รักษาพร้อมน้ำตา
1144 Words
หลังจากที่ลูกปลาออกจากห้องได้ไม่นาน บรรยากาศภายในห้องก็กลับมาเงียบทันที พี่คินทร์มองหน้าฉันนิ่งๆก่อนที่เขาจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
"พี่โทรหาทำไมไม่รับสาย"
"แบตหมดค่ะ"
"โอเค พี่จะไม่ถาม พี่ไม่อยากทำให้แมวน้ำรู้สึกไม่ดี" ฉันพยักหน้าเบาๆ ไม่นานพี่คินทร์ก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน "ไปนอนรอที่เตียง" ฉันแค่ปวดท้องไม่เห้นต้องนอนที่เตียงเลย
"แมวน้ำแค่ปวดท้อง ไม่เห็นต้องขึ้นไปนอนบนเตียงเลยนิคะ" ตรวจตรงนี้ก็ได้นี่
"จะดื้อกับหมอเหรอ หื้ม" สองขาก้าวถอยหลังทันทีเมื่อร่างสูงเดินมาประชิดตัว
" เอ่อ" พรึบ ฉันดันหน้าอกร่างสูงเอาไว้ก่อนจะเดินไปนั่งรอที่เตียง ไม่นานพี่คินทร์ก็เดินเข้ามาตรวจร่างกายของฉัน สัมผัสเบาๆที่หน้าท้องทำให้ฉันสะดุ้งทันที มันค่อนข้างตกใจและเจ็บที่ท้องน้อย
" กินยาแล้วนอนพักผ่อน เข้าใจไหม" พูดจบพี่คินทร์ก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม
"พี่คินทร์คะ แมวน้ำมีเรื่องจะถาม"
"ครับ?" และแล้วฉันก็ตัดสินใจ ถ้าเรื่องที่พี่แพทพูดเป็นเรื่องจริง ฉันก็จะยอมถอยออกมาเอง
"หลังจากปิดภาคเรียน พี่คินทร์จะกลับฮิลฟาราหรือเปล่า" อีกไม่กี่วันก็จะปิดเทอม ถ้าพี่คินทร์บอกว่ากลับฉันก็พร้อมที่จะรับผลของมัน
"กลับครับ" ฉันกลั้นหายใจไปครู่หนึ่งก่อนจะเผยยิ้มออกมา รู้สึกอยากร้องไห้ รู้สึกเหมือนคนกำลังจะอกหักเลย
"ไม่ไปฮิลฟาราไม่ได้เหรอคะ"
"พี่มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย หลังจากจบเรื่องทั้งหมดพี่จะกลับมา" เรื่องงานหมั้นสินะ จะกลับไปหมั้นสินะ
"อ๋อ งั้นแมวน้ำขอตัวกลับก่อนนะคะ" พูดจบฉันก็เตรียมจะเดินออก ทว่า แขนฉันกลับถูกมือหนาจับไว้
"มีอะไรไม่สบายใจใช่มั้ย สีหน้าเราดูไม่ดีเลย ถ้าปวดท้องมากพี่จะไปเอาถุงร้อนมาให้" ฉันแกะมือหนาออกจากแขน ก่อนจะตัดสินใจพูดความในใจออกมา
"แมวน้ำคิดมาตลอดว่าแมวน้ำเจอเจ้าชายของแมวน้ำแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่ใช่"
" หมายความว่าไง"
" พี่คินทร์มีคู่หมั้นแล้วใช่ไหมคะ และผู้หญิงคนนั้นก็คือพี่แพท" ฉันมองใบหน้าหล่อก่อนจะพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไว้
" ใช่ แพทคือคู่หมั้นของพี่ แต่..."
"พี่คินทร์ พี่คือเจ้าชาย ส่วนแมวน้ำเป็นแค่สามัญชน เรารักกันไม่ได้หรอกค่ะ เราเป็นแค่รุ่นพี่กะ.. อื้อ" จู่ๆ มือหนาก็คว้าท้ายทอยของฉัน ก่อนจะกดจูบบดขยี้ริมฝีปากฉันจะรู้สึกถึงกลิ่นความเลือด พี่คินทร์ดันฉันติดกับประตู ก่อนจะได้ยินเสียงคล้ายกับเสียงล็อคประตูดังขึ้น ฉันพยายามผลักร่างสูงออกแต่กลับไม่เป็นผล ริมฝีปากได้รูปผละออกจากริมฝีปากฉันก่อนจะเลื่อนมากดจูบที่ซอกคอ
"พี่คินทร์อย่าทำแบบนี้ อ้ะ.."
