โซ่รักกามเทพ

บทที่2

   ร่างสูงโปร่งเดินออกจากห้องน้ำและมองหาพนักงานร้าน และเธอก็เจอเป้าหมาย เมื่อเด็กเสิร์ฟผู้ชายคนนึงกำลังเดินออกมาจากหลังร้าน เธอรีบเดินเข้าไปหาและสั่งความพร้อมกับยัดแบ้งค์ใบสีม่วงใส่มือเด็กหนุ่มคนนั้นเป็นสินน้ำใจ แล้วแอบไปหลบมุมอยู่ไม่ไกลจากที่ผู้ชายคนนั้นเดินอยู่ เมื่อเด็กคนนั้นเดินเข้าไปพูดตามที่เธอบอก ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนไม่เชื่อ และทำท่าจะเดินเข้าไปยังห้องน้ำหญิง แต่โชคดีที่การ์ดของร้านเดินเข้ามาเจอพอดี เขาทำท่าทางฮึดฮัดอยู่สักพักถึงได้ล่าถอยออกไปจากตรงนั้น เธอแอบเดินตามไปจนแน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นเดินออกไปทางลานจอดรถ ถึงได้วนกลับเข้ามา

แล้วเดินไปถามเด็กเสิร์ฟคนเดิมว่าประตูหลังร้านออกตรงไหน แต่เด็กคนนั้นกลับทำให้เธอทึ่งเพราะเขาตอบกลับมาว่า

"เดี๋ยวผมพาไป พี่ไปพาคนที่จะช่วยออกมาเลย" แค่นั้นก็ทำให้ณัฐวรินทร์ยิ้มออกมาอย่างขอบคุณเธอรีบเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกทีแต่ก็ต้องใจหายเมื่อไม่เห็นคนที่บอกให้รอด้วยความเป็นห่วง เธอรีบเดินเข้าไปผลักประตูห้องน้ำและเรียกอีกคนเบาๆ 

"คุณ คุณ ฉันมารับแล้ว " เธอร้องเรียกเพราะไม่รู้ชื่ออีกฝ่าย คนที่เดินเข้ามาใช้ห้องน้ำหันมามองด้วยความสงสัย จนเธอนึกอายต้องยิ้มแหยให้และพึมพำขอโทษ แต่ด้วยความเป็นห่วงเธอยังเดินเรียกอีกครั้ง จนถึงห้องริมสุดและเสียงกลอนประตูที่ดังขึ้นพร้อมร่างบางที่เซออกมาอย่างหมดแรง ทำเอาเธอต้องรีบคว้าตัวไว้ก่อนที่จะร่วงลงไปกองกับพื้น

"คุณเป็นยังไงบ้าง ทนหน่อยนะเดี๋ยวฉันจะไปส่ง"ณัฐวรินทร์โอบกอดร่างบางไว้แล้วรีบพยุงออกไปจากห้องน้ำทันที ปรายฟ้าที่ตอนนี้เธอแทบจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้เพราะฤทธิ์ยาที่ส่งผลต่อร่างกายเธออย่างหนัก มือไม้เริ่มสะเปะสะปะลูบไล้คนที่กำลังพยุงตัวเธออยู่ ทำไมมันถึงทรมานขนาดนี้ เธอแทบอยากกระชากเสื้อผ้าที่ติดอยู่บนกายตัวเองออกเพราะความร้อนรุ่มในตัว ยิ่งถูกอีกคนโอบกอดความรู้สึกต้องการยิ่งเพิ่มทวีขึ้นอีกมหาศาล

"อื้อ คะ คุณช่วยฉันด้วยร้อน ฉันร้อน" ณัฐวรินทร์ตกใจอ้าปากค้าง เมื่อหันมาเห็นสภาพอีกคนที่ตอนนี้กระดุมเสื้อเชิ้ตสีหวานหลุดออกจากรังจนเผยให้เห็นเนินอกขาวนวลล่อตาอยู่ตรงหน้า เธอรีบเอามือตะครุบสาบเสื้อเข้ามาปิดทันที เพราะไม่ใช่แค่เธอแต่ยังมีเด็กหนุ่มผู้หวังดีเดินนำหน้าไปไม่ไกล

