เจ้าสาวที่เขาไม่ต้องการ

บทที่ 8

       “สมบูรณ์แบบ ! ” ช่างภาพพูดขึ้น “สำหรับคนที่ไม่อยากจูบน่ะ ถือว่าพวกคุณทำได้ดีมากเลยนะ”

       อติกรดูไม่สบอารมณ์เลย

       ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันฝันอยากจะจูบอติกรมาต้ังแต่ตอนที่ฉันตกหลุมรักเขาแล้ว ฉันสงสัยมาตลอดว่าเมื่อริมฝีปากมาประกบกันมันจะเป็นอย่างไร ฉันรู้แล้วว่ามันมากกว่าที่ฉันคาดหวังว่าจะได้จากเขาอีก ฉันเอามือกุมหน้าอกก่อนจะรู้ว่าหัวใจของฉันมันทั้งเต้นแรงและเร็วจนแทบจะหลุดออกมาแล้ว

       ฉันมองอติกรรุดเดินออกไปก่อนที่จะมีใครพูดอะไรเสียอีก ฉันรู้ว่าเขาไม่สบอารมณ์มากกว่าตอนที่เขาต้องปรากฏตัวเสียอีก

       ฉันเอานิ้วมือลูบริมฝีปากเบา ๆ ฉันยังรู้สึกได้ถึงรอยจูบของเขาอยู่เลย

       “ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า” ช่างภาพถาม

       เสียงของเขาทำให้ฉันคิดขึ้นได้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ฉันไม่อยากให้ใครเห็นว่าการจูบของเขามันมีผลต่อฉันมากแค่ไหน ถึงมันจะไม่ได้แย่ไปกว่าการที่ทำให้คนแปลกหน้าเชื่อว่าเรารักกัน ทั้ง ๆ ที่เขาสามารถบอกได้ง่าย ๆ ว่าอติกรไม่ได้รักฉัน ฉันรู้สคกเหมือนใคร ๆ ก็อ่านฉันออกได้เหมือนเปิดอ่านใจฉันทีละหน้า ๆ เลยล่ะ

       “อย่าใส่ใจในท่าทีของเขาเลยค่ะ คุณอักษรินทร์” แม่ของอติกรบอกกับช่างภาพ “ลูกชายของฉันเครียดกับการเตรียมการนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

       คำโกหกอย่างแนบเนียนของเธอทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย ไม่ใช่แค่พ่อแม่ของฉันสินะ ที่มีความสามารถนี้

       ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรตามอติกรไป แต่ฉันรู้สึกไปไกลเกินกว่าที่ฉันอนุญาตให้มันเกิดขึ้น ฉันอยากจะทำให้มั่นใจว่าเขาไม่เป็นอะไร และไม่ได้ทำอะไรโง่ ๆ ลงไป ฉันเลยพยายามตามหาเขาจนเจอ

       เขาเข้าไปนั่งในรถ คันหนึ่งของครอบครัวเขา พวกเขาออกแบบเครื่องยนต์และยานพาหนะที่วิ่งเร็วได้ดีมาก พวกเขาเพิ่มกลไกพิเศษต่าง ๆ เข้าไป เขาทำตามใจต้องการได้ทั้งหมด พวกเขาเก่งกาจในเรื่องของรถที่มีความเร็ว มันเป็นเหตุผลว่าทำไมใคร ๆ ก็ซื้อรถจากเขา พวกเขาดูไม่ขาดตกบกพร่องเลย

       ฉันไม่มั่นใจว่าอติกรจะขับตามกำหนดหรือเปล่า

       ฉันพยายามจะเข้าไปหาก่อนที่เขาจะจากไป แต่เขาก็ขับผ่านฉันไป จนเส้นผมของฉันปลิวมาปิดหน้าฉันในทันที จากนั้นฉันก็ถอนหายใจพลางหวังว่าเขาจะปลอดภัยและไม่ทำอะไรอันตรายเพราะงานแต่งงานนี้ หัวใจของฉันเต้นด้วยความกลัวเมื่อฉันมองรถของเขาของออกไปพร้อมกับตัวเขาในรถ

……….

