ทั้งคู่กลับมาถึงห้องพักตอนบ่ายสองเมื่อจัดของสดเข้าตู้เย็นเรียบร้อยถึงได้มานั่งพักกันที่โซฟารับแขก
"เหนื่อยหรือเปล่าคะ พี่พาเดินตลาดเกือบชั่วโมงแหน่ะ"
ปรายฟ้าส่งยิ้มอ่อนให้คนถาม
"ไม่ค่อยเหนื่อยหรอกค่ะ ดีที่แดดไม่ร้อนด้วย"
เงียบกันไปสักพักปรายฟ้าก็เอามือปิดปากหาวขึ้นมา จนคนที่นั่งดูทีวีข้างๆหันมามอง
"ง่วงเหรอคะ"คนหน้าหวานพยักหน้าตอนนี้เธอง่วงนอนขึ้นมาจริงๆ
"ถ้างั้นก็ไปนอนกันค่ะ" คนหน้าหวานพยักหน้าลุกขึ้น สมองที่เริ่มจะไม่ทำงานจึงไม่ทันที่จะเอะใจกับคำพูดของอีกฝ่ายที่ลุกขึ้นเดินตามเธอมาถึงประตูห้องนอน
ปรายฟ้าชะงักมือที่กำลังจับลูกบิดประตูหันมามองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง
"พี่ณัฐตามมาทำไมคะ ปรายจะไปนอน" ร่างบางเอ่ยถามอีกฝ่ายที่ยืนยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่
"ก็ไปนอนไงคะ พี่ก็ง่วงเหมือนกันนะ"คนเจ้าเล่ห์แกล้งเอามือปิดปากทำท่าหาวจนน้ำตาซึม ปรายฟ้าได้แต่อึ้งค้าง คิดคำพูดไม่ทัน รู้ตัวอีกทีคนร่างสูงก
