินั้นช่างน่ารักน่าเอ็นดู “อายจัง...” “หึ...เราแต่งงานกันแล้วนะ แพตเป็นของพี่...พี่เป็นของแพต ดูของพี่สิ” แพตตี้กำลังเคลิ้มให้กับคำพูดของเขา แต่เจ้าตัวกลับเอ่ยเรียกสายตาของเธอให้ก้มลงมองความแข็งขืนของเขาเสียอย่างนั้น “ซี๊ด...เห็นไหม มันพร้อมมาก” เขาขบกรามแน่นพร้อมกับเอ่ยลอดไรฟันออกมา ซึ่งคำพูดของเขาทำให้เธอแยกเรียกขาออกเป็นรูปตัวเอ็มบนซิงค์ล้างหน้าทันที ถึงกระนั้นแพตตี้ก็ยังเอียงใบหน้าหนีด้วยความเขินอายเช่นเดิม “คนดีครับ” “โอ๊ะ...พูดเพราะจังค่ะ” แพตตี้หันกลับมามองเขา พายุช่างรู้จักพูด เขาเอ่ยพูดจนพวงแก้มเล็กของเธอแดงซ่าน “เอาใจเก่งแบบนี้ฉันก็...อึก” “ครับ...” พูดไม่ทันจบก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อก้มมองเห็นว่าเขากำลังทำอะไร พายุชักรูดแก่นกายแข็งชันนี้ขึ้นลง ความใหญ่โตพร้อมออกรบทำให้เขาเลื่อนมือลงสัมผัสกลีบดอกไม้งามของเธอเพื่อสำรวจความพร้อม “อ๊ะ!..อื้ออ พี่พายุ” พายุเม้มริมฝีปาก ความคับแน่นแม้แต่นิ้วของเขายังยากจะเข้าไป อยากเข้าไปมากแค่ไหนก็เกรงว่าคนตัวเล็กจะเจ็บ เขาโน้มตัวลงค้ำข้อศอกทั้งสองข้างบนอ่างล้างหน้า ก้มหน้าลงที่หว่างขาของเธอ การกระทำอย่างรวดเร็วไม่มีปี่มีขลุ่ยของเขาทำเอาแพตตี้ตกใจ “ทะ ทำอะไรคะ” “เดี๋ยวก็รู้...” เขาจูบเบา ๆ ที่หน้าท้องแบนราบ ซึ่งแพตตี้ไม่อยากขัดใจเขาแม้ว่าจะอายมากแค่ไหนก็ตาม มองดูศีรษะของเขาก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเมื่อความรู้สึกลื่น ๆ ตรงใจกลางความสาวเกิดขึ้น เธอครางเสียงออกมาทันที “อื้ออ~” แพตตี้ยกสะโพกขึ้นให้เขาที่กำลังละเลงปลายลิ้นที่ของสงวนของเธอ ความรู้สึกแปลกใหม่ไม่เคยได้รับ ไม่เคยได้รู้สึกทำให้เธออ่อนไหวง่าย ร่างบางกระตุกเกร็งด้วยความรวดเร็ว แพตตี้รู้สึกเหมือนกับมีบางอย่างบินวนในช่องท้อง รู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “พี่พายุ อ่า...” เธอวางมือลงที่ไหล่หนาทั้งสองข้าง อยากบอกให้เขาพอแล้วเพราะคนตัวโตกำลังตักตวงเอาน้ำหวานอย่างไม่นึกรังเกียจ ไม่รู้ว่าเขาไปหิวโหยมาแต่ไหน ช่างมูมมามเสียจริง ๆ “พะ พอแล้วค่ะ อื้ออ~ พี่พายุ” แพตตี้ใจจะขาด เธอดิ้นเร้า ๆ ราวกับโดนน้ำร้อนลวก แต่ยังดีที่รอบนี้เขาเชื่อเธอ ร่างหนายืดตัวเต็มความสูง เขาเลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะขยับเข้าหาร่างบาง จู่โจมด้วยความรวดเร็วเกรงว่าน้ำหวานที่เขาทำให้เธอนั้นจะแห้งเหือด “อ่า...” พายุจ่อปลายหัวเห็ดแดงก่ำที่มีน้ำใส ๆ ไหลเยิ้มที่ช่องทางรัก เขาถูไถดอกไม้งามเพื่อทักทาย ใจแกร่งกระหน่ำเต้นรัวเช่นเดียวกับแพตตี้ที่รู้สึกเหมือนกับถูกกระชากวิญญาณ ความใหญ่โตของเขาค่อย ๆ แทรกเข้ามา “อื้ออ~” “เจ็บเหรอ” “ค่ะ...” แพตตี้ว่าก่อนจะเม้มริมฝีปาก แต่พอเขาจะถอยออกเธอก็รีบยกขาเกี่ยวเอวหนาไว้ “ไม่เป็นไรค่ะ...” “หึ...” พายุหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่สะโพกหนาจะกระแทกเข้าแรง ๆ หนึ่งครั้งจนมิดโคน เจ็บครั้งนี้จะได้จบ ๆ ซึ่งใบหน้าเหยเกของเธอยืนยันความเจ็บได้อย่างชัดเจน “...เดี๋ยวก็ดีขึ้น” พายุมองเห็นแววตาปริ่มน้ำตานั้นก็นึกสงสาร แต่ยังไงมันก็ต้องเกิดขึ้น สาวน้อยบริสุทธิ์นี้ตกเป็นของเขาแล้ว เขาจะดูแลเธอให้ดีที่สุด “อย่าเกร็งสิ...อ่า” ร่างบางค่อย ๆ ผ่อนแรงเกร็งลงเมื่อคนตัวโตขยับเข้าออก เสียงน้ำดังฉ่ำแฉะลามกนั้นทำให้ใบหน้าเล็กแดงซ่าน เธอเผยอเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย “ยังเจ็บอยู่ไหม” “ไม่แล้ว อึก...เสียวมากเลยค่ะ” พออารมณ์นำพาความเจ็บก็มลายหายไป เสียงของเธอขาด ๆ หาย ๆ เมื่อเขาขยับเข้าออกแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ พายุช้อนข้อพับขาของเธอขึ้นทั้งสองข้าง อุ้มกระเตงร่างบางพร้อมกับกระแทกแรง ๆ จนร่างเล็กสั่นคลอน เธอยกแขนโอบกอดรอบลำคอแกร่ง “ลึกมาก อึก จุก อื้ออ~ ไม่เอา อึก...แบบนี้” แพตตี้ว่าเสียงกระท่อนกระแท่น เธอไม่ไหวจริง ๆ ซึ่งคนตัวโตได้ยินอย่างนั้นก็รีบปล่อยขาของเธอลงข้างหนึ่ง เขายังคงขยับเข้าออกในท่ายืน “อ่า...แน่นมาก เสียวมากเลย” พายุขบกรามแน่น สงสารก็สงสารแต่อีกไม่นานเธอจะคุ้นชิน สะโพกหนาทำงานอย่างหนักส่งกำลังให้แก่นกายแข็งขืนเข้ากระแทกปากมดลูกของเธอรัว ๆ “อ๊ะ!...พะ พี่คะ” ใบหน้าเล็กซบลงที่แผ่นอกแกร่ง เธออ่อนแรงมากจนชายหนุ่มปล่อยเธอลงยืนเต็มตัว เขาถอดแก่นกายออกก่อนจะจับเธอหันหลังให้ “อื้ออ...” ไม่ทันได้พักคนตัวโตก็กระแทกเข้ามาทางด้านหลัง เขากดแผ่นหลังของเธอลงให้ร่างบางค้ำข้อศอกที่อ่างล้างหน้า “อ่า...ดีมากเลยแพต” เขาบีบบั้นท้ายของเธอ ตีเบา ๆ ไม่ได้ตีให้เธอกลัว แต่กลับเพิ่มความเสียวให้กับร่างบางเป็นอย่างดี เธอมองหน้าเขาผ่านบานกระจก พายุมีสีหน้ารู้สึกดีอย่างที่เขาว่า แม้ว่าเขาจะขบกรามอยู่ก็ตาม เสียงเนื้อกระทบของต้นขาแกร่งที่ตีบั้นท้ายของเธอดังปึก ๆ ชายหนุ่มลูบฝ่ามือตามเอวคอดกิ่ว ก่อนจะเอื้อมมือลงบีบหน้าอกอวบอย่างเมามัน ความใหญ่โตของหน้าอกของเธอเกินขนาดตัวมาก อาจจะเป็นเพราะไม่ใช่สาวเอเชียเต็มตัว พายุกระตุกยิ้มอย่างคนถูกใจ หรือโชคชะตานำพาสาวถูกใจเขามาให้เขาผ่านการแต่งงาน “อื้ออ...