"คะ คุณเดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งถอดตรงนี้ โถ่ "ณัฐวรินทร์ครวญด้วยความเหนื่อยใจ ไหนจะต้องคอยดึงสาบเสื้อที่คอยแต่จะแยกออกจากกันเพราะฝีมือเจ้าตัว แล้วยังจะมือปลาหมึกที่ว่างมาลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเธอจนขนลุกชันไปหมด ให้ตายเถอะ นี่เธอจะรับมืออีกคนไหวไหมนี่ เย็นไว้ไอ้ณัฐ คนร่างสูงได้แต่กัดฟันท่องจนพาร่างบางมาถึงรถตัวเองเปิดประตูพาร่างบางเข้าไปนั่งยังเบาะหลัง แล้วปิดประตูตามเธอถอนหายใจเพราะเหนื่อยกว่าจะลากอีกคนมาถึงรถหัวใจจะวายกับแม่คุณ 

"ขอบใจมากนะน้อง" เธอกล่าวขอบคุณเด็กหนุ่มที่ยืนยิ้มเผล่อยู่ข้างรถ

"ไม่เป็นไรครับพี่ แต่ดูท่าทางพี่คนสวยจะอาการหนักมากนะครับสงสัยจะโดนอย่างแรงเข้าไป"

คำพูดของเด็กหนุ่มทำให้เธอขมวดคิ้วสงสัย

"เราเคยเจอแบบนี้บ่อยเหรอ" อดถามออกไปไม่ได้

และก็ต้องอึ้งเมื่อเด็กหนุ่มพยักหน้าพร้อมทั้งชูมือขึ้นมากางให้เธอนับเล่น 

"ถ้ารวมพี่คนนี้ด้วยก็5 คนพอดีครับ

"โหแล้วเกิดเรื่องแบบนี้ทางร้านไม่จัดการอะไรเลยหรือไง" หญิงสาวโวยขึ้นมาอย่างไม่พอใจ 

"ทางร้านก็จัดการครับ ถ้าผู้เสียหายไปแจ้งความดำเนินคดี เพราะตำรวจต้องมาตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่ร้าน ถ้ารู้ว่าใครในร้านร่วมมือ เจ้าของร้านเขาก็ไม่ปล่อยครับ"

เมื่อได้ฟังคำอธิบายของเด็กหนุ่มเธอค่อยถอนหายใจโล่งอกขึ้นมา นึกว่าจะไม่ทำอะไรปล่อยเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นตลอดก็ไม่ไหวแล้วล่ะ จิตสำนึกคงไม่มี

"อืมยังไงพี่ก็ขอบใจมากนะที่ช่วย พี่ไปล่ะ" เธอบอกกับเด็กหนุ่มก่อนที่จะเดินไปฝั่งประตูคนขับ 

"พี่ครับถ้าพี่คนสวยแกไม่ไหวจริงๆ ห่างจากนี่ไปแค่สามกิโล มีโรงแรมให้พักนะพี่" 

พอพูดจบไอ้เด็กผู้หวังดีก็วิ่งแจ๊นเข้าไปในร้านทันที ณัฐวรินทร์ได้แต่ส่ายหน้ากับคำแนะนำชวนคิดหนักนั่น แต่พอเธอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อยก็ต้องร้องตกใจแทบช๊อค เมื่อหันไปเจอคนสวยเจ้าปัญหาในสภาพที่คนเห็นต้องรีบเอามืออุดจมูกเพราะกลัวว่าของเหลวสีแดงจะไหลพุ่งออกมา

"เฮ้ย!! คะ คุณทำไมถอดเสื้อผ้าออกแบบนี้ล่ะ ตายๆ ตายแน่ไอ้ณัฐ" ร่างสูงรีบหันหน้าที่ตอนนี้มันคงแดงเถือกยิ่งกว่ามะเขือเทศกลับมาทันที พร้อมเอามือกุมที่อกข้างซ้ายที่ตอนนี้ก้อนเนื้อตรงนั้นเต้นระรัวยิ่งกว่ากองศึก ภาพสาวสวยที่ตอนนี้แทบจะเปลือยกายอยู่ในรถ เพราะเจ้าหล่อนเล่นถอดทั้งเสื้อและกระโปรงออกจนเหลือแค่ชั้นในชิ้นเล็กสองชิ้นติดกาย มิหนำซ้ำภาพที่สาวเจ้าใช้มือลูบไล้ร่างกายของตัวเองมันช่างเป็นภาพที่ทำให้เลือดกำเดาพุ่งจริงๆ เฮ้อ ยุบหนอ พองหนอ อึ๋มหนอ เอ้ยบ้าไปแล้ว ไอ้ณัฐ ไม่ๆเราจะคิดอกุศลไม่ได้เราช่วยเธอ แล้วนี่จะพาไปส่งถึงบ้านไหมนี่ฉัน ว่าแล้วก็ต้องข่มใจหันกลับไปถามคนข้างหลังที่ตอนนี้ร้องอื้ออ้าพาใจสั่นเหลือเกิน