~ อติกร ~

       เครื่องยนต์ของรถค่อย ๆ เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ผมมีความคิดในหัวมากมาย มันมากเกินไปจริง ๆ แล้วผมก็ไม่สามารถจดจ่อกับอะไรได้มีเพียงรอยจูบที่ผมได้แบ่งปันกับสาริญเมื่อครู่ ริมฝีปากของเธอนุ่มเหมือนกับเนย และรสชาติที่ผมได้ลิ้มรสยังอยู่ในปากของผม รสชาติของรอยจูบมันเหมือนกับแอปเปิลหวาน และกลิ่นของเธอเหมือนกับกุหลาบสีสด ผมกลืนน้ำลาย ก่อนจะรู้สึกว่ารสชาติของเธอมันเข้าไปอยู่ในตัวผม

       ความรู้สึกผิดมันกัดกินผมทั้งเป็น ไม่ใช่สำหรับการจูบเธอแต่เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้น ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมมีคนที่ผมไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีเขา แล้วทำไมรอยจูบนั้นมันถึงส่งผลกับผมมากขนาดนั้น นี่มันไม่ใช่แล้ว มันผิดไปมากเลยละ

       นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับผมเนี่ย ทำไมผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ผมเคยควบคุมจัวเองได้มากกว่ายร่ ถึงแม้จะอยู่กับอัณญาก็ตาม อะไรมันเปลี่ยนไปแล้วนะ มันมีอะไรในตัวสาริญงั้นเหรอ

       ผมรู้สึกแย่มาก

       อัณญากำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด แต่ผมกลับมีความสุขกับรอยจูบของเพื่อนสนิทเธอ อย่างนั้นผมก็ควรทำอะไรสักอย่างไม่ให้เธอรู้สึกไม่ดีต่อสาริญ แล้วผมก็ไม่ควรทำแบบนั้นด้วย

       เธอจะทำอย่างไรเมื่อได้เห็นรูปของพวกเราที่ถูกปล่อยออกไปนะ แล้วเธอจะทำอย่างไรเมื่อทุกคนที่รู้จักเธอเห็นและเข้ามาถามเธอเกี่ยวกับเรื่องของเรา ทุกคนในโรงเรียนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเรา พวกเขาจะต้องเข้ามาถามเธอไม่หยุดแน่ เธอจะรู้สึกอย่างไรนะ มันจะต้องจิกกัดเธอเป็นอย่างมากแน่ ๆ แต่เมื่อสาริญโอบคอผมด้วยแขนของเธอก่อนจะดึงให้ตัวของเราชิดกัน มีบางอย่างเกิดขึ้นในร่างกายของผม ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ผมผิดหวังใจตัวเอง ผมเคยเข้มแข็งกว่านี้

       ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ไม่เลย แม้แต่ครั้งเดียว

       สาริญทำให้ฉันรู้สึกบางอย่างที่ฉันไม่ชอบตลอดเวลา มันเป็นเหตุผลที่ที่ผ่านมาผมพยายามไม่สนใจเธอ แต่ในครั้งนี้ มันเกินความควบคุมของผม ผมไม่สามารถหนีจากเธอได้อีกแล้ว เพราะเธอกำลังจะเป็นภรรยาของผม

       การไม่หลบหลีกจากเธอนั้นมันคงเป็นเรื่องที่โง่มาก เธอต้องมาอยู่ในห้องเดียวกัน ในรถคันเดียวกัน และในบ้านหลังเดียวกันกับผมในอีกไม่นาน พวกเราเข้าเรียนโรงเรียนเดียวกันด้วย ผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงเธอได้อีกต่อไป

       สิ่งที่มันแย่ไปกว่านั้น คือการที่ผมเห็นเธอโป๊เปลือยแล้วด้วย ผมแทบจะสบถออกมา เรือนร่างของเธอมันน่าหลงใหลมาก ผมเกลียดที่สังเกตเห็นตอนที่ผมมองเธอ ผมเกลียดเวลาที่ผมอยากจะหยุดและจ้องมองเธอ สาริญแต่งตัวได้เหมาะสมตลอด เธอแทบจะไม่โชว์เนื้อหนังของเธอเลย แต่ในครั้งนี้ ผมได้เห็นในสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นเยอะเท่านี้มาก่อน มันทำให้ผมลืมไม่ลง ไม่ว่าผมจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม

       “โทรหาอัณญา” ผมสั่งโทรศัพท์

       “กำลังโทรหาอัณญา”

       ผมอ้าปากค้างเมื่อเธอตัดสายทันทีที่มีเสียงเรียกเข้า เธอควรจะฟังที่ผมพูดหน่อยไม่ใช่เหรอ

       ผมอยากขอโทษเธออย่างจริงใจ มันเป็นสิ่งที่เธอควรจะได้รับ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เธอทำให้ผมมีความสุขมาตลอด แต่ตอนนี้ผมกลับทำให้เธอเสียใจ ผมเป็นแฟนที่แย่ น้องของผมคู่ควรกับเธอมากกว่าผมอีก ผมควรจะออกจากบ้านไปดูแลเธอ อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ผมรู้ว่าพวกเขาจะหาข้ออ้างในการหายไปของผม พวกเขาจะมอบความรักที่เธอควรได้รับ

       “ให้ตายเถอะ” ผมตะโกนออกมาพร้อมกำพวงมาลัยแน่น

       เมื่อไหร่ผมจะตื่นจากฝันร้ายนี้