ปรายฟ้าประคองตัวเองออกมาจากห้องน้ำอย่างเหนื่อยอ่อน เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืดตามปกติ แต่สิ่งที่ผิดปกติคืออาการเวียนหัวคลื่นไส้อยากจะอาเจียนตลอดเวลานี่ล่ะ เธอวิ่งเข้าห้องน้ำมากกว่าสามรอบแล้วตั้งแต่ตื่นนอนจนตอนนี้แทบจะหมดแรงล้มพับคาห้องน้ำ
หญิงสาวลากสังขารตัวเองมานั่งพิงกับเตียงนอน มองดูเวลาที่นาฬิกาปลุกบนหัวเตียงแล้วก็ต้องยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเอง เจ็ดโมงกว่าแล้ววันนี้เธอคงต้องหยุดงานแน่ และจากสภาพร่างกายตอนนี้เธอคงไม่สามารถที่จะแบกสังขารตัวเองออกพ้นจากประตูห้องไปได้หรอก
ร่างบางลุกขึ้นมาหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงก่อนกดหมายเลขที่คุ้นเคยออกไป ไม่นานปลายสายก็รับพร้อมยิงคำถามกลับมาทันที
"ยัยปรายแกอยู่ไหนเนี่ย นี่จะได้เวลาเข้างานแล้วนะ"วารินีรัวคำถามใส่เพื่อนสาวทันทีเมื่อเห็นเบอร์อีกคนโทรมา
"วา ฉันไม่ค่อยสบายคงไปทำงานไม่ไหวแน่ ฝากแกช่วยลางานกับพี่แอ๋วแทนฉันที เรื่องใบลาเดี๋ยวฉันจะไปยื่