อ๊ะ! พี่พายุคะ” ร่างบางคลอนขึ้นลง กระตุกเกร็งจนตัวงอเมื่อคนตัวโตพายเรือพาเข้าถึงฝั่ง ก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะตามมาติด ๆ ปึก! ปึก! ปึก! “ซี๊ดด อ่า...” เจ้าของริมฝีปากหนาซี๊ดปากพร้อมกับแผ่นหลังหนาที่สั่นสะท้าน ความอุ่นร้อนที่ได้รับสัมผัสนั้นบอกเธอว่าเขาถึงฝั่งแล้ว “อื้ออ~” แพตตี้เอี่ยวตัวมองเขาที่รั้งร่างของเธอขึ้นมากอด ชายหนุ่มกดจูบลงที่แผ่นหลังบาง เขาคลอเคลียด้วยความหลงใหล ร่างนุ่มนิ่มนี้ถูกใจเขาเป็นอย่างมาก “พี่พายุ เอาออกก่อนได้ไหม มัน...เหนียวน้ำอันนั้น” น้ำรักไหลตามเรียวขา เธออยากอาบน้ำแล้ว “พี่อาบให้” เขาว่าก่อนจะดึงออก ความรู้สึกเสียวซ่านยังคงอยู่ แพตตี้เผยอริมฝีปากขึ้น แต่ไม่ทันได้ตั้งตัวคนตัวโตก็ช้อนเธอขึ้นแนบอก “ว้าย!!...พี่พายุ!” แพตตี้กำกำปั้นตีแผ่นอกแกร่งของคนใจร้อน เขาใจร้อนอยากพาเธอไปอาบน้ำเสียแล้ว “ดีจัง มีคนเตรียมน้ำไว้ให้เราแน่ ๆ” มีกลีบกุหลาบสีแดงโรยเหนือผืนน้ำในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาอุ้มร่างบางลงไปในอ่างอาบน้ำพร้อมกับเขา ซึ่งพอนั่งลงแทนที่คนตัวโตจะอาบน้ำ แต่เขากลับลูบไล้เนื้อตัวเธอเสียอย่างนั้น “อาบน้ำสิคะ...ถูสบู่ด้วย” แพตตี้ส่ายหน้าเบา ๆ เธอได้สามีเป็นคนขี้หื่นหรือนี่ จากที่กังวลว่าจะมีลูกไม่ทัน แต่ตอนนี้ความกังวลกลายเป็นศูนย์เพราะดูแล้วสามีหมาด ๆ ของเธอคงขยันน่าดู พายุถูสบู่ให้กับเธอด้วยความหลงใหล เขาสบตากับเธอไม่หยุด คอยลอบหอมแก้มเธอเมื่อเจ้าของร่างบางเผลอ กดปลายจมูกลงทีไรก็หอมชื่นใจ แม่คุณหว่านเสน่ห์ใส่เขาหรือ ทำไมเขาหลงเธอได้มากขนาดนี้... วันต่อมา... ร่างบางแทบลุกไม่ขึ้นจากเตียงนอนหลังจากที่ถูกเอารัดเอาเปรียบทั้งคืน ทั้งในอ่างอาบน้ำ ตลอดจนบนที่นอน ไม่รู้ว่าเขาไปเอาแรงมาจากไหน คนหรือม้าศึกแพตตี้ชักจะสงสัย “ตื่นไวจัง นอนต่ออีกสักหน่อยสิ” “หึ...อยากไปดูคุณพ่อคุณแม่ของพี่ เพื่อน ๆ ของพี่ด้วยค่ะ ไม่รู้ว่ามีคนเตรียมอาหารให้หรือยัง” “ไม่ต้องห่วงหรอก” “อดห่วงไม่ได้นี่น่า” พายุรั้งร่างบางเข้ามาสวมกอดราวกับเป็นของหวงแหน “เห็นบอกว่ามีงานต่อไม่ใช่เหรอคะ...