"เอ่อคุณ ฉันจะพาคุณไปส่ง คุณช่วยบอกทางฉันที" 

ปรายฟ้าที่ตอนนี้สติสัมปชัญญะแทบไม่เหลือ เธอทรมานเหลือเกิน อยากจะปลดปล่อยความรู้สึกร้อนรุ่มที่มันปั่นป่วนในร่างกายนี้เต็มที 

"คุณ ช ช่วยฉันหน่อย ฉันจะไม่ไหวแล้ว" ร่างบางที่บิดเร่าอย่างทรมานมือไม้ของเธอได้แต่ลูบไล้ร่างกายของตัวเองเพื่อผ่อนคลาย แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรแถมยิ่งสร้างความรู้สึกอยากถูกสัมผัสมากขึ้นไปอีก

ณัฐวรินทร์มองอีกฝ่ายด้วยความเห็นใจ จะทำยังไงดี ดูจากสภาพแล้วอีกคนคงทรมานน่าดู เธอรู้ว่าอีกฝ่ายพยายามประคองสติตัวเองให้มากที่สุด แต่ไอ้ย***านั้นมันคงแรงอย่างที่เด็กในร้านบอก

"คุณ ฉันจะพาคุณไปพักที่โรงแรมใกล้ๆนี่ก่อนคุณอดทนหน่อยนะ" ในที่สุดเธอจำเป็นต้องตัดสินใจพาอีกคนไปพักโรงแรมที่เด็กนั่นแนะนำไม่อย่างนั้นคงได้มีการทำอนาจารกันในรถนี่แหล่ะ

เธอขับรถมาไม่ไกลก็เห็นป้ายบอกโรงแรมขนาดกลางระดับสามดาวตั้งอยู่ลึกเข้าไปจากถนนใหญ่ประมาณร้อยเมตรได้  เธอรีบเลี้ยวเข้าไปทันทีก่อนจะรีบลงไปติดต่อหน้าเคาน์เตอร์ เมื่อได้กุญแจห้องพักแล้วเธอรีบกลับไปที่รถ และปฏิเสธพนักงานว่าจะขับรถไปจอดเอง เมื่อหาที่จอดได้เธอรีบเข้าไปจัดการคนที่อยู่เบาะหลังทันที

"คุณ เดี๋ยวใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ "

"อื้อ ปรายร้อน ไม่เอาไม่ใส่" ร่างบางพยายามดึงกระชากชุดที่อีกคนจะใส่ให้อย่างดื้อดึง

"แปปเดียวนะคุณเดี๋ยวเราขึ้นห้องฉันจะถอดให้หมดเลยนะ" เสียงปลอบประโลมพร้อมอ้อมกอดอุ่นและมือที่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบอบบาง ทำให้ร่างบางสงบลงได้ณัฐวรินทร์รีบจัดการสวมเสื้อติดกระดุมให้อีกคนด้วยมือไม้สั่น ร่างนุ่มนิ่มและกลิ่นกายหอมหวานนั่นช่างกระตุ้นเลือดลมในกายดีจริงๆ ไหนจะภาพเกือบเปลือยที่สายตาไม่อาจเลี่ยงได้ ก็ยิ่งทำให้ใจสั่นเข้าไปใหญ่ เฮ้อถ้าการที่ช่วยคุณจะทำให้ฉันเป็นโรคหัวใจขึ้นมา คุณต้องรับผิดชอบนะคนสวย ได้แต่บ่นพึมพำเบาๆเมื่อจัดการสวมกระโปรงให้กับอีกฝ่ายได้สำเร็จ กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเธอลมแทบจับ เพราะแม่คุณทั้งลูบทั้งไซ้จนเธอแทบจะอดใจไม่ไหว 