ตุ๊บ มือทั้งสองข้างถูกรวบไว้เหนือศีรษะ ก่อนที่ริมฝีปากจะเลื่อนมาประกบจูบอีกครั้ง แค่คราวนี้มันกลับทำให้น้ำตาฉันไหลออกมาไม่หยุด มันเจ็บ เจ็บที่ใจ ทำไม ทั้งๆที่เขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว สุดท้ายแล้ว น้ำตาก็ไหลพรากออกมา พี่คินทร์ค่อยๆปล่อยมือฉันออก ก่อนจะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้
" พี่รักแมวน้ำ อย่าปล่อยมือจากพี่ได้ไหม"
"พอเถอะค่ะ แมวน้ำ..ฮึก แมวน้ำไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว"
"พี่จะกลับไปจัดการเรื่องนี้ รอพี่ก่อนได้ไหมครับ" มือหนายื่นมาเช็ดน้ำตา ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด
ก๊อก ก๊อก พรึบ ฉันผลักพี่คินทร์ออก ก่อนจะหันไปเปิดประตูที่ถูกล็อค พยาบาลสาวที่ยืนอยู่หน้าห้องส่งยิ้มมาให้ฉัน ก่อนที่เธอจะหลบทางให้ สองขาก้าวจนมาหยุดอยู่ที่จอดรถด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
" แมวน้ำ แกจะรีบเดินไปไหนเนี่ย แล้วคุณหมอคนหล่อเขา..."
"ฉันอยากพัก" ลูกปลาชะงักก่อนจะเดินขึ้นรถไป
ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไร มีแค่ลูกปลาที่ละสายตามามองฉันเป็นระยะๆ จนกระทั่งมาถึงบ้านลูกปลา
"แมวน้ำ แกดูเศร้าๆนะ แกเป็นเพื่อนฉันนะเว้ย มีอะไรบอกฉันได้นะ"
"เปล่า ฉันก็แค่ปวดท้อง มันไม่สบายตัวนะ"
" อืม งั้นแกไปพักเถอะ อีกสองอาทิตย์ก็ปิดเทอมแล้ว"
1 สัปดาห์ผ่านไป
"แมวน้ำเอาข้าวไปเสริฟโต๊ะนั้นหน่อยเร็ว"
"ค่ะแม่"
วันนี้เป็นวันปิดภาคเรียน และเป็นอีกวันที่ร้านอาหารตามสั่งของครอบครัวฉันมีลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ กว่าจะได้กินข้าวเช้าก็ปาเกือบ 11 โมงเช้า
อีกอย่าง ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องที่โรงพยาบาลฉันได้เจอพี่คินทร์เป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้นฉันก็ไม่เจอเขาอีกเลย ฉันพยายามถอยออกมาก้าวหนึ่งตามคำขอของพี่แพท ฉันไม่ควรเข้าไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของและต่างชนชั้นกัน พี่คินทร์และเจเคเป็นคนฮิลฟาราพวกเขาต่างมีหน้าที่ต้องทำ....
ติ๊ด สองมือหยิบรีโมทก่อนจะกดเปิด พร้อมกับวางจานข้าว
ข่าววันนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีของชายฮิลฟารานะคะ
ดียังไงมาดูกัน
ภาพที่ปรากฏบนจอ เป็นภาพของที่ที่หนึ่ง และนั่นก็คือฮิลฟารา ชาวบ้านที่ยืนรอคอยต้อนรับใครสักคนที่นั่งอยู่บนรถ แต่จู่ๆภาพก็ตัดมาที่นักข่าวทันที
ภาพที่คุณผู้ชมได้เห็น เป็นภาพที่ประชาชนยืนรอรับเจ้าชายวัลดัสเจ้าชายแห่งฮิลฟารา ซึ่งที่เสด็จกลับมาในครั้งนี้เพราะจะมีพิธิอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิง ซึ่งยังไม่ทราบนามของเจ้าหญิงนะคะ
ค่ะ เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง
ฉันกดปิดโทรทัศน์ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก เคี้ยวไปด้วยอารมณ์เสียใจ
คิงกับควีนก็ต้องเกิดมาคู่กันอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นจะแปลก แกต้องเดินต่อไปแมวน้ำ อึก
"ฮึก... " น้ำตาที่ไหลออกมา พร้อมกับมือที่ตักข้าวใส่ปากไม่ยั้ง 'มันเจ็บ แมวน้ำเจ็บ' มันห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ พยายามไม่คิดให้รู้สึกไม่ดีแล้ว แต่ก็ยังจมเข้าไปในภวังค์แห่งความเจ็บปวดอยู่ดี
"แมวน้ำ ร้องไห้ทำไมลูก"
"แม่ ฮึก..." ฉันโผลเข้ากอดแม่ทันที ทำไมอกหักมันเจ็บแบบนี้
- Writer
