"อะ ฮึ่มม" เสียงกระแอมด้านหลังทำให้คนที่คิดอะไรเพลินๆถึงกับสะดุ้งหันมามองด้วยความตกใจ
"โธ่วา ตกใจหมดมาเงียบๆนึกว่าพี่แอ๋ว"
"แหมนั่งใจลอยหน้าแดงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นี่มันคืออะไรคะคุณเพื่อน หรือว่ากำลังคิดถึงพ่อของลูกอยู่จ๊ะ"
เสียงประโยคท้ายเบาลงแต่ก็พอจะทำให้คนที่โดนแซวหน้าแดงขึ้นไปได้อีก
"บ้า เราก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนะแหล่ะ" คนเขินได้แต่หลบตาเพื่อนแล้วแกล้งเอามือคลิ๊กเม้าส์ให้หน้าจอคอมเปลี่ยนเป็นภาพไฟล์งานขึ้นมา
"แหน่ะๆ ไม่ต้องมาทำเขินแล้วหลบตาเพื่อนเลยนะแก เล่าให้ฟังซะดีๆ เมื่อวานไปบ้านพี่เขามาเป็นไงมั่ง ครอบครัวพี่เขาโอเคกับแกไหม"
เมื่อฟังคำถามเพื่อน ปรายฟ้าก็พยักหน้าน้อยๆก่อนจะหันมาคุย
"ก็ดีนะพ่อกับแม่แล้วก็พี่ชายพี่ณัฐเขาก็ดูอบอุ่นต้อนรับฉันกับพี่สาวดี แรกๆฉันก็รู้สึกเกร็งๆอยู่เหมือนกัน"
"เหรอ ดีแล้วล่ะแก อย่างน้อยฉันก็จะได้ไม่ต้องห่วงว่าเพื่อนจะต้องไปมีปัญหากับแม่สามีเหมือนในล