กว่าจะพากันเข้ามาถึงห้องได้ก็เสียเวลาไปหลายนาที ดีที่เธอเลือกเอาห้องชั้นสอง เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาร่างบางที่โอบกอดซุกไซ้กันมาตลอดทางก็ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนเหนี่ยวรั้งคอเธอลงมาแถมยังบดเบียดปากนุ่มๆเข้ามาแนบกับปากเธออีก

" อื้อ อู้ อูนอุดอ่อน(คุณหยุดก่อน) ณัฐวรินทร์พยายามเบี่ยงหน้าออกจากการรุกราน มือเรียวรีบประคองใบหน้าหวานให้หยุดนิ่งแล้วจ้องหน้าอีกฝ่าย

"คุณตั้งสติหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณนะคะ"คำพูดปลอบโยนของคนตรงหน้า ทำให้ร่างบางโผเข้ากอดรัดอีกคนแน่นขึ้นอีก 

"ช่วย ปรายที นะคะ ปรายทรมานเหลือเกิน"เสียงสั่นเครือที่อ้อนวอนกัน ยิ่งทำคนร่างสูงใจสั่นไหนจะอกอิ่มนุ่มหยุ่นที่เบียดเข้ามาหาอย่างต้องการสัมผัส ทำเอาณัฐวรินทร์แทบคลั่ง ไม่ๆเราจะมาฉวยโอกาสกับคนที่ไร้สติไม่ได้ เราต้องช่วยเธอสิ ใช่ น้ำห้องน้ำ พาเธอไปแช่น้ำ

เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างสูงก็รีบโอบร่างบางลากไปทางห้องน้ำทันที แต่เพราะอีกคนไม่ใคร่จะให้ความร่วมมือเท่าไหร่ ทั้งยังจะขืนตัวกินแรงกันอีก สุดท้ายก็กลายเป็นการยื้อยุดกันไปมาจนสะดุดหกล้มลงไปนอนพื้นทั้งคู่ โชคดีที่ห้องปูพื้นพรมไม่อย่างนั้นคงได้เจ็บระบมกันไปแน่

"อื้อ ไหนบอกถึงห้องแล้วจะช่วยถอดเสื้อผ้าให้ปรายไงคะ นี่จะลากไปไหน ปรายร้อนจะแย่แล้วนะ"

โอ๊ะ ตาย คนสวยจำได้ด้วย 

"เอ่อ ก็นี่ไงคะ กำลังจะช่วยถอด" ไม่ทันแล้วล่ะเพราะตอนนี้อีกคนปลดกระดุมเสื้อจนจะหมดแถวแล้วนั่น

ณัฐวรินทร์อ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก เมื่อสาวสวยตรงหน้าตอนนี้กำลังเปลื้องผ้าออกต่อหน้าเธอ เห็นภายนอกดูบอบบางแต่ที่จริงกลับซ่อนรูปน่าฟัดเหลือเกิน สายตาเจ้ากรรมก็ดันไปมองตรงอกอิ่มที่ถูกบราลูกไม้สีขาวโอบอุ้มอยู่ล่อตาล่อใจจนอยากจะฝังใบหน้าลงไปสัมผัสความนุ่มหยุ่นนั่น จะไหวไหมหนอ ทนต่อไหมหนอ ได้แต่หลับตาข่มใจกับภาพยั่วใจตรงหน้า แต่แล้วต้องสะดุ้งเมื่อมือเรียวถูกดึงไปแตะต้องกับความอวบอิ่มตรงหน้า

"ช่วยปรายทีนะ ปรายไม่ไหวแล้ว " น้ำเสียงออดอ้อนมาพร้อมกับร่างนุ่มนิ่มหอมกลุ่นที่เบียดเข้าหาจนพาให้ใจสั่นไหว ปรายฟ้ารั้งคอเธอลงมาก่อนบดเบียดริมฝีปากของตัวเองเข้าหาอีกคน จิตใต้สำนึกที่เหลือน้อยเต็มทีบอกว่าการกระทำนี้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง แต่เธอก็ห้ามร่างกายตัวเองไม่ได้ รู้แค่อยากให้อีกคนสัมผัสเธอ เธอต้องการปลดปล่อยความอึดอัดทรมานที่ปั่นป่วนในร่างกายนี้แทบขาดใจ