เก็บของหรือยังคะ” แพตตี้ซบใบหน้าที่แผ่นอกแกร่ง เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เพียงแค่นี้ก็รู้ว่าเจ้าหล่อนเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยมากแค่ไหน “แม่พี่จัดการให้ทุกอย่าง” “ไม่เอาสิ...ฉันเป็นเมียพี่แล้ว ต้องดูแล...” “ไม่เป็นไรครับ พี่ขอนอนกอดอีกสักหน่อยได้ไหม” เขาว่าพร้อมกับกระชับอ้อมกอดเธอแรงมากขึ้น จนคนตัวเล็กจมหายไปในอ้อมกอดทันที “หึ...ขี้เซาด้วยเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเสียงงัวเงีย ขณะที่พายุอยากให้เธอได้พักผ่อนต่างหาก เขามารู้ทีหลังว่าเธอจัดแจงงานแต่งเองทุกอย่าง งานที่ถูกเนรมิตขึ้นมานั้นมันสวยสะกดใจเขาจริง ๆ “ไม่ได้ขี้เซาหรอก” “หึ...” แพตตี้หัวเราะให้กับเขา พายุนั้นช่างดื้อเสียจริง เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาถูกเลี้ยงดูมาด้วยความรัก และความเอาแต่ใจ “นอนนะ ไม่ต้องรีบตื่นก็ได้” แพตตี้อมยิ้ม ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบแผ่นหลังของเธอ เขาทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนหลับไปในที่สุด ขณะเดียวกันคนเห็นแก่ตัวที่ตักตวงความสุขจากคนตัวเล็กจนอิ่มหนำ เลื่อนฝ่ามือคว้าโทรศัพท์เพื่อดูว่ามีข้อความจากแพทย์คนอื่นหรือไม่ [รีบกลับได้แล้ว งานจะทับหัวฉันตายแล้วนะ] ทว่าก็เห็นแค่ข้อความจากขวัญตา เขากระตุกยิ้มบาง ๆ ให้กับข้อความจากคนเป็นเพื่อน “น่าจะถึงพรุ่งนี้” เขาพิมพ์กลับ ซึ่งรอไม่นานอีกฝ่ายก็ส่งข้อความกลับมาด้วยความรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังรออยู่ [มาทำงานเลยไหม] “ขอลาอีกวัน...ว่าจะจัดงานเลี้ยง” [เหรอ...งานก็เยอะ ไม่ต้องจัดก็ได้มั้ง] พายุขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติเธอไม่ขัดเขาแบบนี้ “อยากให้คนที่โรงพยาบาลรู้จักแพตตี้ด้วย” [ชื่อแอ๊บแบ๊วจังนะ] “น่ารักมากอีกด้วย” พายุส่งไปตามความรู้สึก ทว่าอีกฝ่ายกลับเงียบไป ไม่ได้ส่งข้อความกลับมา ทำให้เขากดส่งไปอีก “ตั้งใจทำงานเถอะ เข้าเวรแทนกูได้เงินเยอะละมั้ง” เขาส่งข้อความไปพร้อมกับอิโมจิหัวเราะน้ำตาเล็ด แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับมา พายุมองโทรศัพท์ก่อนที่เขาจะกดล็อกหน้าจอ สงสัยตอนนี้ขวัญตากำลังวุ่นอยู่ ทว่าตอนนี้อย่าว่าแต่แพตตี้เพลียเลยเขาก็ไม่ต่างกัน...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more