คุณวาดจันทร์เดินลงมานั่งที่ชานท่าน้ำพลางมองเหม่อไปยังคุ้งน้ำที่กว้างสุดลูกหูลูกตา นั่งอยู่ได้สักพักก็แว่วเสียงชายหนุ่มมาจากคุ้งน้ำด้านหลัง เธอหันกลับไปมองก็เห็นกลุ่มชายหนุ่มราวๆ 3 คนกำลังจ้วงฝีพายเข้ามาเทียบท่า คุณวาดจันทร์ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าด้วยเธอไม่สบายใจเรื่องคุณเทพกับคุณดวงแก้ว จนทำให้เธอเดินออกมาไกลจากเขตเรือนใหญ่อยู่มากโขท่าน้ำที่นั่งอยู่ก็เป็นท่าน้ำของพวกบ่าวไพร่ใช้ส่งของขึ้นเรือน และไม่ค่อยมีใครผ่านไปผ่านมาตรงนั้นนัก
“แม่หญิงที่ไหนมานั่งเหงาอยู่คนเดียวตรงท่าน้ำวะพวกมึง”
“งามมากเสียด้วยลูกพี่”
“ไป!!! พวกมึงเร่งฝีพายเข้า กูจะไปรับขวัญแม่หญิงเอง”
ไอ้ลูกพี่ที่ตัวใหญ่ที่สุดทำหน้าตาดุดันพลางตบบ่าลูกน้องบนเรือของตนให้เร่งฝีพายอีก เรือค่อยๆ เคลื่อนตัวเร็วขึ้นพุ่งตรงมาที่ท่าน้ำ คุณวาดจันทร์ลุกขึ้นยืนคล้ายจะวิ่งหนีแต่ก็สะดุดชายผ้าซิ่นล้มลงกับพื้นท่าน้ำเสียก่อน ด้วยความตกใจเธอหัน