ณัฐวรินทร์พยายามเบี่ยงใบหน้าออกพ้นจากการบดจูบของริมฝีปากอิ่มยวนใจ เธอรู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายกระทำมันเกิดจากฤทธิ์ยาหาใช่ความรู้สึกใคร่จากเจ้าตัวจริงๆ เธอไม่อยากฉวยโอกาส ถึงแม้จะยอมรับว่าสาวสวยตรงหน้าถูกตาต้องใจเธอมากก็ตาม สองมือประคองใบหน้าหวานที่แดงก่ำไปด้วยความปราถนาให้เงยมาสบตากัน

"ถ้าฉันช่วยคุณ คุณจะไม่เสียใจใช่ไหม"น้ำเสียงจริงจังที่เอ่ยถามออกมาทำให้ปรายฟ้าต้องมองหน้าคนถามนิ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้วแม้ว่าเธอไม่ได้เต็มใจให้มันเกิด แต่เป็นคนตรงหน้าตอนนี้มันยังดีกว่าผู้ชายเลวๆอย่างภาณุหลายเท่า นี่คือจิตสำนึกสุดท้ายที่เธอคิดได้

"ค่ะ ฉันจะไม่เสียใจ" 

เพียงแค่เสียงหวานตอบรับกลับมา ความอดกลั้นทั้งหมดของณัฐวรินทร์ก็ขาดผึงลงทันที ริมฝีปากร้อนฉกเข้าหาริมฝีปากสีแดงเรื่อตรงหน้า มือเรียวข้างหนึ่งสอดเข้าท้ายทอยเล็กดันให้ศรีษะทุยนั้นบดเบียดเข้าหากันด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ถูกกระตุ้นให้เผยตัวออกมา ปากนุ่มนิ่มร้อนผ่าวกดเม้มเล็มเลียไปทั่วริมฝีปากบางนั่น ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนดุนดันให้อีกคนเผยอเรียวปากออกเพื่อให้เธอได้เข้าไปลิ้มชิมความหวานในโพรงปากนุ่ม ลิ้นนุ่มเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นเล็กที่ตอบรับสัมผัสเธอแบบไม่ประสีประสายิ่งกระตุ้นเร้าความปรารถนาในร่างกายทั้งสองให้ลุกโชน มือเรียวลูบไล้ไปตามช่วงบ่าบอบบางไล่เรื่อยลงไปยังแผ่นหลังนุ่มลื่นมือ ก่อนที่ณัฐวรินทร์จะใช้ปลายนิ้วสะกิดตะขอเสื้อชั้นในให้หลุดจากกัน มืออุ่นร้อนเลื่อนเข้ามาสัมผัสกับความนุ่มนิ่มพอดีมือแล้วบีบเคล้นเบาๆ จนร่างบางในอ้อมกอดสะท้านขึ้นด้วยความวาบหวิวมือนุ่มป่ายเปะป่ะไปทั่วร่างสูงเหมือนหาที่ยึดเกาะเสียงครวญครางในลำคอช่างกระตุ้นความต้องการดียิ่งนัก

ณัฐวรินทร์ถอนเรียวปากนุ่มของตนออกอย่างอ้อยอิ่งเมื่อรู้สึกว่าร่างบางเริ่มจะขาดอากาศ จมูกโด่งลากไล้ไปตามแก้มนวลนุ่มสูดดมกลิ่นกายสาวหอมกรุ่นเข้าเต็มปอดก่อนจะลากลงซุกไซ้ไปยังลำคอขาวหอมกรุ่นอย่างหลงไหล ร่างบางเผลอครางแผ่วด้วยความเสียวซ่านเมื่อมือร้อนของอีกคนบีบเคล้นอกอิ่มก่อนจะสกิดยอดปลายให้ได้ชูชันขึ้นมา 

"อื้อ อ๊ะ คะคุณ ฉะฉันสะเสียว อื้อ " เสียงหวานครางร่างกายบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือบางจิกกดลงบนบ่าของคนร่างสูงเพื่อระบายความปั่นป่วน

"ฉันชื่อณัฐ เรียกพี่ณัฐนะคะ พี่อยากได้ยินเสียงคุณร้องเรียกชื่อพี่"ณัฐวรินทร์เงยหน้าขึ้นมาพูดกับคนสวยที่บัดนี้ใบหน้าหวานนั้นแดงก่ำสายตาหวานเยิ้มที่สบมาไหวระริก จนคนมองต้องส่งยิ้มปลอบโยนมือเรียวยกขึ้นลูบไล้ใบหน้านวลเบาๆ

"ไหนลองเรียกสิคะ พี่ณัฐ" 

ปรายฟ้าสบตากับผู้หญิงสวยหน้าคมตรงหน้าที่เอ่ยบอกให้เธอเรียกชื่อด้วยความรู้สึกยากจะอธิบาย สายตาหวานเยิ้มที่สื่อความปรารถนาออกมาให้เห็นทำเอาเธอรู้สึกใจเต้นแรงด้วยความเขินอาย

"พะ พี่ณัฐ " เธอกลั้นใจเอ่ยชื่ออีกคนออกมาแผ่วเบาก่อนจะก้มหน้าลงหลบสายตาและรอยยิ้มหวานที่ส่งกลับมาให้ได้อายจนไม่กล้าสบตา 

ณัฐวรินทร์มองร่างบางตรงหน้าด้วยความชอบใจที่เห็นท่าทางเขินอาย นิ้วเรียวเชยคางมนให้แหงนมองกันก่อนที่จะโน้มใบหน้าคมลงไปสัมผัสริมฝีปากนุ่มนั้นอีกครั้งด้วยความเสน่หา

"อื้ม อือ อ๊ะ พะพี่ณัฐคะ อ๊ะอ๊า" เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายเมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วลากไล้ลงสู่เนินอกอวบอิ่มที่ตอนนี้ไร้ซึ่งสิ่งปกปิด ยอดอกสีหวานชูชันท้าทายให้คนหน้าคมได้สูดดมคลุกเคล้าจมูกโด่งลงไปสัมผัสอย่างอดใจไม่ไหว ริมฝีปากร้อนลากไล้ไปทั่วดอกบัวงามก่อนจะครอบครองยอดถันสีอ่อนที่แข็งชูชันล่อตา ปรายฟ้าสะดุ้งจิกมือเข้ากับแผ่นหลังร่างสูงแน่นเพื่อผ่อนคลายอาการเสียวซ่าน เมื่อยอดอกถูกความนุ่มชื้นเข้าครอบครองลิ้นร้อนดูดดึงปลายยอดให้ยิ่งเกิดความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่าง ตอนนี้เธอแทบไม่รู้ว่าความทรมานที่เกิดขึ้นมันมาจากฤทธิ์ยาที่เธอดื่มเข้าไป หรือเป็นความรู้สึกส่วนลึกของตัวเองที่ต้องการให้อีกคนสัมผัสเธอกันแน่

ณัฐวรินทร์ใช้มือบีบเคล้นอกนุ่มสลับกับใช้ลิ้นตวัดรัดดึงดูดชิมความหอมหวานของกายสาวอย่างหลงไหลกลิ่นกายหอมกรุ่นยั่วยวนให้ความปรารถนาในร่างกายพุ่งสูงจนอยากจะปลดปล่อยเต็มที แต่ยังหรอกนี่มันพื้นห้องถึงจะปูพรมอย่างดีแต่มันคงไม่เหมาะที่จะรองรับกิจกรรมรักของเธอและสาวสวยคนนี้แน่นอน ใบหน้าคมผละออกจากอกอิ่มนุ่มหยุ่นก่อนกระซิบบอกเบาๆที่ข้างหู

"ไม่ใช่ตรงนี้ค่ะคนดี ไปที่เตียงกันนะคะ"ไม่ต้องรอคำตอบ ร่างบางก็ถูกเธออุ้มจนตัวลอยไปยังเตียงขนาดควีนไซ้ส์ทันที เธอบรรจงวางร่างอีกคนลงบนเตียงก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหาริมฝีปากอิ่มสีแดงเรื่อที่ตอนนี้บวมเจ่อขึ้นมาหน่อยจากการบดจูบมาหลายนาที ลิ้นร้อนนุ่มซอกซอนเข้ากวาดหาความหวานภายในโพรงปากอย่างไม่รู้อิ่ม มือเรียวลูบไล้ไปทั่วร่างนุ่มขาวนวลเนียนน่าสัมผัส ร่างสูงถอนริมฝีบากออกจากปากบางจมูกโด่งลากไซ้ไปตามซอกคอขาวอดใจไม่ไหวที่จะใช้ริมฝีปากตัวเองดูดเม้มเนื้อนิ่มให้เกิดรอยรักจางๆพอให้ร่างบางสะดุ้ง ริมฝีปากร้อนระเรื่อยลงหาอกอวบอิ่มที่รอคอยให้เธอได้ลิ้มชิมอีกครั้ง